Оқулық 95-бет,3-тапсырма.Мәтінді оқып, сұрақтарға жауап жазыңыз. - Су не үшін керек? - - «Судың да сұрауы бар» деген мәтелді қалай түсіндіресің? - -Өзен-көлдегі сулар да таусыла ма? - -Сен суды үнемдейсің бе? -
Менің əр күнім бірегей болып табылады. Бірақ менде күнделікті істейтін ісім бар, оны мен міндетті түрде орындауым керек. Мысалы, мен ұйқыдан тұрған кезде, мен ең алдымен жуынып, тісімді тазалауға барамын. Сосын төсегімді жинап, таңғы асымды ішемін . Біраз уақыттан кейін жиналып, киініп,оқуыма барамын. Оқудан кейін достарыммен демаламын, қыдырамын, ата-анама көмектесемін, үй жинаймын. Одан кейін кешкі асымды ішемін, біраз демалуға, оқуымды оқуға уақытым болады. Мен теледидар көремін, оқимын, интернетте отырамын. Сосын демалып алған соң оқуыма кірісемін. Оқудан кейін ұйқыға дайындаламын . Жуынып, тісімді тазалауға барамын. Төсегімді жайып, жатамын, кішкене оқимын. Көзімді жұмып, ұйықтаймын. Как то так ,если не правильно простите. Как смогла , так и переводила)))
Көмекші есімдер — негізгі сөздерге телене жұмсалып, олардың кеңістікке (мекенге), уақытқа (мезгілге) қатысын толықтырып, нақтылап тұратын сөздер. Оған алд, арт, аст, қас, маң, жан, іш, туп, сырт, бас, бет, шет, түс, бой сияқты толық лексикалық мағынасы жоқ сөздер жатады. Көмекші есімдер мекенді, заттың жақын-апыстығы (ауылдың шеті, жаны, төңірегі, маңы)\ қыры (көпірдің асты, үсті, бойы); аралығы (екі үйдің ортасы, екі көшенің арасы) тұрғысынан саралап атайды. Кейбір көмекші есімдер қыс, жаз, түн тәрізді сөздермен тіркәсіп келіп, оларды мезгілдікжағынан нақтылап, дәлдеп тұрады (қыстың басы, түннің ортасы). Көмекші есімдер өзі тіркескен негізгі сөздермен көбіне изафеттік байланыста қолданылады. Мысалы: өзеннің бойы, ауылдың сырты, қаланың маңы, құдықтың түбі, жолдың үсті, айдың ортасы, жылдың басы, аптаның аяғы т. б. Көмекші есімдер сөйлемнің дербес мүшесі болып жұмсалмайды. Негізгі сөздермен тіркесіп барып, сөйлемнің бір мүшесі болады: Мысалы, Ауылдың жаны — терең сай (Абай). Мұндағы ауылдың жаны — бастауыш.
Көмекші есімдер — негізгі сөздерге телене жұмсалып, олардың кеңістікке (мекенге), уақытқа (мезгілге) қатысын толықтырып, нақтылап тұратын сөздер. Оған алд, арт, аст, қас, маң, жан, іш, туп, сырт, бас, бет, шет, түс, бой сияқты толық лексикалық мағынасы жоқ сөздер жатады. Көмекші есімдер мекенді, заттың жақын-апыстығы (ауылдың шеті, жаны, төңірегі, маңы)\ қыры (көпірдің асты, үсті, бойы); аралығы (екі үйдің ортасы, екі көшенің арасы) тұрғысынан саралап атайды. Кейбір көмекші есімдер қыс, жаз, түн тәрізді сөздермен тіркәсіп келіп, оларды мезгілдікжағынан нақтылап, дәлдеп тұрады (қыстың басы, түннің ортасы). Көмекші есімдер өзі тіркескен негізгі сөздермен көбіне изафеттік байланыста қолданылады. Мысалы: өзеннің бойы, ауылдың сырты, қаланың маңы, құдықтың түбі, жолдың үсті, айдың ортасы, жылдың басы, аптаның аяғы т. б. Көмекші есімдер сөйлемнің дербес мүшесі болып жұмсалмайды. Негізгі сөздермен тіркесіп барып, сөйлемнің бір мүшесі болады: Мысалы, Ауылдың жаны — терең сай (Абай). Мұндағы ауылдың жаны — бастауыш.