Менің отбасым үлкен. (если семья не большая, пиши вместо үлкен үлкен емес) Отбасымда 5 адам бар. Олар: әкем, анам, әжем, інім және мен.
Менің әкем- , 1970 жылғы, . Мамандығы- бас инженер. Қолы боста, маған физика пәнінен көмек беріп, түсіндіреді. Менің әкем- қатал, бірақ ақкөңіл адам.
Менің анам- , 1973 жылғы. Мамандығы- ұстаз. Анамның қолы алтын. Кез келген уақытта көмегін аямайды. Мен де анама үй шаруасымен көмектесуге тырысамын. Анамның мінезі жұмсақ, мейірімді.
Әжем-, 1950 жылғы, ол-зейнеткер. Әжем маған жемпір, бас киім, қолғап тоқыған жақсы көреді. Менің әжем ең керемет әже.
Інім-, 1999 жылғы, мектеп оқушысы. Сабақты жақсы оқиды. футбол мен баскетбол ойындарын жақсы көреді. Каратэмен айналысады.
Ал менің атым- Мен Астана қаласында
1996 жылы, шілденін 18-ші жұлдызында дүниеге келдім. № мектепте оқимын. Бос уақытымда кітап оқыған, кино көрген, ән тындаған, өлең жазған ұнатамын. Спорт жағынан да қалыспауға тырысамын. Маған қазақ тілі, физика, математика, денешынықтыру пәндері ұнайды.
Сегодня таки выбрались к Вовиной маме где есть нормальный интернет и могу написать тот огромный пост о котором говорила ранее, но начнем по-порядку.
Вернулись в Минск в понедельник рано утром. Встретил Минск нас ледяным ветром, снегом иотсутствием жилья, но несмотря на все это, мы в буквальном смысле слова готовы были целовать землю минскую, потому-что за всю эту поездку мы поняли совершенно точно и определенно — лучше Беларуси может быть только Беларусь и это я говорю, как человек, который пожить успел в Европе, причем не на правах эмигранта, и по России покататься и по миру в целом...
Итак,понедельник. Минск. Утро. Вещи оставили в камере хранения и побрели в ближайшее кафе с услугой wi-fi дабы начать поиски жилья. Да-да, за 1,5 месяца странствий нашу квартиру решили больше не сдавать, но нас предупредить как-то забылину ладно, это уже в День сумасшедших поисков дал результат и к вечеру мы нашли чудесную квартиру, предварительно охерев от того, как вырос ценних на жилье. На следующий день собрали все вещи в старой квартире и переехали за 5 часов...я все еще как в тумане и ума не приложу, КАК мы смогли все собрать и за такой короткий срок перевести, но мы это сделали. ... а сейчас постараюсь собрать все свои мысли и с чувством, с толком, с расстановкой рассказать о наших скитаниях, путешествиях и впеч
Менің отбасым.
Менің отбасым үлкен. (если семья не большая, пиши вместо үлкен үлкен емес) Отбасымда 5 адам бар. Олар: әкем, анам, әжем, інім және мен.
Менің әкем- , 1970 жылғы, . Мамандығы- бас инженер. Қолы боста, маған физика пәнінен көмек беріп, түсіндіреді. Менің әкем- қатал, бірақ ақкөңіл адам.
Менің анам- , 1973 жылғы. Мамандығы- ұстаз. Анамның қолы алтын. Кез келген уақытта көмегін аямайды. Мен де анама үй шаруасымен көмектесуге тырысамын. Анамның мінезі жұмсақ, мейірімді.
Әжем-, 1950 жылғы, ол-зейнеткер. Әжем маған жемпір, бас киім, қолғап тоқыған жақсы көреді. Менің әжем ең керемет әже.
Інім-, 1999 жылғы, мектеп оқушысы. Сабақты жақсы оқиды. футбол мен баскетбол ойындарын жақсы көреді. Каратэмен айналысады.
Ал менің атым- Мен Астана қаласында
1996 жылы, шілденін 18-ші жұлдызында дүниеге келдім. № мектепте оқимын. Бос уақытымда кітап оқыған, кино көрген, ән тындаған, өлең жазған ұнатамын. Спорт жағынан да қалыспауға тырысамын. Маған қазақ тілі, физика, математика, денешынықтыру пәндері ұнайды.
Привет, мои замечательные!
Сегодня таки выбрались к Вовиной маме где есть нормальный интернет и могу написать тот огромный пост о котором говорила ранее, но начнем по-порядку.
Вернулись в Минск в понедельник рано утром. Встретил Минск нас ледяным ветром, снегом иотсутствием жилья, но несмотря на все это, мы в буквальном смысле слова готовы были целовать землю минскую, потому-что за всю эту поездку мы поняли совершенно точно и определенно — лучше Беларуси может быть только Беларусь и это я говорю, как человек, который пожить успел в Европе, причем не на правах эмигранта, и по России покататься и по миру в целом...
Итак,понедельник. Минск. Утро. Вещи оставили в камере хранения и побрели в ближайшее кафе с услугой wi-fi дабы начать поиски жилья. Да-да, за 1,5 месяца странствий нашу квартиру решили больше не сдавать, но нас предупредить как-то забылину ладно, это уже в День сумасшедших поисков дал результат и к вечеру мы нашли чудесную квартиру, предварительно охерев от того, как вырос ценних на жилье. На следующий день собрали все вещи в старой квартире и переехали за 5 часов...я все еще как в тумане и ума не приложу, КАК мы смогли все собрать и за такой короткий срок перевести, но мы это сделали. ... а сейчас постараюсь собрать все свои мысли и с чувством, с толком, с расстановкой рассказать о наших скитаниях, путешествиях и впеч
Объяснение: