Райымбек бастауы мәтінін бөліктерге бөліп ат қой Райымбек бастауы

...Райымбек сарбаздары алғашқы күні-ақ
сусыздықтан тарыға бастады. Бүгін- екінші күн.

-Шыдауға тура келеді,- деді Райымбек жігіттеріне. -
Таң атып, жерге жарық түскенде, тағы да су іздейміз.
Тек бір адым шегінбейміз. Егер жер бетінде су жоқ
болса, жер астынан шығарамыз.

Райымбек қатты ойланып отырды да, орнынан атып
тұрды. Қолына сүңгі алып, атқа да мінбей,
Көкойнақты жаяу жетектеп, жүріп кетті. Атты жүре
шалдырып, сайды өрлеп аяңдап келеді. Жерден көз
алмайды. Бір ойпаңдау жерге қарап, кідіріп қалды.
Сол араға келгенде Көкқйнақ та жерден көк тістеп
тұрып оқыранып жіберді. Сол жерден бас көтермей,
көкті иіскеп-иіскеп қояды.
Райымбектің күтіп келе жатқаны да сол еді. Ат қадалған жердің шөбі басқа
шөптей емес, бояуы қанық, қою жасыл, тым балдыр. Бойында судан тартқан
нәрі бары ап-айқын көрінеді.

Райымбек дәл аяғының астына бойлата сүңгі сұқты да, қайта таратып
алды. Жерге құлаш бойы енген сүңгінің ұшына лайлы топырақ жұғылып
шыққанда қуанып кетті. Содан әрі қарай үш қырлы найзаны сол алғаш сұққан
орнына қайталап-қайталап бірнеше рет шаншыды. Түйгіштей сұққылап, қайта
тартып алғанда, сүңгі соңынан атқылап су шықты. Қуанғаннан:

-Су! Су! –деп дауыстап жіберді.

Райымбек пен Көкойнақтың арқасында шөл далада адам да, ат та суға
қанды. Алыс сапардан шаршап, шөлдеп келе жатқан жолаушы болса, өзінің
де, көлігінің де сусынын қандыртатын мөлдір сулы бастауды сол күннен
бастап «Райымбек бастауы» деп атады.

 Менің жаным да сол дүниелерді танып, білуге ертеден құштар. Осы уаққа шейін мен бірнеше кітап бастарын қайырдым. Сол кітаптардың арасынан " сүйікті кітабым"  атауына ие болған -Мархабат Байғұт ағамыздың " Ауыл әңгімелері" атты шығармасы. Бұл кітаптың жүрегіме жақын тиуінің бірнеше себептері де жоқ емес.   Бірінші себебі: Мархабат ағамыздың тікелей өзіне байланысты. Мархабат аға-Оңтүстіктің тумасы. Ол кісі шығармаларын оқыған сәтімде, туған мекенімнің төрінде еркін самғанымды сезінемін, өзіміздің Оңтүстік жұртына тән менталитентті, сыпайылық пенен жылы сөзділік айқын байқалады. Екіншіден: ауыл-қашанда аяулы мекен... Бәрімізде ауылдан өсіп-өндік емес пе? Үшіншіден: шығарма мазмұны, шығарма барысындағы оқиғалар қызықтылығы және де сөйлем арасындағы керемет байланыстар. Бұл кітап мен үшін " Қазына толы қамбадан" қымбат, өйткені қазынаның қамба қоры, кітап қоры деп санаймын, осы кітапты оқыған сайын, таусылмайтын баға жетпес асыл дүниеге қарқ боласың .  Енді, кітап жайлы біренеше мәліметке қанық болғайсыздар.    Жазушы Мархабат Байғұттың бұл кітабына ауыл  туралы әңгімелер енген. Ауылға іңкәр қаламгердің аталмыш тақырыпқа жиірек жазатыны, уызды да уытты тілі, әдемі әзілі мен астарлы әжуасы оқырман қауымға белгілі. Ауыл адамдарының сезімталдығы  мен сағынышын, мұңы мен махаббатын, талайы мен тағдырын табиғи бейнелейтін прозашы жаңа әңгімелерінде қазіргі заман талабына, бүгінгі уақыттың әуеніне сәйкес психологиялық  тың ізденістер таныта түскен. Кітап мазмұнының құрамында : "Жалбыздың жағасында", " Көрпесайдың кітапханасы", " Айып", "Варвараның көмбесі", " Алпыс үшінші жылғы махаббат" т.б. өте шығармалар молынан жинақталған

Наурыз – жыл басы, Ұлыстың ұлы күні. Күн мен түннің, ыстық пен суықтың, қыс пен жаздың, қараңғы мен жарықтың теңелетін, жер арқасы кеңіп, күллі тіршілік әлемі қайта түлейтін Табиғат мерекесі;Наурыз - адамдардың қыс қыспағынан, жұт апатынан аман қалып, малы төлдеп, аузы аққа жаритын Шаруа мерекесі; Наурыз - әрбір шаңыраққа шыраққа шырақ жағылып, «Қызыр түнін» күтіп, жақсылық құт-береке тілеп, ертеңгі күнге зор үмітпен қарайтын Сенім мерекесі;Наурыз – жеті дәмнен Наурызкөже жасап, адамдардың бір-біріне дәм татқызып, дастарқан басында бірге отыратын Ынтымақ-бірлік мерекесі;Наурыз – жыл бойы өткен-кеткен ренішті кедергісіз кешіріп, ән-күймен, ойын-сауықпен жанды жадыратып, сананы серпілтетін Көңіл мерекесі.