Мектеп-кеме, білім-теңіз болса, кітапхана – тәрбие мектебі. Кітаппен дос болу - өміріңді жақсы арнаға бұру деп түсінемін. «Адамды адам еткен-кітап, адамзат еткен-кітапхана» демекші, мен кітапхананы киелі орынға теңеймін. Өйткені бұл киелі орыннан өзіңе таусылмас байлық, рухани мұра аласың. Дана жазушыларымыздың қанатты сөздерін оқи отырып, бойымызға үлкен ой түйіп, бір өнеге аламыз. Әрбір кейіпкердің өмір жолы бір тарих.Сол тарихтан сыр шерте отырып, өзің де сол кейіпкерлермен бірге қуанып, бірге қайғырасың. Сөйте отырып өмірдің небір қилы тұстарына сапар шегесің. Жақсы мен жаманды ажыратуды үйренесің. Әрбір оқиға сені тәрбиелеп шығарады. Жүрегіңе жылулық, бойыңа адамгершілік қасиеттерін сыйлайды. Өзге елдердің тарихымен, мәдениетімен таныса отырып, белгілі бір ғылымда игереміз.Осындай ғажайып әсер сыйлайтын кітапханалардың заман талабына сай дамып, қоры байып отырса. Іздеген кітаптарыңды кітапханадан еш қиындықсыз табу қазірде үлкен мәселеге айналды. Сол себепті кітаптардың электрондық нұсқалары сауатты жазылып, сайттарға жүктелсе. Әрі ертеде жойылып кеткен тарихымыздың көзіне айналған кітаптардың қайта өңделіп, барлық кітапханаларда қолжетімді болғанын және де әрбір кітапқа құлаққап жалғанып, онда тақырыпқа сай әуендердің дыбысталуын қалар едім. Себебі ол оқып отырған адамды әңгімеге немесе аңызға онан әрі қызықтыратыны анық.
Көлік – материалдық өндірістің жолаушылар мен жүк тасымалдауды жүзеге асыратын аса маңызды саласы, экономиканың инфрақұрылымын қалыптастыратын салалардың бірі. Археологиялық деректемелер неолитзаманынан бастап көліктің шаруашылық салаларына ене бастағанын байқатады. Көне обалардан табылған әбзел қалдықтары малдың көлік ретінде ежелден-ақ пайдаланылғанын көрсетеді. Ежелгі заманнан келе жатқан көлікке негізінен жегін малы мен мініс малы: түйе,жылқы, құлан, қашыр, есек, сиыр, бұғы, ит, т.б. жатады. Әрбір көлік малының тұрмыстық-шаруашылық жұмыстарда қолданылуы оның табиғи ерекшеліктеріне байланысты болды.
Мініс малы көне замандардан бері шөл далалы, орманды, батпақты, таулы-қыратты жерлерде негізгі көлікке айналды.
Жегін малы арба, күйме, шана сияқты көлік құралдарына жегіліп, жолаушы, жүк тасымалдауға, көшіп-қонуға пайдаланылды. Мұндай көлік түрлерінің біразы ежелгі Мысырда, Вавилонда, т.б. жерлерде біздің заманымыздан бұрынғы 3-мыңжылдықта қолданылғанын тарихи-археологиялық деректер дәлелдейді.
Әскери арбалар шығыстағы ежелгі мемлекеттерде соғыс кезінде кеңінен пайдаланылды. Әскери және жүк арбалардың тасқа қашап салынған суреттері Қаратау өңірінен де табылды. Қазақстан жеріндегі жергілікті халықтың ежелгі тұрмысын көрсететінпетроглифтерде немесе басқа да археологиялық бұйымдарда, ескерткіштерде көлікке қатысты деректер көптеп кездеседі. Әсіресе көшпелі қазақтардың тұрмыс-тіршілігінде жылқымен түйенің орны ерекше болған. Түйе шөлге және ұзақ жүріске шыдамды болғандықтан, ежелгі және орта ғасырларда Ұлы Жібек жолы бойындағы сауда керуендерінде, сондай-ақ мал қамымен көктеуге, жайлауға, күздеуге, қыстауға көшіп-қону кезінде негізгі көлік ретінде пайдаланылған. Жылқы да көшпенді халықтың тұрмыс-салтына аса қолайлы көлік болды. Қазақтар “ат – ердің қанаты” деп есептеген. Бағзы бір замандарда “аттың жалында, түйенің қомында” жүрген кездер де болған. Адамзат қоғамының дамуы барысында ғасырлар қойнауынан келе жатқан дәстүрлі көлік түрі мен құрамы да өзгеріске ұшырап отырды. Ғылыми-техникалық жетістіктерге орай көлік малын бірте-бірте автомобиль, пойыз,ұшақтар ығыстыра бастады. Сөйтіп, техникалық көлік түрлері қоғамдық даму сатыларын айқындайтын көрсеткіштердің біріне айналды. Қазіргі кезде де мініс малы – автомобиль, трактор бара алмайтын жерлерде көлік ретінде пайдаланылады.
