ответ:На краю Эльфийской реки есть перемычка. Хотя это сарай, у него есть отличное имя. Актебе ', все знают. Не так уж и белый. Тот, кто знает, насколько ярким, святым или даже окруженным, также называется огороженный город, называемый 'Актобе'. Река Илек впадает в восточную часть города. С одной стороны - выбитый синий, Тихо, с одной стороны - катящийся поезд, желтый песок. Кажется, он не знает, как повернуть город между двумя расстояниями. Дальше - туманная песчаная степь и плоская степь. Как синий козел, который свободно кружится в небе, И когда он смотрит на степь, он просыпается в оживленном настроении. В городе тоже весело. Город стал более процветающим, деревья были посажены, и они начали цвести. В солнце гремело в городе, а земля была покрыта пылью. В жаркие дни вы искали ветерок после короткого вдоха. Если ветер, который вы ищете, хуже, чем жара. В песке, смешанном с мелкой почвой, весь блок был закрыт, и желтая метель закричала: «Даже если я горю, но ветер!» - Вы говорите. И вот был день Актобе ...
Әже - баланың әкесінің, сондай-ақ, анасының шешесін атайтын, туыстық қатынасты білдіретін атау. Одан арғылары үлкен әже немесе ұлы әже деп аталады.[1]
Қазақ отбасындағы әже орны ерекше әрі қадірлі. Әже - отбасының ғана емес, әулеттің де ұйытқысы, ағайын- абысындардың бірлігін, татулығын сақтайтын сыйлы анасы, кейінгі жастардың, келіндердің тәрбиешісі әрі ақылгөйі Қазақ қоғамында әдетте жас отау иелерінің тұңғыш баласын әжесі бауырына салады. Бала ата-әженің кенжесі саналып, немерені әжесі тәрбиелеп, бағып-қағады. Әже мен немере арасындағы туыстық байланыс өте нәзік әрі берік. Балажан қазақ үшін ата мен әжеге жас сәби жай ғана ермек емес, тәрбиеленуші ерекше субъект. Тарихта күллі рулы елге ана болып саналған Айпара әже, Домалақ ене, Зере, Айғаным секілді әжелердің бейнесі аңыз-әңгімелерде, әдеби шығармаларда сомдалған.
ответ:На краю Эльфийской реки есть перемычка. Хотя это сарай, у него есть отличное имя. Актебе ', все знают. Не так уж и белый. Тот, кто знает, насколько ярким, святым или даже окруженным, также называется огороженный город, называемый 'Актобе'. Река Илек впадает в восточную часть города. С одной стороны - выбитый синий, Тихо, с одной стороны - катящийся поезд, желтый песок. Кажется, он не знает, как повернуть город между двумя расстояниями. Дальше - туманная песчаная степь и плоская степь. Как синий козел, который свободно кружится в небе, И когда он смотрит на степь, он просыпается в оживленном настроении. В городе тоже весело. Город стал более процветающим, деревья были посажены, и они начали цвести. В солнце гремело в городе, а земля была покрыта пылью. В жаркие дни вы искали ветерок после короткого вдоха. Если ветер, который вы ищете, хуже, чем жара. В песке, смешанном с мелкой почвой, весь блок был закрыт, и желтая метель закричала: «Даже если я горю, но ветер!» - Вы говорите. И вот был день Актобе ...
Объяснение: вроде бы так
Әже - баланың әкесінің, сондай-ақ, анасының шешесін атайтын, туыстық қатынасты білдіретін атау. Одан арғылары үлкен әже немесе ұлы әже деп аталады.[1]
Қазақ отбасындағы әже орны ерекше әрі қадірлі. Әже - отбасының ғана емес, әулеттің де ұйытқысы, ағайын- абысындардың бірлігін, татулығын сақтайтын сыйлы анасы, кейінгі жастардың, келіндердің тәрбиешісі әрі ақылгөйі Қазақ қоғамында әдетте жас отау иелерінің тұңғыш баласын әжесі бауырына салады. Бала ата-әженің кенжесі саналып, немерені әжесі тәрбиелеп, бағып-қағады. Әже мен немере арасындағы туыстық байланыс өте нәзік әрі берік. Балажан қазақ үшін ата мен әжеге жас сәби жай ғана ермек емес, тәрбиеленуші ерекше субъект. Тарихта күллі рулы елге ана болып саналған Айпара әже, Домалақ ене, Зере, Айғаным секілді әжелердің бейнесі аңыз-әңгімелерде, әдеби шығармаларда сомдалған.