на русском языке: Мою бабушку зовут (её имя). Она очень хорошая и добрая. Я её всегда называю бабуля, потому что она заслуживает этого слова. Бабуля всегда со мной играла, покупала мне много вкусняшек, учила меня печь пироги. Она мне всегда читала на ночь разные сказки, а иногда даже засыпала со мной рядом. Мы вдвоем проводим очень много времени, гуляем, играем. Иногда в праздники устраиваем разные конкурсы, все удивлялись этому, как это у нас так получалось. Потом бабуле со временем стало тяжело все это делать. И я стала поддерживать её как могла. Я развлекала её и, видя, как она улыбается мне, становилось так хорошо, что прям словами не передать. Я очень люблю свою бабулю и горжусь ею.
на казахском:Менің әжемнің аты - (имя твоей бабушки). Ол өте жақсы және мейірімді. Мен оны үнемі әжесі деп атаймын, себебі ол сөзге лайық. Әже әрқашан менімен ойнады, маған көптеген тәттілер сатып алды, бәліш пісіруді үйретті. Ол әрдайым маған түнде әр түрлі ертегілерді оқыды, кейде менің қасымда ұйықтап жатты. Екеуміз көп серуендеуге, ойнауға көп уақыт бөлеміз. Кейде демалыс кезінде біз түрлі сайыстар ұйымдастырамыз, барлығы бізді қалай таң қалдырды деп таң қалды. Уақыт өте келе, әжеге мұның бәрін жасау қиынға соқты. Мен оны қолымнан келгенше қолдай бастадым. Мен оған кіріп, оның маған қалай күлгенін көріп, өзімді жақсы сезіндім, оны тура жеткізе алмадым. Мен әжемді қатты жақсы көремін және оны мақтан тұтамын.
2011 жылы шілде айында Лондон театрында кешкісін «Бесік жыры» деп аталатын өзгелерден ерекше қойылым болған. "Қойылым несімен ерекше" дейсіз ғой? Онда кресло орындықтарын бір адамдық, екі, тіпті үш адамдық кереует қылып жасап, үстіне көрермендерді жатқызған екен. Олардың басты мақсаты - көрерменді жайлы жайғастырып алып, тыныш ұйқыға батыру.
Константин Анисимов - Ленин комсомолы атындағы Ленинград театры труппасының актеры, әрі «Зенит» футбол клубының ішкі ойындарының дикторы. Кейде ойын мен қойылым бір-бірімен тұспа-тұс келіп қалған кездерде ол түрлі қулықтарды қолданатын болды. Мысалы «Гамлет» спектаклінде Лаэрта ролін сомдамақ болғанда, ол тек бірінші және үшінші акт кезінде ғана сахнаға шығады екен. Осы уақыт аралығында ол футбол алаңына барып, тіпті ойынды жүргізіп келіп үлгерген.
Ежелгі римдік тұрғындар қанды оқиғаларға толы дүниені көргенді ұнатқан. Олар мұндай көріністерді тек гладиаторлар жекпе-жегінен ғана емес, кәдімгі тетарлық қойылымдардан да тамашалайтын болған. Егер актер сценарий желісі бойынша, сахнада өлуге тиіс болса, онда оған сол жерде өлтіруге үкім шығарылып, сахнада, көрермендердің көзінше өлтірген.
Бізге белгілі, бұрынғы кезде театрдағы барлық ролдерді тек ер адамдар ғана ойнаған, заң соны талап еткен. Шекспирдің заманында қойылым тоқтап қалса, «Королева Елизавета қырынып үлгере алмай жатыр» - дейді екен.
Иония жерінде бір ерекше театр болған. Ол несімен ерекше? Ол театрда бір қолдың сарбаздарын бөлек бір арнайы қатарға отырғызатын көрінеді. Ал олардың алдындағы қатарда тақыр басты құлдар отырады. Қойылым кезіне шапалақ ретінде артта отырған сарбаздар құлдардың тақыр бастарынын ұрып, құрмет көрсетеді екен.
Атақты әртіс Татьяна Пельтцер өмірінің соңғы жылдарында жаттаған сөзін үнемі ұмытып қала берген көрінеді. Ол Ленкомның «Қызыл шалғындағы көк аттар» спектаклінде Клара Цеткинның ролін ойнап жатып айтуға тиіс сөздерін ұмытып қалады да : «О, Құдайым-ай, ештеңе есімде емес» - дейді. Сол кезде Ленинннің ролін сомдап жатқан Олег Янковский тосылмастан: «Клара, сіз мүмкін пролетариат қосылуы керек деп айтқыңыз келген болар» - дейді. «Иә, соны айтқым келген» - дейді Пельтцер. Содан кейін, Татьянаның есіне енді қалғандары да түсе қоймас деген оймен Олег барлық диологты өзі айтып шығады.
Римдік драматург Ливий Андроник үнемі өзі жазған тргедияларында өзі басты ролді иемденеді. Бір күні ол өз даусын жоғалтып алып, кезекті қойылымында сырттан айтып тұратын бір адамды тағайындап қояды екен де, өзі аузын жыбырлатып қана тұрады. Бұл жағдай тарихта фонограмманы ең алғаш қолдану болып қалды.
