Әйтеке Байбекұлы (1644 -1700 жж.) — қазақ халқының бірлігін нығайтуға үлкен үлес қосқан атақты үш бидің бірі, мемлекет қайраткері. Әлімұлы тайпасының төртқара руынан шыққан.[1] Әмір-Темірдің бас кеңесшісі Ораз қажының бесінші ұрпағы. Бүкіл парсы, өзбек, қырғыз, қазақ жұрты "Синесоф буа"(жаны пәк жан) атаған Сейітқұл әулиенің үшінші үрпағы. Әбілқайыр ханға дейін Кіші жүздің сөзін ұстаған қазақтың биі. Есім хан тұсында Самарқанды билеген Жалаңтөс батырдың жақын туысы. Әйтеке бес жасында молдадан оқып сауатын ашқан.[2]
Уақыт - адам өмірінің өлшенбес қазынасы.Әр адамға ол дүние есігін жаңа ашқаннан қайтыс болғанға дейін белгілі бір сағаттар беріледі.Уақыт адаммен санаспайды.Және ол жылдам жүреді.Босқа өткен сағаттарыңды ешқашан да қайтара алмайсың.Адамның барлық істері үшін күн, сағат, минут қажет. Барлығы уақытпен анықталады - жұмыс істеу қаншалықты, тынығудың қаншасы, достармен кездескенде және үй шаруасын істеу кезінде.Сағат сіздің өміріңізді біртіндеп ұрлай береді.Сондықтан да,оның әр минутын қастерлеп,уақытыңды пайдалы өткізе білген жөн.Қазақтың бас ақыны Абай:
Сағаттың өзі ұры шықылдаған,
Өмірді білдірмеген, күнде ұрлаған.
Тиянақ жоқ, тұрлау жоқ, келді, кетті,
Қайта айналмас, бұрылмас бұлдыр заман…,-деп айтқан еді.Шынында да,сағат ешқашан тұрақтамайды,сені күтіп тұрмайды.Мысалы,ауруханада адам ауыр халде.Оның тірі қалуы үшін аз ғана минуттар керек.Оны құтқарға үлгермесе,уақыт оның өмірін "ұрлап" кетеді.Сағат деген "ұрлықшыға" төтеп беру үшін әр күніңді игілікпен,жаңа істермен өткізген жөн.Бүгініңмен өмір сүр.
Әйтеке Байбекұлы (1644 -1700 жж.) — қазақ халқының бірлігін нығайтуға үлкен үлес қосқан атақты үш бидің бірі, мемлекет қайраткері. Әлімұлы тайпасының төртқара руынан шыққан.[1] Әмір-Темірдің бас кеңесшісі Ораз қажының бесінші ұрпағы. Бүкіл парсы, өзбек, қырғыз, қазақ жұрты "Синесоф буа"(жаны пәк жан) атаған Сейітқұл әулиенің үшінші үрпағы. Әбілқайыр ханға дейін Кіші жүздің сөзін ұстаған қазақтың биі. Есім хан тұсында Самарқанды билеген Жалаңтөс батырдың жақын туысы. Әйтеке бес жасында молдадан оқып сауатын ашқан.[2]
Эссе
Сағаттың өзі ұры.
Уақыт - адам өмірінің өлшенбес қазынасы.Әр адамға ол дүние есігін жаңа ашқаннан қайтыс болғанға дейін белгілі бір сағаттар беріледі.Уақыт адаммен санаспайды.Және ол жылдам жүреді.Босқа өткен сағаттарыңды ешқашан да қайтара алмайсың.Адамның барлық істері үшін күн, сағат, минут қажет. Барлығы уақытпен анықталады - жұмыс істеу қаншалықты, тынығудың қаншасы, достармен кездескенде және үй шаруасын істеу кезінде.Сағат сіздің өміріңізді біртіндеп ұрлай береді.Сондықтан да,оның әр минутын қастерлеп,уақытыңды пайдалы өткізе білген жөн.Қазақтың бас ақыны Абай:
Сағаттың өзі ұры шықылдаған,
Өмірді білдірмеген, күнде ұрлаған.
Тиянақ жоқ, тұрлау жоқ, келді, кетті,
Қайта айналмас, бұрылмас бұлдыр заман…,-деп айтқан еді.Шынында да,сағат ешқашан тұрақтамайды,сені күтіп тұрмайды.Мысалы,ауруханада адам ауыр халде.Оның тірі қалуы үшін аз ғана минуттар керек.Оны құтқарға үлгермесе,уақыт оның өмірін "ұрлап" кетеді.Сағат деген "ұрлықшыға" төтеп беру үшін әр күніңді игілікпен,жаңа істермен өткізген жөн.Бүгініңмен өмір сүр.
Уақытпен дос бол дегім келеді.