Менің сүйікті кейіпкерім – Күлше қыз. «Не үшін ұнайды» деп ойлайтын шығарсыздар? Күлше қыз - өте жас, еңбекқор, үлкенді сыйлайтын, тәрбиелі қыз. Өгей анасы мен оның екі қызынан теперіш көріп,өз үйінде өзі күң болған мейірімді де сұлу қыз. Ол өзінің ұстамдылығымен, ақыл-парасаттылығымен, еңбекқорлығымен, мейірімділігімен ұнамды. Қандай болмасын, өгей анасынан қанша зәбір көрсе де, өзіне тән ерекшелігімен, кең жүрегімен ақыл тауып, өмірден баз кешіп түңілмей, керісінше, үйдегі бар тірлікті өз мойнына алып, әкесіне тіреніш болады.Міне, үй шаруасындағы нағыз пысық қыз.Менің жасымдағы әрбір қыз бала оған ұқсағысы келеді. Мен қазір 6-сыныпта оқимын.Өзімді үлкенмін деп санаймын. Мен де Күлше қыз сияқты мейірімді, сұлу, ақылды қыз болғым келеді.Ол сияқты бақытты болғым келеді. Ең бастысы, Күлше қыз сияқты ақ, адал болмысты, еңбекқор болғым келеді. Менің сүйікті кейіпкерім маған тек жақсы жағынан үлгі болды.Ендеше ертегі - ата-бабадан мұра болып қалған құнды шығарма.Оның қай- қайсысын алсақ та тәрбиелік мәні көп. Ертегі кейіпкерлері менің айнымас достарым, таусылмас ақылшыларым болып қала бермек. Тапсырма 1. Мәтінді оқы 2. Сенің сүйікті ертегің қандай, сүйікті кейіпкерің кім? Сол туралы айт
Қазақ хандығы, قازاق حاندىعى, Qazaq Handyǵy — бүгінгі Қазақстан Республикасы мен көрші аймақтардың территориясында 1465-1847 жылдар аралығында өмір сүрген мемлекет.[1] Қазақ хандығы Еділден Жайыққа дейінгі территорияны, Сырдария мен Әмудария өзендерінің аралығын, Хорасан жерін қамтыған.
Қазақ хандығының мемлекеттік құрылымы дала демократиясына негізделген монархияға негізделген. Мемлекет басшысы - хандар саяси билік жүргізетін. Олар төре тұқымынан шыққан сұлтандар арасындағы таңдау негізінде сайланатын.
Қазақ хандығының тұңғыш ханы - Керей, соңғы ханы - Кенесары Қасымұлы.
Объяснение:
Бір сөзің мың жыл жүрсе дәмі кетпес.
Қарадан хакім болған сендей жанның
Әлемнің құлағынан әні кетпес!
...Ай, жыл өтер, дүние көшін тартар,
Өлтіріп талай жанды, жүгін артар.
Көз ашып, жұртын ояу болған сайын,
Хакім ата, тыныш бол, қадірің артар
Ақ киімді, денелі, ақ сақалды,
Соқыр, мылқау, танымас тірі жанды.
Үсті-басы ақ қырау, түсі суық,
Басқан жері сықырлап, келіп қалды.
Дем алысы - үскірік, аяз бен қар,
Кәрі құдаң - қыс келіп, әлек салды.
Ұшпадай бөркін киген оқшырайтып,
Аязбенен қызарып ажарланды.
Бұлттай қасы жауып екі көзін,
Басын сіліксе, қар жауып, мазаңды алды.
Борандай бұрқ-сарқ етіп долданғанда,
Алты қанат ақ орда үй шайқалды.
Әуес көріп жүгірген жас балалар,
Беті-қолы домбығып, үсік шалды.
Шидем мен тон қабаттап киген малшы
Бет қарауға шыдамай теріс айналды.
Қар тепкенге қажымыс қайран жылқы
Титығы құруына аз-ақ қалды.
Қыспен бірге тұмсығын салды қасқыр,
Малшыларым, қор қылма итке малды.
Соныға малды жайып, күзетіңдер,
Ұйқы өлтірмес, қайрат қыл, бұз қамалды!
Ит жегенше Қондыбай, Қанай жесін,
Құр жібер мына антұрған кәрі шалды.
Желсіз түнде жарық ай
Желсіз түнде жарық ай,
Сәулесі суда дірілдеп,
Ауылдың жаны терең сай,
Тасыған өзен күрілдеп.
Қалың ағаш жапырағы
Сыбырласып өзді-өзі,
Көрінбей жердің, топырағы,
Құлпырған жасыл жер жүзі.
Тау жаңғырып, ән қосып
Үрген ит пен айтаққа.
Келмеп пе едің жол тосып
Жолығуға аулаққа?
Таймаңдамай тамылжып,
Бір суынып, бір ысып,
Дем ала алмай дамыл қып,
Елең қағып, бос шошып.
Сөз айта алмай бөгеліп,
Дүрсіл қағып жүрегі,
Тұрмап па еді сүйеніп,
Тамаққа кіріп иегі?
Жасымда ғылым бар деп ескермедім
Жасымда ғылым бар деп ескермедім,
Пайдасын көре тұра тексермедім.
Ержеткен соң түспеді уысыма,
Қолымды мезгілінен кеш сермедім.
Бұл махрұм қалмағыма кім жазалы,
Қолымды дөп сермесем, өстер ме едім?
Адамның бір қызығы - бала деген,
Баланы оқытуды жек көрмедім.
Баламды медресеге біл деп бердім,
Қызмет қылсын, шен алсын деп бермедім.
Өзім де баска шауып, төске өрледім,
Қазаққа қара сөзге дес бермедім.
Еңбегіңді білерлік еш адам жоқ,
Түбінде тыныш жүргенді теріс көрмедім
Вот выбирай!