на русском языке: Мою бабушку зовут (её имя). Она очень хорошая и добрая. Я её всегда называю бабуля, потому что она заслуживает этого слова. Бабуля всегда со мной играла, покупала мне много вкусняшек, учила меня печь пироги. Она мне всегда читала на ночь разные сказки, а иногда даже засыпала со мной рядом. Мы вдвоем проводим очень много времени, гуляем, играем. Иногда в праздники устраиваем разные конкурсы, все удивлялись этому, как это у нас так получалось. Потом бабуле со временем стало тяжело все это делать. И я стала поддерживать её как могла. Я развлекала её и, видя, как она улыбается мне, становилось так хорошо, что прям словами не передать. Я очень люблю свою бабулю и горжусь ею.
на казахском:Менің әжемнің аты - (имя твоей бабушки). Ол өте жақсы және мейірімді. Мен оны үнемі әжесі деп атаймын, себебі ол сөзге лайық. Әже әрқашан менімен ойнады, маған көптеген тәттілер сатып алды, бәліш пісіруді үйретті. Ол әрдайым маған түнде әр түрлі ертегілерді оқыды, кейде менің қасымда ұйықтап жатты. Екеуміз көп серуендеуге, ойнауға көп уақыт бөлеміз. Кейде демалыс кезінде біз түрлі сайыстар ұйымдастырамыз, барлығы бізді қалай таң қалдырды деп таң қалды. Уақыт өте келе, әжеге мұның бәрін жасау қиынға соқты. Мен оны қолымнан келгенше қолдай бастадым. Мен оған кіріп, оның маған қалай күлгенін көріп, өзімді жақсы сезіндім, оны тура жеткізе алмадым. Мен әжемді қатты жақсы көремін және оны мақтан тұтамын.
ТЕАТР ЖАЙЛЫ ҚЫЗЫҚТЫ МӘЛІМЕТТЕР
2011 жылы шілде айында Лондон театрында кешкісін «Бесік жыры» деп аталатын өзгелерден ерекше қойылым болған. "Қойылым несімен ерекше" дейсіз ғой? Онда кресло орындықтарын бір адамдық, екі, тіпті үш адамдық кереует қылып жасап, үстіне көрермендерді жатқызған екен. Олардың басты мақсаты - көрерменді жайлы жайғастырып алып, тыныш ұйқыға батыру.
Константин Анисимов - Ленин комсомолы атындағы Ленинград театры труппасының актеры, әрі «Зенит» футбол клубының ішкі ойындарының дикторы. Кейде ойын мен қойылым бір-бірімен тұспа-тұс келіп қалған кездерде ол түрлі қулықтарды қолданатын болды. Мысалы «Гамлет» спектаклінде Лаэрта ролін сомдамақ болғанда, ол тек бірінші және үшінші акт кезінде ғана сахнаға шығады екен. Осы уақыт аралығында ол футбол алаңына барып, тіпті ойынды жүргізіп келіп үлгерген.
Ежелгі римдік тұрғындар қанды оқиғаларға толы дүниені көргенді ұнатқан. Олар мұндай көріністерді тек гладиаторлар жекпе-жегінен ғана емес, кәдімгі тетарлық қойылымдардан да тамашалайтын болған. Егер актер сценарий желісі бойынша, сахнада өлуге тиіс болса, онда оған сол жерде өлтіруге үкім шығарылып, сахнада, көрермендердің көзінше өлтірген.
Бізге белгілі, бұрынғы кезде театрдағы барлық ролдерді тек ер адамдар ғана ойнаған, заң соны талап еткен. Шекспирдің заманында қойылым тоқтап қалса, «Королева Елизавета қырынып үлгере алмай жатыр» - дейді екен.
Иония жерінде бір ерекше театр болған. Ол несімен ерекше? Ол театрда бір қолдың сарбаздарын бөлек бір арнайы қатарға отырғызатын көрінеді. Ал олардың алдындағы қатарда тақыр басты құлдар отырады. Қойылым кезіне шапалақ ретінде артта отырған сарбаздар құлдардың тақыр бастарынын ұрып, құрмет көрсетеді екен.
Атақты әртіс Татьяна Пельтцер өмірінің соңғы жылдарында жаттаған сөзін үнемі ұмытып қала берген көрінеді. Ол Ленкомның «Қызыл шалғындағы көк аттар» спектаклінде Клара Цеткинның ролін ойнап жатып айтуға тиіс сөздерін ұмытып қалады да : «О, Құдайым-ай, ештеңе есімде емес» - дейді. Сол кезде Ленинннің ролін сомдап жатқан Олег Янковский тосылмастан: «Клара, сіз мүмкін пролетариат қосылуы керек деп айтқыңыз келген болар» - дейді. «Иә, соны айтқым келген» - дейді Пельтцер. Содан кейін, Татьянаның есіне енді қалғандары да түсе қоймас деген оймен Олег барлық диологты өзі айтып шығады.
Римдік драматург Ливий Андроник үнемі өзі жазған тргедияларында өзі басты ролді иемденеді. Бір күні ол өз даусын жоғалтып алып, кезекті қойылымында сырттан айтып тұратын бір адамды тағайындап қояды екен де, өзі аузын жыбырлатып қана тұрады. Бұл жағдай тарихта фонограмманы ең алғаш қолдану болып қалды.