Сәрізді ку. асы, обсер
арына ар.
Құдайлар
АМәтін мазмұнына сәйкес кестені толтырыңдар.
Керемет
түрі
Салыну себебі
Атауы
Орналас-
қан жері
Қытай
амфитеатр
Тынығатын, тәрбиеленетін, мінажат
ететін орын ретінде салынған.
биік тас
аласқан,
жатқан
Элемнің
рі. Қала
аң қиы-
жерде
ішіп,
Иордания
кесене
Бразилия
жыл
мол
Майя өркениетінің саяси және мәдени
орталығы ретінде салынған.
an
се более мене дефис аркылы жазылған сөздерді

Тойдың болғанынан боладысы қызық.

Қой жүрген жер береке,
Қыз жүрген жер мереке.

Батыл жігіт жол бастар,
Ақын жігіт той бастар.

Берекесіздің аулы мерекесіз.

Шақырусыз тойға барғанша,
Таяқ ал да қойға бар.

Гүлсіз болса жер мұңды,
Күлкісіз болса — ел мұңды.

Күлкі ашылған гүл,
Көңіл — шашылған нұр.

Той дегенде қу бас домалайды.

Тойға барсаң тойып бар,
Қомағайлықты қойып бар.

Тойға барсаң тойып бар,
Торқа тоның киіп бар.

Тойға барсаң бұрын бар,
Бұрын барсаң орын бар.

Сұлулық тойда керек,
Махаббат күнде керек.

Көппен көрген ұлы той.

Әшейінде ауыз жаппас,
Той дегенде өлең таппас.

Аяз би - қазақ ертегісі.

Ертегідегі Жаман – қазақ ауыз әдебиетіндегі ел басшысының үлгілі бейнесі. Ол – қарапайым, парасатты, адал, шыншыл, көреген, тапқыр, кішіпейіл, іззетті, көпшіл, қайырымды, қанағатшыл. Бұл қарапайым халық бұқарасының «елді осындай адам басқарса» деген арманынан туған бейне.

Аяз би туралы айтылатын ертегі-аңыздардың бәрінде дерлік Жаман қойшының Мадан хан сынынан өтуі, үйленуі, ханның күншіл, ақылсыз қырық уәзірін өлімнен құтқаруы, оның даналығын, достыққа адал, сертке беріктігін, әділдігін мойындаған хан өз тағын беруі сөз болады. Жаман хан болғаннан кейін де жыртық тоны мен жаман тымағын хан сарайы босағасына ілдіріп қояды. «Кей-кейде хандық тақтың буымен көңілім тасып, асып бара жатқандай болсам, соған көзім түседі де, тез тәубама келемін» дейді екен. Сөйтіп ол жыртық тоны мен жаман тымағын көрген сайын тәубасынан жаңылмай, өзіне-өзі: «Аяз би әліңді біл, құмырсқа жолыңды біл» деп отыратын болған.

Өмірдегі реалды нәрсенің өзін әдейі өзгертіп көрсету – ертегі жанрының өзіндік қасиеті болғандықтан, ертегіші де оның мазмұнын барынша әсірелеп көрсетуге, сырлы да ғажайып етіп көрсетуге күш салады. Мәселен, «Аяз би» ертегісіндегі ханның әлсіз, жоқ-жітік, жаман қойшының ақыл-парасатын мойындап, оған хандық тағын сыйлап беруі өмірде әсте болуы мүмкін емес жағдай. Бірақ ертегіші осылай баяндайды, тыңдаушы оған иланады. Өйткені ертегіні айтушы да, тыңдаушы да өмірде бір рет болса да солай болғанын қалайды, соны армандайды. Қысқасы, Аяз биді өмірде болған тарихи тұлға дегеннен гөрі, халықтың «ел басқаратын адам осылай болу керек» деген арманынан туған Арман ханы, ел билеушіге тым ертеде ескерткен халық даналығы мен асқақ мұратының көрінісі деген орынды.