нужно выписать имена собственные!
Бір атаның балалары Уа, халайық! Мені тыңдаңыздар! Біздің Бұлғыртауауыанында 9 колхоз бар. Үкімет сол 9 колхозға берді. Мен мына б баланы алып келдім, атаның болыңыздар, - деді Басқарма. - Стройдың басында тұрған Ертай мен Нартай - агайындылар, ұлты - қазақ. Содан кейін тұрған бала - Рашид, жеті - татар. Рашидтен кейін тұрған қыз - Оля алты жаста, үлты - дүнген немесе қалмақ. Олядан кейін
Туған жер... Туған ел... Осы екі ғана сөзде қаншама мағына, қаншама ой жатыр десеңізші?! Туған жердің қадірін әр адам әрқалай түсінетін шығар. Ал мен үшін Туған жер қадірі дүниедегі ең ұлы деген нәрсемен пара-пар. Себебі, ол – менің әлпештеген анам, аялап өсірген әкем, туған-туысым, аға-әпкелерім, мені білім жолына жетелеген ұстаздарым, сол білімге ұмтылу жолындағы тай-құлындай тебіскен жора-жолдастарым дүниеге келген жер. Менің Туған жерім, Отаным – кішкентай болса да, мен үшін аса қымбат әрі киелі Қармақшы жері. Осы мекенде менің көңілді де шаттыққа толы, уайымсыз да бейкүнә балалық шағым өтті. Қызыққа толы балалық шағым өткен туған ауылдың ауласын еш уақытта ұмытпақ емеспін. Балабақшадағы күндерім... Мектеп табалдырығын алғаш аттаған күн... Сыныптас достарыммен алғашқы таныстық... Бәрі-бәрі қазіргідей көз алдымда. Осылайша мектеп табалдырығын аттаған күнімді көз алдыма әкелсем, бүгінгі білім ордасымен, санаптас достарыммен қоштасар сәттің жақындағанына да сене алмай қаламын. Әредік орта мектепті бітіруге санаулы ғана күн қалғанын, сыныптас достарымызбен жан-жаққа, Қазақстанның түкпір-түкпіріне білім іздеп кете баратынымызды, балалықпен қоштасуым тиіс екенін ойласам бітті – жүрегім атша тулап, қобалжып қоя береді. Енді әне-міне дегенше сүрлеу-соқпағы көп өмірдің үлкен белесіне аттанбақпын. Мен – жас түлекпін алға ұмтылған. Жас түлек – болашақ үлкен мамандық иесі, өмір атты керуеннің бір жолаушысы. Қалаған мамандығымның соңына түсіп, өмір-керуен қайда жетелесе – сонда жол тартпақпын. «Сен де бір кірпіш, дүниеге кетігін тап та бар қалан» деп қазақтың дара тұлғалы ақыны Абай атам айтпақшы, өмірден өз орнын тапқан дұрыс қой. Дегенмен «туған ауылымды тастап кете барамын» деген ойдың өзі менің киелі, құт мекеніме деген сағынышымды қазірден арттыра түседі. Туып-өскен жерім туралы толғанып, ой жетегіне берілген шағымда үнемі Авар елінің нағыз патриот ақыны Расул Ғамзатовтың мына бір шумақтары ойыма оралады да тұрады:
Қымбат маған елімнің бар даласы,
Балтық пенен Сахалиннің арасы.
Қайда болсам қиям оған жанымды,
Туған жерден қазсын бірақ қабірді.
Надеюсь Лови :^
Объяснение:
Мы живем на планете Земля, и не случайно ее
главные богатства созвучны с названием. Земля – наш
дом, земля – наша кормилица. Родная земля, Родина –
место, где человек родился, которое навсегда останется
дорогим для него. И люди обязаны заботиться о
сохранении природы на нашей планете, потому что
это из-за нас происходят негативные изменения в
окружающей среде.
Когда-то наши предки только выращивали растения,
разводили домашних животных, а сейчас строятся
огромные заводы, по дорогам ездят тысячи
автомобилей, вырубаются леса. Конечно, развитие
нашей цивилизации не стоит на месте, и я думаю, это
хорошо. Нужно только помнить, что расходовать
ресурсы Земли необходимо разумно, осторожно и
заботиться о чистоте окружающей среде.
Земля не прощает человеку, если он жестоко
уничтожает ее богатства. Все в природе взаимосвязано.
Если осушить русло реки, погибнет рыба, а в итоге сам
человек не сможет ею питаться. Если не давать
отдыхать почве, она не будет давать хорошего урожая.
Если продолжать загрязнять воздух и воду, как мы
сможем выжить и быть здоровыми в таких плохих
экологических условиях?
Даже древние люди, которые не владели научными
знаниями, с почтением относились ко всем
сокровищам Земли. Сегодня в век прогресса и
технологий мы знаем, как защитить природу, должны
и можем это сделать. Я бы хотел, чтобы все известные
секреты природы люди направляли не на разрушение,
а на сохранение нашего общего дома отметь как лучший ))!!???