Халқымыз табиғатты анаға теңеген. Өйткені табиғатта тіршілік өсіп-өнеді. Өзіндегі барды адамға, жан-жануарға, өсімдікке берген. Табиғатта басы артық ештеңе жоқ. Табиғат сырын терең білмей, оған немқұрайлы қарау үлкен апатқа соқтырады.
Бүгінде тәуелсіз Қазақстанда ғана емес, бүкіл әлем алдында экология мәселелері тұр. Адам ақыл-ойының нәтижесі алып ракеталар, атом станциялары, зауыттар, т.б. ғылыми прогресс жетістіктері өмірімізді байыта, жеңілдете түсумен қатар қауіп-қатер туғызуда. Осының бәрі экологиялық сананың жеткіліксіздігінен, адамдардың болашақ ұрпақ алдындағы жауапкершілігін жете сезінбеуінен. Адам өміріне экологиялық зардаптардың әсер ете бастауы олардың қоршаған ортаға жыртқыштықпен қарауының салдары.Біз қоршаған ортаны қоқыстамай жәнеде аялап жүрсек.Экологиялық кризиске түспейміз
Абай сынды алып тұлғаның кемел ойларының рухани өркендеудегі құндылығы – қазақ қоғамының кешегі, бүгінгі және ертеңгі күнінің мәңгілік мәселелерімен сабақтастығында. Әсіресе, бүгінгі қоғамдық дамуды ізгілендіруде, рухани жаңғыруда гуманистік қағидаларын негіз етіп ұстану арқылы ұлттық мұраттарға түпкілікті бет бұруда ақынның классикалық мұрасына жүгінуіміз заңды. Түптеп келгенде, Абайды тану – қазақтың адамзаттық өркениеттегі тұғырын айқындау. Сондықтан қазіргі әлемдік ғаламдасудың қарқынды үрдісінде ұлттық болмыс-бітімді сақтап қалуда ақын діттеген ізгі мұраттарын қоғамдық дамудың күретамырына айналдыру басты міндеттердің бірі.
Ұлттық идеяны басты орынға қойған ақын «Таласып босқа, Жау болып досқа, Қор болып құрып барасың. Өтірік, шағым толды ғой, өкінер кезің болды ғой» деп отаршылдық қыспақтағы исі қазақты тұтастыққа, рухани және саяси ұйысуға шақырды.
«Біріңді, қазақ, бірің дос Көрмесең істің бәрі бос» деген ақын бірлігі жарасқан елдің қиындықтарды еңсеріп, ұлы мұраттарға жететінін ұрпақ санасына құйды.
Елін құлдық санадан арылу мақстатында «Ұятың, арың оянсын» деп ұлттық ояну ұранын көтерді. Надандықтан, тобырлық санадан арылу керектігін айтып, «Көп шуылдақ не табар Бастамаса бір кемел», «Еденица болмаса не болады өңкей нөл» деп «толық», «кемел» адамның өз халқының тағдырына бей-жай қарай алмайтынын ұғындырды.
«Ұятың, арың оянсын, Бұл сөзімді ойлансын» деген Абай мұраты ұлтты ояту десек, ХХ ғасыр басындағы Алаш әдебиетінің өкілдірі «Оян, қазақ!» деп сол үрдісті көркемдік үрдісте тарихи сабақтастықпен дамыта түсті.
Алаш қайраткерлері осынау әлеуметтік ойды ұлт-азаттық күрестің басты темірқазығы етіп ұстанды. Олар Абайтанудың классикалық үлгісін негіздеп
Халқымыз табиғатты анаға теңеген. Өйткені табиғатта тіршілік өсіп-өнеді. Өзіндегі барды адамға, жан-жануарға, өсімдікке берген. Табиғатта басы артық ештеңе жоқ. Табиғат сырын терең білмей, оған немқұрайлы қарау үлкен апатқа соқтырады.
Бүгінде тәуелсіз Қазақстанда ғана емес, бүкіл әлем алдында экология мәселелері тұр. Адам ақыл-ойының нәтижесі алып ракеталар, атом станциялары, зауыттар, т.б. ғылыми прогресс жетістіктері өмірімізді байыта, жеңілдете түсумен қатар қауіп-қатер туғызуда. Осының бәрі экологиялық сананың жеткіліксіздігінен, адамдардың болашақ ұрпақ алдындағы жауапкершілігін жете сезінбеуінен. Адам өміріне экологиялық зардаптардың әсер ете бастауы олардың қоршаған ортаға жыртқыштықпен қарауының салдары.Біз қоршаған ортаны қоқыстамай жәнеде аялап жүрсек.Экологиялық кризиске түспейміз
Объяснение:
Абай сынды алып тұлғаның кемел ойларының рухани өркендеудегі құндылығы – қазақ қоғамының кешегі, бүгінгі және ертеңгі күнінің мәңгілік мәселелерімен сабақтастығында. Әсіресе, бүгінгі қоғамдық дамуды ізгілендіруде, рухани жаңғыруда гуманистік қағидаларын негіз етіп ұстану арқылы ұлттық мұраттарға түпкілікті бет бұруда ақынның классикалық мұрасына жүгінуіміз заңды. Түптеп келгенде, Абайды тану – қазақтың адамзаттық өркениеттегі тұғырын айқындау. Сондықтан қазіргі әлемдік ғаламдасудың қарқынды үрдісінде ұлттық болмыс-бітімді сақтап қалуда ақын діттеген ізгі мұраттарын қоғамдық дамудың күретамырына айналдыру басты міндеттердің бірі.
Ұлттық идеяны басты орынға қойған ақын «Таласып босқа, Жау болып досқа, Қор болып құрып барасың. Өтірік, шағым толды ғой, өкінер кезің болды ғой» деп отаршылдық қыспақтағы исі қазақты тұтастыққа, рухани және саяси ұйысуға шақырды.
«Біріңді, қазақ, бірің дос Көрмесең істің бәрі бос» деген ақын бірлігі жарасқан елдің қиындықтарды еңсеріп, ұлы мұраттарға жететінін ұрпақ санасына құйды.
Елін құлдық санадан арылу мақстатында «Ұятың, арың оянсын» деп ұлттық ояну ұранын көтерді. Надандықтан, тобырлық санадан арылу керектігін айтып, «Көп шуылдақ не табар Бастамаса бір кемел», «Еденица болмаса не болады өңкей нөл» деп «толық», «кемел» адамның өз халқының тағдырына бей-жай қарай алмайтынын ұғындырды.
«Ұятың, арың оянсын, Бұл сөзімді ойлансын» деген Абай мұраты ұлтты ояту десек, ХХ ғасыр басындағы Алаш әдебиетінің өкілдірі «Оян, қазақ!» деп сол үрдісті көркемдік үрдісте тарихи сабақтастықпен дамыта түсті.
Алаш қайраткерлері осынау әлеуметтік ойды ұлт-азаттық күрестің басты темірқазығы етіп ұстанды. Олар Абайтанудың классикалық үлгісін негіздеп