Бұл бастапқы кезеңдерде ережесін дүниесін қорқынышты жылан Айдаһар. Питался ол қанмен жануарлар. Подлый комар қызмет еткен оған сәлем. Кликнул өзіне жылан, аз салмақты атап көрсетеді, оған дейді: — Облети, бүкіл жер отведай тайком қан барлық тірі жаратылыстар, воротясь, мне доложи, кімнің қаны ең тәтті. Кімге укажешь, сол мен боламын губить. Полетел комар. Орындап ағарудың, асығып қайтатын. Жолында кездестіріп, оның ласточка. — Қайда летал? — Мырзаның бұйрығы бойынша менің Айдахара облетел, бүкіл жер білу үшін, олардың қаны ең тәтті. — Бұл сен білдім? — Тәтті барлығы қан адам,— пропищал комар. Ласточка встревожилась. — Не говори, комар, жыланды тамақтандыр шындықты. Адам мейірімді, губи. — Жоқ, айтайын! Ласточка қайтадан: тебя, вреди адамға: ол маған дос. Ал комар: — Жоқ, айтайын! Ұшып комар - Айдахару және ласточка сол вьется. — Ну,— зашипел жылан,— әңгімеле барлық разведал! Бірақ страшись, жұм, айтуға болсын деген сөз өтірік! — Ием, менің әмірші,— деп бастады комар,— деп айтамын мен саған шындықты, ештеңе утаю. Ең дәмді, ең тәтті қан... Келеді ол айтуға "адам", иә үлгерген жоқ: қарлығаш стрелою кинулась оған отщипнула жіті клювом ұшы комариного тілі. Заметался комар үстінен змеем: — З-з-з... З-з-з... З-з-з...— бірақ ештеңе айта алмайды. Ал қарлығаш ласково щебечет: — Білемін, Айдахар, бұл айтқым комар: ең тәтті қан — жылан! Рассвирепел змей на ласточку, ударив құйрығымен, тон, аспанға бастап ашылған пастью. Иә жоқ құс тез және поворотливее қарлығаштары. Метнулась ол жаққа мен кетіп, қайтыс болған. Жане Айдахар үшін ғана құйрығы оның ухватить. Қазақ хандығы мемлекетіміздің нышаны бірі ортасына құйрығының бірнеше перышек және — жерге құлады, ударился туралы тас және испустил рух. Міне почему у ласточки құйрық рожками, және неге адамдар, сондықтан жақсы көреді, бұл құсты.
Казахская семья в основном состоит из трех поколений. Это – это дедушка с бабушкой, папа с мамой и ребенок. Дедушка с бабушкой – самые уважаемые люди в семье. У них всегда высокий авторитет и все в семье их почитают. Потому что уважать старших и прислушиваться к их совету – казахская традиция. Дедушки с бабушками рассказывают внукам сказки, интересные истории и различные легенды. Дедушка с бабушкой считаются наставниками семьи.
Папа – глава семьи, кормилец и опекун. Папу уважают и мама, и дети. Чтобы не огорчать папу, дети стараются быть дисциплинированными, трудолюбивыми, умными и прилежными. Мама, уважая папу, подает детям пример. С таким примером перед глазами дети растут воспитанными, уважая и отца, и старших.
Мама – хранительница домашнего очага. Мама устанавливает уважительные отношения между членами семьи и сохраняет взаимоотношения между родственниками. Мама – основа мира и согласия в семье.
Самое большое богатство семьи – это ребенок. У казахского народа есть пословица «Сын растет, глядя на отца, дочь растет, глядя на мать». Хороший пример родителей считается воспитанием для ребенка. Главное правило воспитания в казахской семье – уважение отца и почитание матери. Это – самая первая оценка для ребенка. Ребенок, который растет, уважая своих родителей, учится уважать и других людей. Поэтому в казахской семье детям прививали тактичность, доброту, честность и учтивость (вежливость).
— Облети, бүкіл жер отведай тайком қан барлық тірі жаратылыстар, воротясь, мне доложи, кімнің қаны ең тәтті. Кімге укажешь, сол мен боламын губить.
Полетел комар. Орындап ағарудың, асығып қайтатын. Жолында кездестіріп, оның ласточка.
— Қайда летал?
— Мырзаның бұйрығы бойынша менің Айдахара облетел, бүкіл жер білу үшін, олардың қаны ең тәтті.
— Бұл сен білдім?
— Тәтті барлығы қан адам,— пропищал комар. Ласточка встревожилась.
— Не говори, комар, жыланды тамақтандыр шындықты. Адам мейірімді, губи.
— Жоқ, айтайын! Ласточка қайтадан:
тебя, вреди адамға: ол маған дос. Ал комар:
— Жоқ, айтайын!
Ұшып комар - Айдахару және ласточка сол вьется.
— Ну,— зашипел жылан,— әңгімеле барлық разведал! Бірақ страшись, жұм, айтуға болсын деген сөз өтірік!
— Ием, менің әмірші,— деп бастады комар,— деп айтамын мен саған шындықты, ештеңе утаю. Ең дәмді, ең тәтті қан...
Келеді ол айтуға "адам", иә үлгерген жоқ: қарлығаш стрелою кинулась оған отщипнула жіті клювом ұшы комариного тілі.
Заметался комар үстінен змеем:
— З-з-з... З-з-з... З-з-з...— бірақ ештеңе айта алмайды.
Ал қарлығаш ласково щебечет:
— Білемін, Айдахар, бұл айтқым комар: ең тәтті қан — жылан!
Рассвирепел змей на ласточку, ударив құйрығымен, тон, аспанға бастап ашылған пастью. Иә жоқ құс тез және поворотливее қарлығаштары. Метнулась ол жаққа мен кетіп, қайтыс болған. Жане Айдахар үшін ғана құйрығы оның ухватить. Қазақ хандығы мемлекетіміздің нышаны бірі ортасына құйрығының бірнеше перышек және — жерге құлады, ударился туралы тас және испустил рух.
Міне почему у ласточки құйрық рожками, және неге адамдар, сондықтан жақсы көреді, бұл құсты.
Перевод.
Казахская семья в основном состоит из трех поколений. Это – это дедушка с бабушкой, папа с мамой и ребенок. Дедушка с бабушкой – самые уважаемые люди в семье. У них всегда высокий авторитет и все в семье их почитают. Потому что уважать старших и прислушиваться к их совету – казахская традиция. Дедушки с бабушками рассказывают внукам сказки, интересные истории и различные легенды. Дедушка с бабушкой считаются наставниками семьи.
Папа – глава семьи, кормилец и опекун. Папу уважают и мама, и дети. Чтобы не огорчать папу, дети стараются быть дисциплинированными, трудолюбивыми, умными и прилежными. Мама, уважая папу, подает детям пример. С таким примером перед глазами дети растут воспитанными, уважая и отца, и старших.
Мама – хранительница домашнего очага. Мама устанавливает уважительные отношения между членами семьи и сохраняет взаимоотношения между родственниками. Мама – основа мира и согласия в семье.
Самое большое богатство семьи – это ребенок. У казахского народа есть пословица «Сын растет, глядя на отца, дочь растет, глядя на мать». Хороший пример родителей считается воспитанием для ребенка. Главное правило воспитания в казахской семье – уважение отца и почитание матери. Это – самая первая оценка для ребенка. Ребенок, который растет, уважая своих родителей, учится уважать и других людей. Поэтому в казахской семье детям прививали тактичность, доброту, честность и учтивость (вежливость).