Mari , «» ,
деп, Шеген қалаға қарай жүгіріп кетті.
Шеген менің аяғымдағы толып жатқан жара мен жарықтарын көріп, басын шайады да,
- Уай, мынауың болмайды, - деді, түсінемісің» дегендей, көзіме қадаnа kараn - tran-
„Sve, адамға бас керек. Онсыз өмір оған молданың көрінен де қараңғы болады. Осы ор
Мететін бол. Керек боп қалса, құстай ұшатын бол! Мынадай табан бола ма екен. Кырык те
Аяғыңның жалпы бітімі жаман болмағанмен, қазіргі халi қанағаттанарлық емес деп танимын.
Мата тұр құмның үстінде. Мен қазір келем, -
- Дәрі әкеледі. Екі күнде жазып береді! - деді Бораш ұзай берген Шегенге риза козбен
заап. Жүзіндегі күрсініс ізі осы арада ғана түгел бір жойылып кетті.
- Сен қалай аңсадың? — дедім Борашқа іскен оң тізесіне қолымды апарып
– Әй апам қораның төбесінен құлатып жіберді.
«Әй апасы» өгей шешесі екенін түсіндім де одан арғыны қазбалағаным жоқ, Бораш шорла-
57 бітіп келе жатқан оң тізесін сипалай отырып:
- Соқаның үстіне құлап түстім... Шеген ағам жазды ғой әйтеуір... Енді бір айда жүруге
карайсың дейді. Балық майынан жазылды. Тіпті жазылып қалып еді, әнeугүні дегдoм ұстап ала
деді.
һаздап, содан қашқанда тағы бүлдіріп алдым,
Бул жолы өзінің қашып құтылғанына мақтанатындай жымиып та қойды.
— Мен де керемет жүйрікпін! — дедім мақтанғым келіп кетіп,
- Ойбай.. Шегендей емес шығарсың... Шеген қайда!? Ол. Ол ағып бара жатқан машинаны
кып жетіп, асылып кете береді. Біреу көріп қалса, қарғып түсіп, кете беруі де түк емес. Ол –
ашейін желаяқ! — деді Бораш масаттана сөйлеп,
(Ғ. Мүсірепов
найти местоимения и составить предложение
Ақтамберді Сарыұлы (1675, қазіргі Оңтүстік Қазақстан, Қаратау, — 1768 — қазіргі Шығыс Қазақстан облысы Абай ауданы Жүрекжота мекені)[1] — жырау, қолбасы, қазақтың көне жыраулық мектебінің белді өкілі, дипломат. Найман тайпасының қаракерей руының сыбан тармағынан[2].

Ақтамберді жырау
“Он екіде аттанып, қылыш ілдім білекке” дегеніне қарағанда күреске ерте араласқан жауынгер жырау санатына жатады. Тұрмыстың қыр-сырын, отбасы, елдік, ерлік, жер мәселелерін жырларында жақсы бейнелейді. Қысқа нақыл, шешен сөздердің шебері. 1742 жылы Орта жүз ру басшыларының Орынборда ант беру жиналысына өкіл болды. 1738 — 1752 жылдары қазақ-қалмақтың қанды қақтығыстарының барлығына дерлік қатысқан. “Ақтабан шұбырынды” оқиғасының зұлмат қан кешуін бастан өткерген. Ес білгеннен бастап 70 жыл бойы ат үстінен түспей, елі мен жерін қорғаған қас батыр, айтулы шешен, қабырғалы би, атақты жырау. Қазақ жауынгерлерінің азаттық, құлдық жөніндегі түсініктері, көшпелі халықтың тыныс-тіршілігі, болашаққа деген сенімі, адалдық-жауыздық, қиянат, әділетсіздік хақындағы таным-түсініктері Ақтамберді талғамынан өтіп жыр-толғауға айналған.[3]
Объяснение: