Мәтінді мұқият оқып, «Астана — ел жүрегі» деген пікірді дәлелдейтін өлең жолдарын іріктеңіз. Елімнің жүрегі — Астана
Астанам көп қараймын мен келбетіңе,
Балғынсың жас қайыңдай өс тербетіле,
Жәннаттай жан біткенді елжіретесің,
Біз үшін жәннат қала сен жер бетінде.
Елімнің жүрегі!
Жарқырап, жайнай берші, сен Астанам!
Өзіңе арналады ән дастаным.
Қашан да саған іңкәр менің жаным,
Жастықтың жалауы бол, сен Астанам!
Аңсаймын, армандаймын пәк жүрекпенен,
Астана, жайна дәйім, мен тілеп келем Мен — тілекшің ем Елімнің жүрегі!
Жарқырап жайнай берші, сен Астанам!
Өзіңе арналады ән дастаным.
Қашан да саған іңкәр менің жаным,
Жастықтың жалауы бол, сен Астанам.
Объяснение:
Моя мама стройноватая. То есть всем говорит что стройная. Она имеет не очень длинные ноги, но в ступах у неё плоскостопие. Голова у неё немного больше, чем у меня, потому что она очень умная. На лице у неё есть серо-зелёные глаза и длинные ресницы, а на веках у неё голубые тени.
Брови у мамы бывают разного цвета и формы — какие нарисует. Нос у неё нормальный, но с небольшим горбунком, из-за того, что она упала в детстве с велосипеда на нос. Губы у неё я не знаю какого цвета, потому что она красится разной помадой с другими оттенками постоянно, смотря что на ней одето: вечернее платье или домашняя одежда, блузка с юбкой для работы, и так далее…
Ещё у мамы на лице есть ровные почти белые зубы. У неё очень длинная шея, на ней я всегда вижу цепочку с дорогим камнем. Она широкоплечая, но ей идёт. Мама имеет красивые женские руки, на них у мамы всегда накрашены ногти. Она их красит белым или прозрачным лаком. Мне так кажется, что у нас с мамой очень широкие кости и из-за этого у мамы большой таз. Ноги у неё ровные, ведь она не ломала их. Я думаю, что мама могла бы стать моделью, но! Она очень низкая, и из-за этого туда её не возьмуть.
Театр – грек тілінен аударғанда «көрініс» деген мағынаны береді. Алғашында театрда сахнадағы əрекет өз кезегінде хор арқылы, немесе түрлі басқа да іс-қимылдармен толықтырылып, комплексті тұрғыда алғанда, үлкен гармониялық аура тудырған. Көбінесе, ашық аспан астында өткен қойылымдарды көрермен жартастардың үстінде, арнайы жасалған биік құрылыстардың үстіне отырып көргенін сол заманнан қалған сəулет құрылыстарынан білеміз. Сондай-ақ ежелгі театр тек Грекия жерінде ғана емес, сондай-ақ көптеген ежелгі шығыс елдерінде, Үндістан, Қытай, Индонезия, Жапония секілді елдерде кеңінен етек жайғаны да белгілі. Орта ғасырдағы Еуропада халықтық театрдың рөлін кезбе əртістер ойнаған. Ал Еуропадағы тұңғыш кəсіпқой театр Италия маскалар комедиясы екені тарихи жазбаларда кездеседі.
Театр сонау көне Грекияда пайда болып, əртістердің ойыны, музыкалық нөмірлер, поэзия, проза, дизайн секілді бірнеше өнерлерді қамтығаны аталып өтілді. Театр осындай жан-жақтылығымен де құдыретті. Яғни бірнеше адамзаттық өнерлерді бір жерде топтастыру, ұйыстыру осындай үлкен өнердің тууына себепші болып отыр.
Театр қойылымдары пьесаның мəтіні бойынша, режиссердің, əртістің, суретшінің, композитордың жұмысынан құралады. Жалпы қойылымның негізі драматургиядан басталады. Тіпті қойылымда мүлдем сөз болмағанның өзінде мəтін өте қажет деталь. Ал сол драматургияны сахналау – кəдімгі бір тілден екінші тілге аударғандай процесс. Ал оның көрерменге жетуі мүлдем басқа жағдай.
Мұхтар Əуезов өзінің «Жалпы театр өнері мен қазақ театры» деген мақаласында «...театр өнерінің ұрығы елдің әдет-салтынан, ойын-сауығынан, өлең-жырынан басталған. Театр өнерін туғызатын жайлы топырақ, қолайлы шарт елдің өз денесінен шыққан» - дейді. Адам өзін-өзі сақтап қалуы үшін, рухани құндылықтарына кір жақпас үшін, үнемі театрдан сабақ алып отыруға тиісті. Ал Шәкен Айманов «Театр – адамдарды туыстыратын шығармашылық отбасы» - деп зор баға берген.
Көптеген адам театрдан гөрі кинематографияны ұнатады. Кино мен театрдың айырмашылығы: театрлық қойылымды сіз өзіңіз көресіз, ал киноны сізге көрсететінін ұмытпау керек. Тіпті кейде театрдың болашағына алаңдайсың да. Алайда, əлденеше ғасырды жүріп өткен театр өнері уақыттан, жаһанданудан қорықпайды. Сөз жоқ, театрдың өз аудиториясы бар. Дей тұрғанмен, театрды өз ауқымымен жауып келе жатқан субмəдениет формалары үлкен үрей туғызары анық.
Театр өлмейді де, оны ешкім өлтірмейді. Мұхтар Әуезовтіңсөзімен ойымызды қорытындылайтын болсақ, «Театр - сымбатты өнердің ішіндегі ең зор өнердің бірі».