. «Менің қиялымдағы кітапхана» тақырыбында кіріспе, негізгі және қорытынды бөлімдерді сақтай отыра, 60-70 сөзден тұратын мәтін жаз. Сөйлем соңына нүкте, сұрақ белгісі, леп белгісі қойылатын сөйлемдерді қолдан
Биздин Казахстан ели. Мен Казахстанда туылып остим, жане де ар мезгилдин ауа-райын жаксы билемин. Казахстанды Кыс салкын болады,калын кар жауып озендеги сулар муз болып катады. Коктемге келсек табигат жанарады кар ерип теректер жапрактарын жамылады. Ортамыздын бари кокке жамылады. Жазда кун ыстык болады. Жаз айында биз демалыска шыгамыз. Озенге шомыламыз. Куздин биринши кунинде окыуга аттанамыз. Кузде жемис-жидектерди жинап кыстын келиуин кутемиз.Кузде бизде ауа-райы тез тез озгерип турады. Теректердинде жапрактары тусе бастайды. (извини у меня русская клавиратура))
Менің ана тілім – шексіз бай, шұрайлы, тегеуріні мықты тіл. Өйткені өмірдің алмастай қырын, абзал сырын түсіне білуіме басты себепкер - сол ана тілім! Мынау жарық дүниеге келгеннен бастап, ананың әлдиімен бойыма сіңіріп келе жатқан тілім мен үшін ең қастерлі, ең қымбат тіл. Ақын С.Торайғыров ана тілімді:
Ана тілім-ата-бабамыздан мирас болып келе жатқан баға жетпес мұра. Демек әр адам ана тілін көзінің қарашығындай қорғауға, оның тазалығын сақтауға тиіс. Амал не, туған тілімізді шұбарлап, басқа тілдің сөздерімен араластырып сөйлейтіндерді жиі көремін. Тіпті, туған тілінен безетін сорақыларды да, менсінбеушілікпен қарап, қазақша сөйлеуге ұялатындарды көргенде, белгілі орыс жазушысы К.Г.Паустовскийдің «Туған тіліне жаны ашымаған адам – жәндік» деген сөзі ойыма еріксіз оралады.
Менің ана тілім – шексіз бай, шұрайлы, тегеуріні мықты тіл. Өйткені өмірдің алмастай қырын, абзал сырын түсіне білуіме басты себепкер - сол ана тілім! Мынау жарық дүниеге келгеннен бастап, ананың әлдиімен бойыма сіңіріп келе жатқан тілім мен үшін ең қастерлі, ең қымбат тіл. Ақын С.Торайғыров ана тілімді:
Ана тілім-ата-бабамыздан мирас болып келе жатқан баға жетпес мұра. Демек әр адам ана тілін көзінің қарашығындай қорғауға, оның тазалығын сақтауға тиіс. Амал не, туған тілімізді шұбарлап, басқа тілдің сөздерімен араластырып сөйлейтіндерді жиі көремін. Тіпті, туған тілінен безетін сорақыларды да, менсінбеушілікпен қарап, қазақша сөйлеуге ұялатындарды көргенде, белгілі орыс жазушысы К.Г.Паустовскийдің «Туған тіліне жаны ашымаған адам – жәндік» деген сөзі ойыма еріксіз оралады.