- Орманда көңілді тиін өмір сүреді. Тиін бұтақтан бұтаққа секіреді. Бір кезде тиін ұйықтап жатқан қасқырдың үстіне құлап түседі. Қасқыр ашуланып, оны жегісі келеді. Тиін қасқырға жалынады: — Мені жеме, жіберші! Дос болайық, – дейді. Қасқыр: - Жарайды, жіберейін. Бірақ сен маған айтшы: сендер, тиіндер, неге әрқашан көңілдісіңдер? Әрқашан секіресіңдер, ойнайсыңдар. Мен әрқашан ашуланамын. Сонда тиін: Мен сенен қорқамын. Мені жіберші. Мен саған сонда айтамын, дейді. Қасқыр тиінді жібереді. Тиін ағаштың басына шықты. Бұтақтан бұтаққа қайта секірді. Сосын тиін былай дейді: — Қасқыр, сен залымсың. Сен бәрін қорқытасың. Сенен барлық аң қорқады. Ешкіммен сөйлеспейсің. Сені ешкім жақсы көрмейді. Сондықтан әрқашан ашуланасың. Біз, тиіндер, көңілдіміз. Біз залым емеспіз. Біз ешкімді қорқытпаймыз. Ешкімге жамандық жасамаймыз, біз мейірімдіміз. Қасқыр: — Мен енді ешкімді қорқытпаймын. Тиін, саған сөз беремін! Залым болмаймын. Мейірімді боламын, - деді. Сол күннен бастап қасқыр мейірімді болуға тырысып жүр. Қасқыр тиіннен ақыл сұрайды. Тиін қасқырға ақыл айтады. Дос болсаң, адал, мейірімді бол! Сен қандай доссың? переведите текст
В лесу живет веселая белка. Белка прыгает с ветки на ветку. Однажды белка падает на спящего волка. Волк злится и хочет его съесть. Белка умоляет волка: - не ешь меня, отпусти! Давай дружить, - говорит. Волк: - ладно, отпусти. Но ты скажи мне: ты, белка, почему ты всегда веселишься? Всегда прыгаешь, играешь. Я всегда злюсь. Тогда белка: я боюсь тебя. Меня жіберші. Я говорю тебе там, говорит. Волк посылает монету. Белка вышла на верхушку дерева. Бұтаққа ветвей прыгали вновь. Потом белка говорит: - волк, ты злодей. Ты всех пугаешь. Тебя все звери боятся. Ни с кем не общаешься. Тебя никто не любит. Так ты всегда злишься. Мы, белки, веселы. Мы не злодеи. Мы никого не пугаем. Никому не делаем зла, мы добры. Волк: - я больше никого не пугаю. Белка, даю тебе слово! Не буду злодеем. Я буду добр, - сказал он. С того дня Волк пытается быть добрым. Волк просит у монеты разума. Белка