Қазақ тұрмысын осыншалық дәл көрсеткен әрі Абайдай ұлт мақтанышын идеалдық тұлғаға айналдырып, дүниежүзіне танытқан Әуезовке кезінде замандас жазушыларының арасынан «өз ұлтым жайлы неге мен де осылай жазбадым?» деп қызыға әрі қызғана қарағандар көп еді. Оған әзірбайжан жазушысы Мехти Гусейннің: «Абай» романының бірінші кітабы әрі таңғалдырып, әрі жақсы мағынасында қызғаныш тудырып еді. Қазақ халқының өмірін мұншалықты шыншыл, мұншалықты терең қопара жазғанына сүйсіндім», – деген пікірі дәлел.
Объяснение:
Алайда Әуезов «Абай жолын» оңай жаза салған жоқ. Талай мұрағат ақтарылды, қаншама адамдармен әңгіме құрылды. Қаншама тер төгілді, небір ұйқысыз түндер өтті. Роман жарық көргеннен кейін де қайта-қайта қудаланып, естімеген сөзі қалмады. Бірақ Әуезов еш мойымады. Оны мойытпаған Абайға, Абай әлеміне деген махаббат еді. Міне, біз бүгін жазушының шығармашылық шеберханасына үңіліп, «Абай жолының» жазылу, жариялану тарихынан сыр шертіп көрмекпіз.
Қазақ тұрмысын осыншалық дәл көрсеткен әрі Абайдай ұлт мақтанышын идеалдық тұлғаға айналдырып, дүниежүзіне танытқан Әуезовке кезінде замандас жазушыларының арасынан «өз ұлтым жайлы неге мен де осылай жазбадым?» деп қызыға әрі қызғана қарағандар көп еді. Оған әзірбайжан жазушысы Мехти Гусейннің: «Абай» романының бірінші кітабы әрі таңғалдырып, әрі жақсы мағынасында қызғаныш тудырып еді. Қазақ халқының өмірін мұншалықты шыншыл, мұншалықты терең қопара жазғанына сүйсіндім», – деген пікірі дәлел.
Объяснение:
Алайда Әуезов «Абай жолын» оңай жаза салған жоқ. Талай мұрағат ақтарылды, қаншама адамдармен әңгіме құрылды. Қаншама тер төгілді, небір ұйқысыз түндер өтті. Роман жарық көргеннен кейін де қайта-қайта қудаланып, естімеген сөзі қалмады. Бірақ Әуезов еш мойымады. Оны мойытпаған Абайға, Абай әлеміне деген махаббат еді. Міне, біз бүгін жазушының шығармашылық шеберханасына үңіліп, «Абай жолының» жазылу, жариялану тарихынан сыр шертіп көрмекпіз.
Сарказм – иронияның ұлғайған түрі. Мұның да негізгі мазмұны
– өмір құбылысының кейбір жағын мысқылдау, шенеу. Айырмасы, иронияда бір нәрсені
шенемек, мінемек, кекемек болса, ішкі мазмұны кекесін болғанмен, сөз, сөйлемнің құрылысы
мақтаған тәрізденіп, бүркемеленеді десек, сарказмда соңғы бүркемелеу жоқ,
шенейін, мысқылдайын дегенін ашықтан-ашық шенейді. Сарказм - иронияға қарағанда анағұрлым өткір, анағұрлым улы.
Бұл екеуінің арасы жақын екендігін
Шернияздың мына өлеңінен көруге болады. Баймағамбет Шерниязға ханымын мақта
дегенде:
«Ханымның келбетінің келгенін-ай,
Сипаты бейне жұмақ үрдің қызы», -деп ирониялық түрде мазақтаса, жаманда дегенде:
«Байеке, заманыңда тасуын-ай,
Шеріңнің сөйлер сөзге асуын-ай.
Ханымның бойы аласа, мұрны қайқы,
Тап мінген мегежіннің қашырындай», -
-деп сарказммен ханымды келеке етеді.
Дулат Бабатайұлының шығармаларында да сарказм көптеп кездеседі.Мысалы:
«Жатып ішер жалмауыз,
Борсық тұмсық қанды ауыз...»
«Кеңесбай азғын тұрған соң,
Тістеуік айғыр сықылды,
Үйіріңді сұйылтып,
Тай, құнанды қуғансың,
Ел билерлік ісің жоқ,
Дегдар емес, будансың.
Ырысын параның,
Қотара құйса тоймайтын,
Ашылған әбден араның,
Түйені жұтсаң түгімен,
Биені жұтсаң бүгімен
Қақалмай бір-ақ толғайтын...»