Табиғат тіршілік иелерінің бәріне де қорек, ауа, су, жылу, жарық қажет. Бұл тіршілік қажеттерін олар табиғаттан алады. Осының өзі де адам, өсімдік пенжануар сияқты тірітабиғаттың перзенті екеніне дәлел бола алады.
Табиғатқа тау, тас, ауа, жан-жануар, шатырлаған найзағай, жауын-шашын, ақ ұлпа қар сияқты құбылыстарды жатқызуға болады.Осы құбылыстырды төрт мезгіл арқылы баяндай аламыз.
Астанамның көгінде
Алаулаған күн қандай!
Бұлбұлдары сайраған
Бұйраланған бақ қандай!
Теректері жайнаған
Жасыл бантик таққандай
Самал желмен таранған
Қызғалдақты қыр қандай!
Жер бетіне сан алуан
Жалау өсіп тұрғандай.
Көктем –шуақты мезгіл. Көктем келіп, жер беті жаңарып, әдемі түрге енеді. Құстар сайрап, барлық жан –жануар, тіршілік оянады. Көк шөп шығып, бәйшешек, ағаштар гүлдеп, мал төлдейді. Жылғалардан су ағып, сең жүреді. Күн күркіреп, найзағай ойнап, жауын жауады.
Маусым айы- жаздың басы. Сенің туған жерге саяхат-жорығың да осы айда басталады. Кешқұрым дала түрлі қимылдарға толады. Мал қораға келеді.
Түні қандай тұнық десеңші! Ай сүттей жарық. Шартабақтай жарқырап, түнімен жер бетіне күміс сәулесін төгеді де тұрады.
Арайлы таңды айтсаңшы, шіркін! Сен елең – алаңнан оянып, жаз таңын қарсы алып көрдің бе? Күн шығыс жақ балқыған нұрға бөленеді. Таңмен бірге оянған бұлбұл әні көңілді әлдилейді. Гүлдер де бой түзеп, таңғы ауаны құшырлана сіміреді.
Құстардың шырылдаған әсем үндері естіледі.
Алқаптарда қалықтаған үйме-үйме шөмелер жапырлайды. Тау-тау маялар бой көтереді.
Аспанда қалықтаған бұлт аз. Күнтас төбеге көтеріледі де,жер беті жетіле түссін дегендей, мол нұрын төгеді. Күн айналып жерге түскендей ыстық болады. Жеміс-жидек, алма, өрік сары ,қызыл бояулармен бояна бастайды.
Бау-бақшаға кірсең, орман араласаң, самсаған жидекке қарық боласың. Осындай шілденің дастарханына тамыз өз шашуын дархан дастарханына тамыз өз шашуын шашады.
Тамылжыған жас иісті,
Жазғы жасыл көк дала
Жайылған жібек кілемдей,
Қызылды-жасылды, көк ала.
Жазда күн ұзақ, түн қысқа. Күннің ыстығы сонша күшті, құм да, тас та қызып кетеді.
Күз-барлықтың, байлықтың айы. Қиырына көз жеткісіз алтын толқынды теңіздерде мыңдаған « дала кемелері» жүзіп жүр. Қырманын астыққа толтырған диқанның қуанышы қойнына сыймайды.
Бұл мезгілде құс атаулының көші басталады. Ұзақ сапарға шығатын достарына жол жоралғысын жасап, суық торғай мазасыз күйд. Оларды шығарып салып, шыр-пыр болып жүр.