Мектеп-кеме, білім-теңіз болса, кітапхана – тәрбие мектебі. Кітаппен дос болу - өміріңді жақсы арнаға бұру деп түсінемін. «Адамды адам еткен-кітап, адамзат еткен-кітапхана» демекші, мен кітапхананы киелі орынға теңеймін. Өйткені бұл киелі орыннан өзіңе таусылмас байлық, рухани мұра аласың. Дана жазушыларымыздың қанатты сөздерін оқи отырып, бойымызға үлкен ой түйіп, бір өнеге аламыз. Әрбір кейіпкердің өмір жолы бір тарих.Сол тарихтан сыр шерте отырып, өзің де сол кейіпкерлермен бірге қуанып, бірге қайғырасың. Сөйте отырып өмірдің небір қилы тұстарына сапар шегесің. Жақсы мен жаманды ажыратуды үйренесің. Әрбір оқиға сені тәрбиелеп шығарады. Жүрегіңе жылулық, бойыңа адамгершілік қасиеттерін сыйлайды. Өзге елдердің тарихымен, мәдениетімен таныса отырып, белгілі бір ғылымда игереміз.Осындай ғажайып әсер сыйлайтын кітапханалардың заман талабына сай дамып, қоры байып отырса. Іздеген кітаптарыңды кітапханадан еш қиындықсыз табу қазірде үлкен мәселеге айналды. Сол себепті кітаптардың электрондық нұсқалары сауатты жазылып, сайттарға жүктелсе. Әрі ертеде жойылып кеткен тарихымыздың көзіне айналған кітаптардың қайта өңделіп, барлық кітапханаларда қолжетімді болғанын және де әрбір кітапқа құлаққап жалғанып, онда тақырыпқа сай әуендердің дыбысталуын қалар едім. Себебі ол оқып отырған адамды әңгімеге немесе аңызға онан әрі қызықтыратыны анық.
Археологиялық деректемелер неолитзаманынан бастап көліктің шаруашылық салаларына ене бастағанын байқатады. Көне обалардан табылған әбзел қалдықтары малдың көлік ретінде ежелден-ақ пайдаланылғанын көрсетеді. Ежелгі заманнан келе жатқан көлікке негізінен жегін малы мен мініс малы: түйе,жылқы, құлан, қашыр, есек, сиыр, бұғы, ит, т.б. жатады. Әрбір көлік малының тұрмыстық-шаруашылық жұмыстарда қолданылуы оның табиғи ерекшеліктеріне байланысты болды.
Мініс малы көне замандардан бері шөл далалы, орманды, батпақты, таулы-қыратты жерлерде негізгі көлікке айналды.
Жегін малы арба, күйме, шана сияқты көлік құралдарына жегіліп, жолаушы, жүк тасымалдауға, көшіп-қонуға пайдаланылды. Мұндай көлік түрлерінің біразы ежелгі Мысырда, Вавилонда, т.б. жерлерде біздің заманымыздан бұрынғы 3-мыңжылдықта қолданылғанын тарихи-археологиялық деректер дәлелдейді.
Әскери арбалар шығыстағы ежелгі мемлекеттерде соғыс кезінде кеңінен пайдаланылды. Әскери және жүк арбалардың тасқа қашап салынған суреттері Қаратау өңірінен де табылды. Қазақстан жеріндегі жергілікті халықтың ежелгі тұрмысын көрсететінпетроглифтерде немесе басқа да археологиялық бұйымдарда, ескерткіштерде көлікке қатысты деректер көптеп кездеседі. Әсіресе көшпелі қазақтардың тұрмыс-тіршілігінде жылқымен түйенің орны ерекше болған. Түйе шөлге және ұзақ жүріске шыдамды болғандықтан, ежелгі және орта ғасырларда Ұлы Жібек жолы бойындағы сауда керуендерінде, сондай-ақ мал қамымен көктеуге, жайлауға, күздеуге, қыстауға көшіп-қону кезінде негізгі көлік ретінде пайдаланылған. Жылқы да көшпенді халықтың тұрмыс-салтына аса қолайлы көлік болды. Қазақтар “ат – ердің қанаты” деп есептеген. Бағзы бір замандарда “аттың жалында, түйенің қомында” жүрген кездер де болған. Адамзат қоғамының дамуы барысында ғасырлар қойнауынан келе жатқан дәстүрлі көлік түрі мен құрамы да өзгеріске ұшырап отырды. Ғылыми-техникалық жетістіктерге орай көлік малын бірте-бірте автомобиль, пойыз,ұшақтар ығыстыра бастады. Сөйтіп, техникалық көлік түрлері қоғамдық даму сатыларын айқындайтын көрсеткіштердің біріне айналды. Қазіргі кезде де мініс малы – автомобиль, трактор бара алмайтын жерлерде көлік ретінде пайдаланылады.