с попс формулой . ТЕ КТО ПОНИМАЕТ КАЗАХСКИЙ

Самый дорогой в мире человек — это, конечно, мама. Ведь мама всегда нежна к своему ребенку, всегда внимательная. Кто знает, сколько боли и любви может вместить в себя материнское сердце! Ведь когда болеет ребенок, мама всегда и сочувствует, и лечит, и даже болеет вместе с ним. А когда дети вырастают, то все их боли взрослой жизни мать делит с ними.
Матери сопровождают нас всю свою жизнь. И даже на пороге смерти беспокоится не о себе — о нас, ее детях. Сила материнской любви побеждает любое расстояние. И где бы мы не были, их беспокойство, их молитвы хранят нас от жизненных невзгод.
Мама — именно тот человек, который своим примером учит нежности и верности, любви к ближнему.
Девочка перенимает от матери все, даже маленькие привычки. А мальчик учится у нее тем правилам, которые впоследствии станут его жизненным кредо: уважать старших, не обижать более слабых, учиться тому особенному отношению к женщине, которое пронесет через всю жизнь. Говорят, что даже жен себе такие мальчики выбирают очень похожих на своих мам.
Сколько матерей провожало сына или дочки в дорогу, в дальний путь, без надежды увидеть когда-либо, но всегда ожидали на пороге. Материнское жилище — это дом, где мы всегда желанные гости.
Мама может простить все, даже когда закон и люди простить не могут. И в этом тоже большая сила материнской любви.
Материнская любовь «верная, неизменчивая». И зная об этом, всегда ли мы уделяем нашим мамам столько внимания, сколько нужно? Ведь только мать будет любить нас всегда и любых, в любых обстоятельствах.
Для матери ее ребенок — наилучший в мире. Так говорит народная мудрость. И это справедливо. Ведь только мама может увидеть своего ребенка таким, каким он должен и мог бы быть. И мы, дети, никогда не должны забывать своих матерей. Мамы наши заслуживают постоянного внимания и понимания, а не только открытки и цветы в праздники. Мы должны беречь наших мам. Ведь когда их не станет, кто будет оберегать нас?

Қазақтың ән өнері – сонау көне заманнан бері қалыптасқан халқымыздың асыл қазынасы, фольклордың музыкалық саласының бір тармағын құрайды.фольклор деген сөз ағылшын тілінен алынған. ол «халық даналығы, халық білімі, халықтың ауызша шығарған туындылары» деген мағынаны білдіреді. фольклор шығармалары халықтың әр дәуірдегі тұрмыс – салтымен, наным – сенімімен, күнделікті тіршілігімен тығыз байланыста туады. оларда өмірде болып өткеннің ғана емес, халықтың «осылай болса екен» деген арман, үміттері де бейнеленіп, табиғат, өмір құбылыстарына баға беріледі. ән – халықтың сүйіп айтатын, тыңдайтын, сан ғасырлық тарихы бар халық музыкасының ең бір бай арнасы болып табылыды. көне заманнан келе жатқан ән – күй туралы халықтың аузында қалыптасқан көптеген мақал – мәтелдер, аңыздар, жырлар осының айғағы. халықтың: «сөз күміс — ән алтын», «ел көркі – қыз, той көркі — ән», немесе «ән өмір ұзартады» деген асыл сөздері осы өнерге арналған. қазақтың ұлы ақыны абай да ән мен күйдің құдіретін жырлап: құлақтан кіріп, бойды алар жақсы ән мен тәтті күй. көңілге түрлі ой салар әнді сүйсең, менше сүй – деген. ән мен күй шыққан күн, туған айдай дала жұртының тал бесіктен жер бесікке түскенге дейінгі жан серігі болды. ауылдан ауылға ән айтып, күй тартып жүрген диуаналар, бақсылар, жыршылар, сал – серілер өз өнерін көрсетіп, халықтың көңілін көтерді, айт пен той – томалақ, түрлі ойын – сауық, отырыстардың көркі болды. ақын — әншілердің өнері халық арасында өте жоғары бағаланып, ақынның келген ауылы оған зор сый – құрмет көрсеткен. олардың аты аңыз — әңгімеге айналып, ауыздан – ауызға, ұрпақтан – ұрпаққа жетті.