Бұл суретке қараған кезде қаймағы бұзылмаған қазақ халқының тіршілігін елестетуге болады. Бұл жерде қазан, торсық, ағаш кеселер, ер тоқым, көрпеше тоқуға арналған құрал, садақ, қайрақ т.б заттар көрсетілген. Барлығымыз білетіндей бұл заттардың барлығы ата-бабамыздың қолданған тұрмыстық заттары болып табылады. Қазан - қазанды бұрындары ғана емес қазіргі кездеде аналарымыз бен апаларымыз тамақ пісіруге қолданады. Торсық - бұл ыдыс бұрынғы кездері кез - келген батырдың жанынан табылатын болған. Бұл ыдысқа не құйған десеңіз, айран, сүт, шұбат, қымыз, су секілді сусындардың бірін құйып салқын күйінде сақтауына мүмкіндік берген. Ағаш кеселер - бүгінгі күні де сорпа ішуге қолданылады. Ер тоқымды жылқының үстіне міңгестіретін болған.
Жайлауында жүрген жігіт бағып қой, Дос келді деп, жасап жатыр анық той. Алғашқы рет көріп тұрсың сен оны, Нағыз қазақ осы, міне, танып қой. Сәйгүлікті құйрық-жалы таралған, Сүйетұғын қазақ осы, қараңдар. Қазақ осы күй шығарып, ән салып, Көкпар тартып, қыз қууға жаралған. Қазақ осы - айтатұғын желге сыр, О, ағайын, халық емес ол кесір. Қазақ осы - аңғал-саңғал жабусыз, Қазақ осы - ағыл-тегіл, көл-көсір. Қазақ осы - дала дейтін, күн дейтін, Қазақ осы - «Өнер алды - тіл» дейтін. Қазақ осы - қарасың ба, ақсың ба, Қоңырсың ба, жатырқауды білмейтін. Қазақ осы - көргенінен танбайтын, Той-думансыз оты түзу жанбайтын. Қазақ осы - алудай-ақ алатын, Ал беруден алдына жан салмайтын. Қазақ осы - ашық жарқын қабағы, Қонақ келсе шабылып бір қалады. Байқа да тұр, саған да ол кетерде, Ат мінгізіп, жібек шапан жабады. Ат мінгізіп, жібек шапан жабады. Қазақ осы - құда бол деп қинайтын, Құдаларын құдайындай сыйлайтын. Қазақ осы - дүние мен малыңды, Оңды-солды шашу үшін жинайтын. Қазақ осы - жайып жатқан қанатын, Батыр халық, ақын халық - дәл аты. Қазақ осы - өзімсінген адамға, Насыбайға бола өкпелеп қалатын. Жайлауында жүрген жігіт бағып қой, Дос келді деп, жасап жатыр анық той. Алғашқы рет көріп тұрсың сен оны, Нағыз қазақ осы, міне, танып қой.
Бұл суретке қараған кезде қаймағы бұзылмаған қазақ халқының тіршілігін елестетуге болады. Бұл жерде қазан, торсық, ағаш кеселер, ер тоқым, көрпеше тоқуға арналған құрал, садақ, қайрақ т.б заттар көрсетілген. Барлығымыз білетіндей бұл заттардың барлығы ата-бабамыздың қолданған тұрмыстық заттары болып табылады. Қазан - қазанды бұрындары ғана емес қазіргі кездеде аналарымыз бен апаларымыз тамақ пісіруге қолданады. Торсық - бұл ыдыс бұрынғы кездері кез - келген батырдың жанынан табылатын болған. Бұл ыдысқа не құйған десеңіз, айран, сүт, шұбат, қымыз, су секілді сусындардың бірін құйып салқын күйінде сақтауына мүмкіндік берген. Ағаш кеселер - бүгінгі күні де сорпа ішуге қолданылады. Ер тоқымды жылқының үстіне міңгестіретін болған.
Дос келді деп, жасап жатыр анық той.
Алғашқы рет көріп тұрсың сен оны,
Нағыз қазақ осы, міне, танып қой. Сәйгүлікті құйрық-жалы таралған, Сүйетұғын қазақ осы, қараңдар. Қазақ осы күй шығарып, ән салып,
Көкпар тартып, қыз қууға жаралған.
Қазақ осы - айтатұғын желге сыр, О, ағайын, халық емес ол кесір. Қазақ осы - аңғал-саңғал жабусыз,
Қазақ осы - ағыл-тегіл, көл-көсір. Қазақ осы - дала дейтін, күн дейтін,
Қазақ осы - «Өнер алды - тіл» дейтін.
Қазақ осы - қарасың ба, ақсың ба, Қоңырсың ба, жатырқауды білмейтін.
Қазақ осы - көргенінен танбайтын, Той-думансыз оты түзу жанбайтын.
Қазақ осы - алудай-ақ алатын,
Ал беруден алдына жан салмайтын.
Қазақ осы - ашық жарқын қабағы, Қонақ келсе шабылып бір қалады. Байқа да тұр, саған да ол кетерде, Ат мінгізіп, жібек шапан жабады. Ат мінгізіп, жібек шапан жабады. Қазақ осы - құда бол деп қинайтын,
Құдаларын құдайындай сыйлайтын.
Қазақ осы - дүние мен малыңды, Оңды-солды шашу үшін жинайтын.
Қазақ осы - жайып жатқан қанатын,
Батыр халық, ақын халық - дәл аты.
Қазақ осы - өзімсінген адамға, Насыбайға бола өкпелеп қалатын. Жайлауында жүрген жігіт бағып қой,
Дос келді деп, жасап жатыр анық той.
Алғашқы рет көріп тұрсың сен оны,
Нағыз қазақ осы, міне, танып қой.