Қыс мезгілі де келіп жетті. Айнала ақ ұлпа қалың қарға оранып, аппақ болып жатыр. Қыс мезгілінде аяз болғанымен, бұл балалар үшін өте қызық мезгіл. Себебі, балалар қыста шаңғы мен коньки теуіп, төбешіктен шанаға мініп, зулатып сырғанақ тебеді. Енді кейбіреулері қардан аққала жасап, басқалары қар лактырысып ойнайды.
Қыс мезгілі сонымен қатар барша адам тағаттана күтетін Жаңа жыл мерекесімен ерекшеленеді. Жаңа жыл алдында оқушылар кезекті демалысқа шығып, құмарлары қанғанша армансыз ойнап, біраз тынығады. Ендігі кезекте Аяз атаны тосып, шыршаны әсемдейді.
Келмей мүлде көңілдің бұрауы шын, Қайғы-мұңға уланып тұр-ау ішім. Өткеніне қарасам қазағымның Жаралғандай өмірге жылау үшін. Көз жасынан көл тұрып зар илеген, Тозақ көрген санаспай фәнименен. Тарих-шал сырласты бір зарлымен Алтын басын күлкіге әлі имеген. Жүректегі жараға ірің бітіп, Шығыс беттен жүретін күнін күтіп. Сес көрсетіп заңғарлар зәресін ап, Қорыққаннан жіберген тілін жұтып. «Тау мен тасқа соғылып, қанап шекем, Айналады шындыққа әлі-ақ секем»- Деп мұңайған сорлыны қинап жүрген Бодандық – қанды қолды қарақшы екен. Қара басын қаңғыртқан тоқырар шақ, «Кекетіп ек» деп әлі отыр ақсап. Қарақшының ұзамай ажалы кеп, Қабіріне қуанды топырақ сап. Арманының сайран сап асқарында, Ойларының жататын астарында. Сөйлеп кетті ғайыптан ғашығы кеп, Тәуелсіздік құшағын ашқанында. Қуанышы қойнына сыймағасын, Әділетке жүреді илана шын. Жылап-жылап алады арасында Қуанышты көз жасы сыйлағасын...
«Қыс».
Қыс мезгілі де келіп жетті. Айнала ақ ұлпа қалың қарға оранып, аппақ болып жатыр. Қыс мезгілінде аяз болғанымен, бұл балалар үшін өте қызық мезгіл. Себебі, балалар қыста шаңғы мен коньки теуіп, төбешіктен шанаға мініп, зулатып сырғанақ тебеді. Енді кейбіреулері қардан аққала жасап, басқалары қар лактырысып ойнайды.
Қыс мезгілі сонымен қатар барша адам тағаттана күтетін Жаңа жыл мерекесімен ерекшеленеді. Жаңа жыл алдында оқушылар кезекті демалысқа шығып, құмарлары қанғанша армансыз ойнап, біраз тынығады. Ендігі кезекте Аяз атаны тосып, шыршаны әсемдейді.
Қайғы-мұңға уланып тұр-ау ішім.
Өткеніне қарасам қазағымның
Жаралғандай өмірге жылау үшін.
Көз жасынан көл тұрып зар илеген,
Тозақ көрген санаспай фәнименен.
Тарих-шал сырласты бір зарлымен
Алтын басын күлкіге әлі имеген.
Жүректегі жараға ірің бітіп,
Шығыс беттен жүретін күнін күтіп.
Сес көрсетіп заңғарлар зәресін ап,
Қорыққаннан жіберген тілін жұтып.
«Тау мен тасқа соғылып, қанап шекем,
Айналады шындыққа әлі-ақ секем»-
Деп мұңайған сорлыны қинап жүрген
Бодандық – қанды қолды қарақшы екен.
Қара басын қаңғыртқан тоқырар шақ,
«Кекетіп ек» деп әлі отыр ақсап.
Қарақшының ұзамай ажалы кеп,
Қабіріне қуанды топырақ сап.
Арманының сайран сап асқарында,
Ойларының жататын астарында.
Сөйлеп кетті ғайыптан ғашығы кеп,
Тәуелсіздік құшағын ашқанында.
Қуанышы қойнына сыймағасын,
Әділетке жүреді илана шын.
Жылап-жылап алады арасында
Қуанышты көз жасы сыйлағасын...
Дереккөзі: http://www.zharar.com/kz/olen/1308-til.html#read
© www.ZHARAR.com
Автор :Азамат Орынбасаров