Өркештене созылған тау беткейіндегі шағын ауылдың бір топ баласы Жасыбай көліне келді,
Шыжыта шашнған күннің ыстығына шы тез-тез шешіне
салды да, суға қойып койып кетті.
Суды шалпылдата шуласып жүрген балалар бір кезде куаласпакойнамак
болып, екі бөлінгенде, Әлкей жок болып шыкты.
Балалар абыржып калды.
Ол кайда кетті екен?!
Жаңа ғана келе жатыр еді ғой...
Өзі суға түсіп пе еді? Келге батып кетпесін!
Осы кезде бір бала:
– Айтпақшы, ол тағы да өнеугунгідей тастарды тамашалап жүрген шығар.
деді жолдастарына карат.
Иә, иә, дұрыс, ол тек сонда, басқа ешкайда кетпейді.
Бұдан көңілі жайланған олар кайта жапырлап суға түсе бастады.
Күн еңкейген кезде әзер кайткан ұландар аналайдан жол жиегіндегі бір аң
мүсінді биік тастың іргесіне еңкейіп, бірдеме істеп жүрген Әлкейді көрді.
Балалар жанына келгенде, ол теріген маңдайын сипап қойып, тізесінде
жатқан дәптерге үнініп отыр еді.
Ой, сен әлі мұнда отыр ма едін, біз сен мана үйге қайтқан болар десек, -
деді бір бала оган.
Қане, тағы не жазып алдын, көрсеті? деді екіншісі қағазға колын
созыл.
Әлкей оған қағаздарын ұсынды. Балалар жатырласа тенді.
Мынау - ана тастағы сурет кой.
Ал мынау - сондағы жазу емес пе?
- өзі бәрін айнытпай салыпты, - деді дабырласып олар.
Әлкей акырын орнынан тұрды да, тұсындағы тасқа қарап:
- Шіркін, бұлардың сырын білсе ғой... - деді армандап...
Содан бері көп жыл өтті. Туған өлкедегі таулардың әрбір қызық бітімді
кұпия тасына таңдана қарап, тамсанатын кетпегі жас бала атақты тарихшы
ғалым, белгілі әдебиетші Әлкей Марғұлан ағаларың болатын.
(Ермек Өтетілеуов )​

Жазу шамамен бес жарым мың жыл бұрын пайда болды. Шумерлер жазып, не болмаса ұшына палочками, выдавливая арналған саз балшық тақтайшаларға штрихтар түрінде сыналарды. Осыдан осындай хаттың атауы пайда болды — сына жазуы. Ежелгі уақытта адамдар жай ғана қарастырылған заттарды салған. Мұндай рецепттер әртүрлі халықтар арасында болды: мысырлықтар, ацтектер, қытайлар және басқалар — содан кейін олар да нақты жазбаларға айналды. Естімейтін адамдар қолданатын ымдау тілдері бар. Оларда сөздер қол қимылымен беріледі және мұндай тілдер әдетте жазылмайды: хатта олардың сөйлеушілері естіген адамдар сияқты сөздерді қолданады.

Объяснение:

ответ:Отаншылық, отансүйгіштік, патриотизм – адамның Отанына, туған еліне, оның тіліне, салт-дәстүрі мен мәдениетіне деген сүйіспеншілік сезімі. Көшпелі қазақ өркениетінде Отаншылдық ең қасиетті міндеттердің бірі саналды. Ежелгі түркі қағандығы кезінде, тасқа жазылған Күлтегін ескерткішінде ел билеушілерінің Отаншылдық үлгісі көрініс тапқан. Әйтеке би “Өмірім халықтікі, өлімім ғана өзімдікі” деп халыққа қызмет етудің, отаншылдықтың айнасы бола білді. Тәуке хан заманынан қазақ қоғамында отаншылдық байлықтан да жоғары бағаланды. Қазіргі кезде Қазақстан өмірінде “қазақстандық патриотизмді” қалыптастыру және оны азаматтардың ой-санасына сіңіруді мемлекеттік дәрежеге көтергенімен, Отаншылдық ой-сананы қалыптастырудың шешілмеген мәселелері бар. Ерте заманда қазақтың тілінде “патриотизм” деген сөз болмаған. Патриотизмнің негізгі мағынасы әр азаматтың ұлтын, Отанын сүюден туындайды. Бұл деген Отанын, ұлтын сүю, оны жаудан қорғау. Осы мәселеге байланысты қазақ азаматтарына келетін болсақ, олар қазақстандық патриотизм, ұлтаралық татулықтың көш бастаушысы болуы тиіс

Объяснение: