Переведите сказку баяғыда біреу той жасапты, тойға көп кісі жиналыпты, қожа да келіпті. қожанасырдың үстіндегі киімі жаман екен. қожанасырды ешкім елемепті. «төрге шық, тамақ іш», - демепті. қожа үйден шығып кетеді де үйіне барып, тәуір киімдерін киіп, қайта келеді. бұл жолы үй иесі қожанасырды құрметтейді, төрден орын береді, ет келгенде: - қожеке, алыңыз, алыңыз! - деп, қошеметтейді. қожа етті жемей, табаққа шапанының жеңін малып: - же, шапаным, же! - деп, отыра береді. үй иесі: - сіздің бұ не қылғаныңыз? шапан ет жейтін бе еді? - дейді. сонда қожа: - сен кісіні сыйламайды екенсің, киімді сыйлайды екенсің. сондықтан шапаныма жегізіп отырғаным! - деп, жауап береді.
-Кожа, давай ешь! Наслаждайся! - говорят ему, но он не ест и сувает свой шапан (плащь) в еду и говорит:
-Ешь мой шапан. ешь,- и молча сидит. Тогда хозяин свадьбы:
-Что вы творите? Ваш шапан ест мясо?
Тогда Кожа:
Ты оказывается не уважаешь человека а уважаешь одежду на нем, по этому я даю еду моему шапану! отвечает он.