Жануарлардың неше түрі болады. Кейбірі – ірі, тағы бірі – кішкентай, енді бірі – алып. Горилла, шимпанзе, піл, кит, керік және түйе – алып жануарларға жатады. Оларды Арктикадан Сахараға дейін барлық жерлерден кездестіруге болады. Олар денесінің тем пературасын бір қалыпты ұстап, суықта да, ыстықта да белсенді тіршілік етеді. Алыптар шөпқоректілердің де, етқоректілердің де арасынан кездеседі. Ірі жануарлардың миы да үлкен болады. Өйткені олардың мимен байланысқан жүйке тамырлары көп. Бұл жануарлар өз бойынан тараған жылуды өзінде сақтап қалулары керек. Олардың денесіндегі жүн мен терісінің астындағы қалың май қатпары жылудың сыртқа шығып кетпеуін қамтамасыз етеді. Күн ыстық кезде, жылу жануар денесіндегі тері бездері арқылы тер болып шығады. Сондықтан олар басқа жануарлармен салыстырғанда суды көбірек ішуге мәжбүр.
«Қыз Жібек» – қазақ халқының әйгілі лиро-эпостық жыры. Жыр – махаббат машақаты жолында туындаған оқиғаға құрылдған. Шамамен XVIІ ғасырда қазақ даласының батыс өңірінде, яғни Кіші жүз қазақтары арасында дүниеге келген жырдың нұсқалары арасында айырмашылық аз, яғни болса, кейбір сюжеттік қосындылар мен суреттеу, баяндаулардағы қысқа немесе кеңінен толғаушылық болса керек. Аталған жырды алғаш рет Е:А. Александров 1880 жылы Мұсабай ақыннан жазып алып, ұзын-ырғасын қара сөзбен орысшаға аударған болса, татар мұғалімі Фалиолла Тухватуллин Зайсан өңірінен жазып алып, 1894 жылы Қазан қаласында кітап етіп бастырған. Біз төменде аталған нұсқамен қоса Жүсіпбекқожа Шайхисламов жинақтап, Қазанда бірнеше рет бастырған толық нұсқасын да жариялап отырмыз.
ҚЫЗ ЖІБЕК ЖЫРЫ (АЛҒАШ ҚАҒАЗҒА ТҮСКЕН НҰСҚАЛАРЫ)
05.03.2018
«Қыз Жібек» – қазақ халқының әйгілі лиро-эпостық жыры. Жыр – махаббат машақаты жолында туындаған оқиғаға құрылдған. Шамамен XVIІ ғасырда қазақ даласының батыс өңірінде, яғни Кіші жүз қазақтары арасында дүниеге келген жырдың нұсқалары арасында айырмашылық аз, яғни болса, кейбір сюжеттік қосындылар мен суреттеу, баяндаулардағы қысқа немесе кеңінен толғаушылық болса керек. Аталған жырды алғаш рет Е:А. Александров 1880 жылы Мұсабай ақыннан жазып алып, ұзын-ырғасын қара сөзбен орысшаға аударған болса, татар мұғалімі Фалиолла Тухватуллин Зайсан өңірінен жазып алып, 1894 жылы Қазан қаласында кітап етіп бастырған. Біз төменде аталған нұсқамен қоса Жүсіпбекқожа Шайхисламов жинақтап, Қазанда бірнеше рет бастырған толық нұсқасын да жариялап отырмыз.