Менің бала күннен арманым мен тәтті қиялым – ұшқыш болу. Бұл мамандық бейне бір тылсымға толы сияқты көрінеді, себебі ұшқыштар жер мен көкті жалғап, аспан әлеміне саяхаттап, ел мен жерді ұшақ арқылы байланыстыратын адамдар. Көк аспанға көзімді тігіп, қиялдап қараймын. Болашақта асқақ арманым орындалып, мақсатыма қол жеткізу үшін бар ынта – жігерімді саламын.
Ұшқыш болу үшін жақсы білім мен қатар мықты денсаулық та керек, сонымен қатар түрлі қиындықтарға да төзімді болу керек. Ұшқыштар алыс сапарларға аттанбас бұрын бірнеше ай бойы арнайы сынақтардан өтіп, тәжірибе зауытында даярланады, өз білімдерін жетілдіреді.
Мықты денсаулық пен жақсы білім мен қатар ұшқыш болу үшін шет тілдерін де жетік меңгеру керек, әсіресе қазір барлық әлемде ағылшын тілі авиацияда кеңінен қолданылады. Сондықтан мен ағылшын тілін аса зор ынтамен оқып, үйренудемін.
Әлемнің түкпір – түкпіріне саяхаттап, отбасыма да жер жүзін көрсеткім келеді. Дегенмен, қанша шетелді аралап жүрсем де, жүрегім тек «Қазақстан» деп соғады, себебі бұл менің туған жерім. Сөз соңында Қасым Аманжоловтың «Ұшқыш болғым келеді» атты өлеңі менің ойымды түйіндей түседі:
Написал ещё много повестей и рассказов, но самую большую известность Сокпакбаеву принесла повесть «Менің атым Қожа» (Меня зовут Кожá, 1957). Книжка (предварительное название «Өзім туралы повесть»/Повесть обо мне) об озорном и шаловливом школьнике по имени Кожá, который всё время попадает в разные смешные, но неприятные для себя ситуации[2]. Но история казахского в некотором роде Гекльберри Финна вызвала непонимание и недовольство у местных критиков и педагогов. Она была переведена на русский язык, но алматинское издательство, боясь скандала, вернуло рукопись автору. Зато книга вскоре вышла в издательстве «Детская литература» (1958, Москва)[3], а затем уже с русского языка была переведена и издана за рубежом на 68 языках[4]. В 1963 году по книге был поставлен одноимённый фильм, получивший Поощрительный диплом на Международном кинофестивале детских и юношеских фильмов в Каннах-1967 (Франция).
Бигельды Габдуллин, президент Казахского ПЕН-клуба: «Мы закончили в Америке перевод книг выдающегося казахского поэта Мукагали Макатаева. Второй автор — знаменитый наш прозаик, детский писатель Бердибек Сокпакбаев. Его произведение — великолепная повесть „Меня зовут Кожá“. Долг нашего поколения и меня, как президента Казахского ПЕН-клуба в том, чтобы лучшие произведения казахских писателей были переведены на английский язык. Судьбы Мукагали Макатаева и Бердибека Сокпакбаева были трагичны. Их по достоинству оценили только после того, когда они ушли из жизни».
Казахский театр для детей и юношества им. Мусрепова в Алматы имеет в репертуаре спектакль «Менің атым Қожа».
В дальнейшем он написал повесть «Путешествие в детство» (1960) о приходе новой жизни в казахский аул в 30-тых годах, по которой также был снят фильм, и во многом автобиографичный роман «Мертвые не возвращаются» (1963/1974), который в 1974 году номинировался на Государственную премию Казахской ССР, а автор — на звание Народного писателя Казахстана.
вот на русском
вот на каз яз
Менің атым Қожа
Ол тағы да көптеген новеллалар мен әңгімелер жазды, бірақ Соқпақбаев «Менің атым Қожа» (Менің атым Қожа, 1957) әңгімесімен ең танымал болды. Тентек және ойнақы туралы кітап (шартты түрде «Үзім туралы әңгіме» / мен туралы әңгіме)
Қиял қанатында.
