Халқымның «әке көрген оқ жонар, шеше көрген тон пішер» деген даналық пікірін ойлап қарасақ, ата-ң асқар таудай ақылында, өз өмір тәжірибесінен өткен өнегелі істері – елін, жерін қорғау, бірлікте, ынтымақта өмір сүріп, еліне елеулі, халқына қалаулы болу сияқты жақсы қасиетті ұрпақтан- ұрпаққа дарыса деген асыл арманы екен.сонау ғасырлар қойнауының қатпар-қатпар белесінен байқасақ, ежелден –ақ ру-тайпаларымыздың өз жерін еш жауға бастырмаған, ұлын құл, қызын күң еткізбеуге батырлық ержүректігін, жауына қатал, досына адал, шыбын жанын шүберекке түйіп, садақ ұстап қол күшіне сеніп, найзаның ұшына үкі таққан ұлдары мен қыздарының жауынгерлік үлгісі бізге аманат болып жеткен.отанымызды қорғаған еліне деген сүйіспеншілігі, ерлер сияқты қолына қару алып, ат құлағында ойнап жүріп жауын жеңуі сақ қызы- тұмар падишаның ерлік істері. «маған туған жердің бір уыс топырағы да қымбат. сонда енді не бар? ! » деп тұрсыңдар ғ менде ел бар, менде жер бар, мен елімді-жерімді қорғадым, - деген тұмар падиша осындай байтақ та бай дархан отанымызды жұдырықтай жүрегіндегі ерлік сезіммен қорғаған.
Төрт мезгил бар: кыш, жаз, жай жана күз. алардын баары бул тартиби жөнүндө толугу менен өзгөрөт. кыш - суук жана көз ачырбай жааган мезгил. бул учурда болгон, сен курууга аргасыз, сохдон ойноп, кооздоочу элементтери болот. -жылы, кышында жылы майрамдашууда. бирок, бул жерде, кар эрип жатат. биринчи гүлдөр пайда болду. дарактар бүчүрлөрдү гүлдөшөт. быйылкы жазда келди. жаз жылуу жана жылуу болуп жатат. акырындык менен жазгы жайында ийгиликтүү - жылдын ысып убакыт. ал эми жайында жүргүзүлүшү мүмкүн баарын тизмеге жок. бирок, бардык жакшы нерселерди аягына чыгышы керек, ал эми күз келгенде. эрте күз, сентябрда, абада учуп турат. дарактар түсү жашыл тъстён алтын өзгөртүп, кызгылт сары, кызыл. кар кеч күздөгү туура келет. ошондой эле кыш да өтүп кеткен. бул цикл эч качан жок болбойт.
