Мен, Абдулхамит Мархабаев 1938 жылы 18 сәуірде, Арал ауданы, Ауан ауылында дүниеге келдім. Мамандығым –жазушы. 1997 жылы профессор, 2001 жылы филология ғылымдарының докторы атағын алдым. 1964 жылы ҚазМУ-дың (ҚазҰУ) филология факультетін бітіргенмін. Одан кейін, 1964 – 1967 жылдары «Білім және еңбек» (қазіргі
«Зерде») журналында әдеби қызметкер, бөлім меңгерушісі, 1967 –1976 жылдары ҚазМУ-дың журналистика факультетінің доценті, 1976 – 1985 жылдары «Білім және еңбек» журналының бас редакторы, «Жаңа фильм» журналының аға редакторы, 1981 – 1982 жылдары Қазақ КСР баспа және полиграфия істері жөніндегі мемлекеттік комитеті бас редакциясының аға редакторы, 1985 – 1987 жылдары Қазақ орталық мұражайының сектор меңгерушісі қызметтерін атқардым. Көп жылдан бері ҚазМУ-да ұстаздық қызметтемін.
1959 жылдан бастап республикалық басылымдарда ғылыми-фантастикалық жанр саласында әңгіме-повестер жаза бастадым. 1972 жылдан бастап, 2008 жылға дейін
«Ғарыштағы қымыз» атты тұңғыш жинағым т.б. ондаған фантастикалық көркем шығармаларым жеке кітап болып шықты.
1978 жылдан бастап, 2008 жылға дейін фантастика жанрының табиғаты мен теориялық ерекшеліктерін айқындайтын фантастикатану хақында монографияларым жарық көрді.
Өзімнің «Ғарыштағы қымыз» атты әңгімемде «Альфа» планетасына сапар шегіп, қонақ боп барған бір топ делегат, оның ішінде ақсақалдың оқиғасымен өрбиді. Бұл жерде Нептун, Сатурн планетасының аты аталады. Өзге планетаға қонақ боп барған, ақсақалдың кенеттен құлауы, роботтың ақсақалға көмек беріп, ұстап қалуы, жат планетадағы роботтардың ақсақал өмірін аман алып қалуы үшін, істеген әрекеттері әңгімеде өте қызық баяндалады.
Адамдар күннен-күнге,арғы заманнан қазіргі заманға дейін өмірлері аса кетеді. Және жаңадан өмір дамиды,ал арғы замандары қазіргі кезден өзгеше болса да,ақылды өнегеге толы болды.Мысалы алғашқы кезіндегі адамдар аспанға қарап,күннің көлеңкесіне қарап уақытты анықтаған,ал түнде жұлдыздарға қарап,келесі күнді болжаған немесе жұлдыздар арқылы дұрыс жол іздеген. Сонымен қатар,наным-сенімдердің арқасында да әр түрлі жануарлардың,не табиғаттың әсерлерінен келесі күнді не ауа-райын болжаған,мысалы жаңбыр жауады,не жылы болады деген ойда айта алады. Жерге қазақ халқы өте құпиялықпен қараған,құдіретті жерді,қазақ жерін де аялаған. Жерге,күнге сыйынып,Құдайға табынған. Осылайша,алғашқы кездегі адамдардың ақылдылығын қарауға болады.
Мен, Абдулхамит Мархабаев 1938 жылы 18 сәуірде, Арал ауданы, Ауан ауылында дүниеге келдім. Мамандығым –жазушы. 1997 жылы профессор, 2001 жылы филология ғылымдарының докторы атағын алдым. 1964 жылы ҚазМУ-дың (ҚазҰУ) филология факультетін бітіргенмін. Одан кейін, 1964 – 1967 жылдары «Білім және еңбек» (қазіргі
«Зерде») журналында әдеби қызметкер, бөлім меңгерушісі, 1967 –1976 жылдары ҚазМУ-дың журналистика факультетінің доценті, 1976 – 1985 жылдары «Білім және еңбек» журналының бас редакторы, «Жаңа фильм» журналының аға редакторы, 1981 – 1982 жылдары Қазақ КСР баспа және полиграфия істері жөніндегі мемлекеттік комитеті бас редакциясының аға редакторы, 1985 – 1987 жылдары Қазақ орталық мұражайының сектор меңгерушісі қызметтерін атқардым. Көп жылдан бері ҚазМУ-да ұстаздық қызметтемін.
1959 жылдан бастап республикалық басылымдарда ғылыми-фантастикалық жанр саласында әңгіме-повестер жаза бастадым. 1972 жылдан бастап, 2008 жылға дейін
«Ғарыштағы қымыз» атты тұңғыш жинағым т.б. ондаған фантастикалық көркем шығармаларым жеке кітап болып шықты.
1978 жылдан бастап, 2008 жылға дейін фантастика жанрының табиғаты мен теориялық ерекшеліктерін айқындайтын фантастикатану хақында монографияларым жарық көрді.
Өзімнің «Ғарыштағы қымыз» атты әңгімемде «Альфа» планетасына сапар шегіп, қонақ боп барған бір топ делегат, оның ішінде ақсақалдың оқиғасымен өрбиді. Бұл жерде Нептун, Сатурн планетасының аты аталады. Өзге планетаға қонақ боп барған, ақсақалдың кенеттен құлауы, роботтың ақсақалға көмек беріп, ұстап қалуы, жат планетадағы роботтардың ақсақал өмірін аман алып қалуы үшін, істеген әрекеттері әңгімеде өте қызық баяндалады.
Адамдар күннен-күнге,арғы заманнан қазіргі заманға дейін өмірлері аса кетеді. Және жаңадан өмір дамиды,ал арғы замандары қазіргі кезден өзгеше болса да,ақылды өнегеге толы болды.Мысалы алғашқы кезіндегі адамдар аспанға қарап,күннің көлеңкесіне қарап уақытты анықтаған,ал түнде жұлдыздарға қарап,келесі күнді болжаған немесе жұлдыздар арқылы дұрыс жол іздеген. Сонымен қатар,наным-сенімдердің арқасында да әр түрлі жануарлардың,не табиғаттың әсерлерінен келесі күнді не ауа-райын болжаған,мысалы жаңбыр жауады,не жылы болады деген ойда айта алады. Жерге қазақ халқы өте құпиялықпен қараған,құдіретті жерді,қазақ жерін де аялаған. Жерге,күнге сыйынып,Құдайға табынған. Осылайша,алғашқы кездегі адамдардың ақылдылығын қарауға болады.