Менің бала күннен арманым мен тәтті қиялым – ұшқыш болу. Бұл мамандық бейне бір тылсымға толы сияқты көрінеді, себебі ұшқыштар жер мен көкті жалғап, аспан әлеміне саяхаттап, ел мен жерді ұшақ арқылы байланыстыратын адамдар. Көк аспанға көзімді тігіп, қиялдап қараймын. Болашақта асқақ арманым орындалып, мақсатыма қол жеткізу үшін бар ынта – жігерімді саламын.
Ұшқыш болу үшін жақсы білім мен қатар мықты денсаулық та керек, сонымен қатар түрлі қиындықтарға да төзімді болу керек. Ұшқыштар алыс сапарларға аттанбас бұрын бірнеше ай бойы арнайы сынақтардан өтіп, тәжірибе зауытында даярланады, өз білімдерін жетілдіреді.
Мықты денсаулық пен жақсы білім мен қатар ұшқыш болу үшін шет тілдерін де жетік меңгеру керек, әсіресе қазір барлық әлемде ағылшын тілі авиацияда кеңінен қолданылады. Сондықтан мен ағылшын тілін аса зор ынтамен оқып, үйренудемін.
Әлемнің түкпір – түкпіріне саяхаттап, отбасыма да жер жүзін көрсеткім келеді. Дегенмен, қанша шетелді аралап жүрсем де, жүрегім тек «Қазақстан» деп соғады, себебі бұл менің туған жерім. Сөз соңында Қасым Аманжоловтың «Ұшқыш болғым келеді» атты өлеңі менің ойымды түйіндей түседі:
Мөлдір тұнық көк аспан,
Сол аспанға жарасқан
Самолеттей сұңқармен,
Ұшқан құспен таласқан,
Ұшқыш болғым келеді!
Көңлі – дария, ойы – аспан,
Асқар шыңнан бойы асқан,
Ай, Күнімен аспанның
Әзілдескен, сырласқан
Ұшқыш болғым келеді! ...
Объяснение:
ответ: Меня зовут Кожá
Написал ещё много повестей и рассказов, но самую большую известность Сокпакбаеву принесла повесть «Менің атым Қожа» (Меня зовут Кожá, 1957). Книжка (предварительное название «Өзім туралы повесть»/Повесть обо мне) об озорном и шаловливом школьнике по имени Кожá, который всё время попадает в разные смешные, но неприятные для себя ситуации[2]. Но история казахского в некотором роде Гекльберри Финна вызвала непонимание и недовольство у местных критиков и педагогов. Она была переведена на русский язык, но алматинское издательство, боясь скандала, вернуло рукопись автору. Зато книга вскоре вышла в издательстве «Детская литература» (1958, Москва)[3], а затем уже с русского языка была переведена и издана за рубежом на 68 языках[4]. В 1963 году по книге был поставлен одноимённый фильм, получивший Поощрительный диплом на Международном кинофестивале детских и юношеских фильмов в Каннах-1967 (Франция).
Бигельды Габдуллин, президент Казахского ПЕН-клуба: «Мы закончили в Америке перевод книг выдающегося казахского поэта Мукагали Макатаева. Второй автор — знаменитый наш прозаик, детский писатель Бердибек Сокпакбаев. Его произведение — великолепная повесть „Меня зовут Кожá“. Долг нашего поколения и меня, как президента Казахского ПЕН-клуба в том, чтобы лучшие произведения казахских писателей были переведены на английский язык. Судьбы Мукагали Макатаева и Бердибека Сокпакбаева были трагичны. Их по достоинству оценили только после того, когда они ушли из жизни».
Казахский театр для детей и юношества им. Мусрепова в Алматы имеет в репертуаре спектакль «Менің атым Қожа».
В дальнейшем он написал повесть «Путешествие в детство» (1960) о приходе новой жизни в казахский аул в 30-тых годах, по которой также был снят фильм, и во многом автобиографичный роман «Мертвые не возвращаются» (1963/1974), который в 1974 году номинировался на Государственную премию Казахской ССР, а автор — на звание Народного писателя Казахстана.
вот на русском
вот на каз яз
Менің атым Қожа
Ол тағы да көптеген новеллалар мен әңгімелер жазды, бірақ Соқпақбаев «Менің атым Қожа» (Менің атым Қожа, 1957) әңгімесімен ең танымал болды. Тентек және ойнақы туралы кітап (шартты түрде «Үзім туралы әңгіме» / мен туралы әңгіме)
Объяснение: