Құндыз ақылды жануар олар суды бөгеп, тоғандар жасап өздеріне жылы үй салады. үйінің төбесі судан шығып,астыңғы жағы суда тұрады. сияқты бірлесе еңбек етеді. кейде өзара үндеседі. қысқы қорек жинайды. етістіктерді тауып, қай жақта тұрғанын айт.
Пойди как варившаяся моей едой, которая поставилась на стол, дәмділігінің особая важность. вкусно готовилсямоя подкова только имеющий глаза интересуя не ставит, приглашает аппетит. низ готовить резал на бырысында, үгетін использует бытовые техники. они нож, ступка, мясорубка, виды печи, мы укладываем спать холодильник. канаве, которую готовится низ, надо соответствовать требованиям гигиенично. горло готовлю раньше подкова качество выясняю нужен, средство залалсыздандырылады и прохожу средство работаю, работа время чужой
Аңшылық – түз жануарларын аулау кәсібі.[1] ҚазіргіҚазақстан жерінде адамдар аңшылықпен ежелгі палеолит дәуірінен айналысқан. Мысалы, Үшбұлаққойнауында (Қаратау қаласының солтүстік-батыс жағында 36 км жерде) мустье дәуірінде өмір сүрген аңшылардың шағын топтарының қысқа мерзімді тұрақтарының ізі сақталған. Ондай тұрақтар суатқакелетін аңдарды (бизон, бұғы, киік, жылқы) аңдуға қолайлы бұлақ түбіне салынған. Соңғы палеолитдәуірінде ірі жануарларды аулау, адам қорегінің басты негізі болды. Мысалы, адамдар Жайық өзенініңбойынан мамонттар мен жүндес мүйізтұмсықтардыаулап, олардың сүйектерінен әр түрлі кескіштер,қырғыштар, найзалар мен сүңгілердің ұштары,шанышқылар, лақтырылатын найзалар, сүйек инелер, біздер жасаған. Сонымен қатар адамдар аң терісінен киім тігуді де үйренген. Аң аулау дәстүрлері мен тәжірибелері ұрпақтан-ұрпаққа жалғасып, аң аулау шаруашылығы дамыған. Соған байланысты қазақтар арасында аңшылықты жақсы меңгерген мамандар – аңшы (аңды аулаушы), аңкөс (аң аулаудың сырларын жетік меңгерген аңшы), құсбегі (қырандарды түрге, топқа жақсы ажырататын), бүркітші (бүркітті баптай алатын) және қағушы (бүркітшілерге қолғанат болатын) пайда болды. Олар аң аулаудың айла-шарғыларын (ор қазып, ұшпалардан ұшырып, қарға омбылатып аулау, тасқақпанмен, тормен, құмқақпанмен, тұзақпен ұстау, құспен, итпен қуу, түтін,жемтік салу, мұзға отырғызу, т.б.) жетік меңгерген. Аңшылық мақсатына қарай кәсіптік, спорттық-әуесқойлық және ғылыми болып бөлінеді. Кәсіптік аңшылықтың мақсаты – аңдар мен құстардан ет, тері, мамық, қауырсын, мүйіз, т.б. өнімдерін алу. Өнімнің сапасы аңның түлеуіне, балалау мерзіміне байланысты белгіленеді. Спорттық-әуесқойлық аңшылық аңдар мен құстарды белгілі тәртіппен аулап, табиғат саясында дем алу. Әуесқой аңшыға мемлекет тарапынан шек қойылады. Ғылыми аңшылықтың құрамына: аң шаруашылығының экономикасы, кәсіптік аңдар мен құстардың биологиялық ерекшеліктерін зерттеу, олардың сан мөлшерін көбейту, алынатын өнімді арттыру және сапасын жақсарту, аң аулау әдістерін, құралдарын жетілдіру мәселелері жатады. [2]
