Туризм – демалыспен, бос уақытпен, спортпен, сондай – ақ мәдениетпен және табиғатпен тілдесумен тікелей байланысты, жәке және ұжымдық толық жетілудің жолы ретінде жоспарлануы және тәжірибеге енгізілуі тиіс қызмет. туризм әлемдік басты рольдің бірін атқарады. бүкіл әлемдік туристік ұйымның деректері бойынша ол әлемдегі жалпы ұлттық өнімнің оннан бір бөлгін халықаралықинвестициясының 11%- дан астамын, әлемдік өндірістің әр бір тоғызыншы жұмыс орнын қамтамасыз етеді. 1993 жылы қазақстан республикасы дүниежүзілік туристік ұйымға мүше болып кірді. қазақстанда қазіргі заманғы инфрақұрылым салаларының , соның ішінде туризмге үлкен мән беріледі. туризм елдің тұтас өңірлерінің белсенді ықпал етеді. б.э. дейінгі үшінші мыңжылдықта басталған ұлы жібек жолының құрылуы мен қазақстан турмзмінің тарихи алғы шарттары болып табылады. қазақстанның тәуелсіздік алуы туристік қызметті реттеу мен халықтың тарихи және мәдени мұрасын жаңғырту үшін негіз боп қаланды. туризмнің тез және тұрақты өсуін, оның қоршаған ортаға, ң барлық саласына және қоғамның әл – ауқатына күшті ықпалын назарға ала отырып үкімет қазақстанның ұзақ мерзімді бағдарламасында туризмді басым сала деп анықтады. қазақстанда туризмнің үшін нормативтік – құқықтық база құрылды. 2001 жылдың маусымында «қазақстан республикасындағы туристік қызмет туралы» жаңа заң қабылданды. ол қазақстан республикасы ң бір саласы ретінде туристік қызметтің құқықтық, қ, әлеуметтік және ұйымдастырушылық негізін айқындады. заңға сәкес қазақстандағы туристік қызметті мемлекеттік реттеудің негізгі принциптері болып: туристік қызметке жәрдем беру және оның қолайлы жағдайлар жасау, туристік қызметтің басым бағыттарын айқындау және қолдау, сонымен қатар қазақстан туризм үшін қолайлы ел туралы түсінікті қалыптастыру саналады.
язык казахов, один из тюркских языков. наиболее близок каракалпакскому, ногайскому и карагашскому языкам, вместе с которыми образует кыпчакско-ногайскую подгруппу в рамках кыпчакской языковой группы[2].
формировался на протяжении xiv—xvii веков как язык родственных тюркских племён, кочевавших на территории современного казахстана в эпоху распада золотой орды[2]. окончательно отделился от других языков кыпчакско-ногайской подгруппы в середине xvii века, в эпоху казахско-джунгарских войн[3].
к отличительным особенностям казахского языка внутри кыпчакско-ногайской ветви относятся замена фонем «ч» и «ш» в общетюркских словах на «ш» и «с», чередование фонем «м-б-п» и «н-д-т» в зависимости от их положения в слове, а также более частые, в сравнении с другими языками подгруппы, заимствования из персидского и арабского языков[4][3].
язык казахов, один из тюркских языков. наиболее близок каракалпакскому, ногайскому и карагашскому языкам, вместе с которыми образует кыпчакско-ногайскую подгруппу в рамках кыпчакской языковой группы[2].
формировался на протяжении xiv—xvii веков как язык родственных тюркских племён, кочевавших на территории современного казахстана в эпоху распада золотой орды[2]. окончательно отделился от других языков кыпчакско-ногайской подгруппы в середине xvii века, в эпоху казахско-джунгарских войн[3].
к отличительным особенностям казахского языка внутри кыпчакско-ногайской ветви относятся замена фонем «ч» и «ш» в общетюркских словах на «ш» и «с», чередование фонем «м-б-п» и «н-д-т» в зависимости от их положения в слове, а также более частые, в сравнении с другими языками подгруппы, заимствования из персидского и арабского языков[4][3].