Бір кешкі уақытта машинасымен келе жатқанда жолдан жолаушы алады. жолаушы артқы орындарға отырады… жүргізуші: - иә, , қайдан келе жатырсың? кімсің? – деп әңгімеге тартады. жолаушы: - мен азраил періштемін. сені алуға келдім. жүргізуші күліп: - азраил ма? .. сендей азраил көрсем көзім шықсын.. дейді жолаушы елеңсіз: - азраилді бұрын көріп пе едің? осыншалықты сенімді сөйлейсің.. дейді да, артынан: әлі де сенбей тұрған сияқтысың…. жүргізуші: - әрине сенбедім… жолаушы: - ондай болса 200 метр алдымызда тағы бір жолаушы аласың…. шыныңда да, айтқандай 200 метр өтпей тағы бір жолаушы машинаны тоқтатады.. бұл жолы жүргізуші оны алдыңғы орынға отырғызады.. жүргізуші қасында отырған жолаушыға: - иә, сен кім боласың? қайда барасың.. алдыңғы орындағы жолаушы: - аға, мен орталыққа жақын бір жерден шығамын. атым пәленше деп өзін таныстырады. жүргізуші: - арттағы маған не деді айтайын ба? азраилмін дейді! хаха, көріп тұрсың ба ақылсызды? жақсылық жасамақшы едім, ол болса сықақтап қоймай жатыр.. алдыңдағысы артқа қарайды да… - аға, артта ешкім жоқ қой…. жүргізуші кенеттен артқа қарап: - соқырсың ба! ? артта отыр ғой! жолаушы қайта артқа қарайды да - ағатай, қалжындап тұрған боларсыз – артта ешкім жоқ! арттағы: - көрдің ба.. алдыңда отырған жолаушың мені ести де, көре де алмайды… өйткені, сені ғана алуға келдім! жүргізушінің аяқтары тітреп, үрейленгеннен сұп-сұр болады….артта отырған болса, жүргізушіге қарап: - соқырсың ба! ? артта отыр ғой! жолаушы қайта артқа қарайды да - ағатай, қалжындап тұрған боларсыз – артта ешкім жоқ! арттағы: - көрдің ба.. алдыңда отырған жолаушың мені ести де, көре де алмайды… өйткені, сені ғана алуға келдім! жүргізушінің аяқтары тітреп, үрейленгеннен сұп-сұр болады….артта отырған болса, жүргізушіге қарап: - жә, машинаңды жолдың ернеуіне қарай бұр. 2 рекат намазыңды оқы дағы дайын бол! – дейді. жүргізушінің көздері жасаурап, үмітсіз пен амалсыз бір күйде машинаны жолдың шетіне қарай бұрып, машинадан шығады да… сосын….. сосын…maшинадағы жолаушылар машинаны ұрлап кетеді!суретсіз болама {\_/} ( • -•) / >
Табиғат тіршілік иелерінің бәріне де қорек, ауа, су, жылу, жарық қажет. Бұл тіршілік қажеттерін олар табиғаттан алады. Осының өзі де адам, өсімдік пенжануар сияқты тірітабиғаттың перзенті екеніне дәлел бола алады.
Табиғатқа тау, тас, ауа, жан-жануар, шатырлаған найзағай, жауын-шашын, ақ ұлпа қар сияқты құбылыстарды жатқызуға болады.Осы құбылыстырды төрт мезгіл арқылы баяндай аламыз.
Астанамның көгінде
Алаулаған күн қандай!
Бұлбұлдары сайраған
Бұйраланған бақ қандай!
Теректері жайнаған
Жасыл бантик таққандай
Самал желмен таранған
Қызғалдақты қыр қандай!
Жер бетіне сан алуан
Жалау өсіп тұрғандай.
Көктем –шуақты мезгіл. Көктем келіп, жер беті жаңарып, әдемі түрге енеді. Құстар сайрап, барлық жан –жануар, тіршілік оянады. Көк шөп шығып, бәйшешек, ағаштар гүлдеп, мал төлдейді. Жылғалардан су ағып, сең жүреді. Күн күркіреп, найзағай ойнап, жауын жауады.
Маусым айы- жаздың басы. Сенің туған жерге саяхат-жорығың да осы айда басталады. Кешқұрым дала түрлі қимылдарға толады. Мал қораға келеді.
Түні қандай тұнық десеңші! Ай сүттей жарық. Шартабақтай жарқырап, түнімен жер бетіне күміс сәулесін төгеді де тұрады.
Арайлы таңды айтсаңшы, шіркін! Сен елең – алаңнан оянып, жаз таңын қарсы алып көрдің бе? Күн шығыс жақ балқыған нұрға бөленеді. Таңмен бірге оянған бұлбұл әні көңілді әлдилейді. Гүлдер де бой түзеп, таңғы ауаны құшырлана сіміреді.
Құстардың шырылдаған әсем үндері естіледі.
Алқаптарда қалықтаған үйме-үйме шөмелер жапырлайды. Тау-тау маялар бой көтереді.
Аспанда қалықтаған бұлт аз. Күнтас төбеге көтеріледі де,жер беті жетіле түссін дегендей, мол нұрын төгеді. Күн айналып жерге түскендей ыстық болады. Жеміс-жидек, алма, өрік сары ,қызыл бояулармен бояна бастайды.
Бау-бақшаға кірсең, орман араласаң, самсаған жидекке қарық боласың. Осындай шілденің дастарханына тамыз өз шашуын дархан дастарханына тамыз өз шашуын шашады.
Тамылжыған жас иісті,
Жазғы жасыл көк дала
Жайылған жібек кілемдей,
Қызылды-жасылды, көк ала.
Жазда күн ұзақ, түн қысқа. Күннің ыстығы сонша күшті, құм да, тас та қызып кетеді.
Күз-барлықтың, байлықтың айы. Қиырына көз жеткісіз алтын толқынды теңіздерде мыңдаған « дала кемелері» жүзіп жүр. Қырманын астыққа толтырған диқанның қуанышы қойнына сыймайды.
Бұл мезгілде құс атаулының көші басталады. Ұзақ сапарға шығатын достарына жол жоралғысын жасап, суық торғай мазасыз күйд. Оларды шығарып салып, шыр-пыр болып жүр.