Биыл Абайдың жасы он үшке толған еді. Денесі де бір аралық кейіпте. Бойы өскен. Қол-аяғы ұзарған. Ол атқа мініп жүруге жарағанымен, үйден көп шықпайды. Өзге балалардан гөрі, басқа бір ермек. Бөлек бір дос тапты. Онысы – әжесі. Одан қала берсе – шешесі. Абай биыл ғана анық байқағандай. Мұның әжесі бір түрлі әңгімеші екен. Қызық сөйлейді. Әңгімесін дәмді ғып, қызықтырып айтады. Бірде Абай сырқаттанып жатып, әжесінен әңгіме айтуын сұраған. Сонда әжесі ойланып отырып: - Е-е... Бұлдыр-бұлдыр күн өткен. Бұрынғыда кім өткен... – деп, кішкене тақпақтан бастап еді. Абай соны ұғып қалыпты, келесі жолы әңгіме сұрағанда әжесінің тізесінен ақырын қағып: - Е-е... Бұлдыр-бұлдыр күн өткен. Бұрынғыда кім өткен... – деп, тағы да әңгімені тілегенін білдіруші еді. Әжесі әуелде көп-көп ертегілер айтқан. Абай қажымай, жалықпай, ылғи ынтыға тыңдайтын. Кейде әжесі шаршап, айтпай қойса, шешесіне жабысатын. Ұлжан да көп әңгіме білуші еді және ол көбінесе өлең сөздң жиі айтатын.
Ақылына ақыл қос Әкең мен анаң саған өмір сыйлады. Олардың есіл-дерті – сен бақытты болса екен деу. Екеуінің денсаулығын сақта, бабын тап.
Мен өзім толька бағанағыдай писаль орыс! Менің тырыс руский тілі жоюӨмір сүрген адамдар ретінде елестету қиын еді, мүмкін болмаса, сөйлесіңіз! Тіл - сыйға берілген баға жетпес үйретеді, оларға осы адам жаратылысынан.Ана тілім - орыс. Бұл мені қатты мұқият зерделеуге және оның міндеттейді. Сөз реті келгенде айта телді ұлы орыс қызығушылық маған Бала кездерінен-ақ. Бәлкім, сол себепті де ол менің ең сүйікті және мектепте болып табылады.Біздің орыс тілін жақсы көрем, тірі сабақ, қызықты. Маған ұнайды "бүлардың анықтау, олардың құрамы бойынша екенін білу лексикалық мағына". Біздің мұғалім - Антонина Васильевна бізге әрбір сөздің асыл әсемдік береді. Орыстар мен сабақтарын арналған білді, бұл сөздер "өздігінен сәуле таратады поэзияны қалай мүсіркей асыл тастар сәуле таратады жұмбақ Жалтыр".Ана тілім даналық ғасыр мен жад мыңжылдық ұқыпты сақтайды. Халықтың жан айбыны асқақ, онда оның ерлігінің. Ол жетекші әлемдік мәдениет биігіне білімдердің, таңға қарай жіпОрыс тілі - біздің дана және мәңгілік мұғалім.
Ол атқа мініп жүруге жарағанымен, үйден көп шықпайды. Өзге балалардан гөрі, басқа бір ермек. Бөлек бір дос тапты. Онысы – әжесі. Одан қала берсе – шешесі.
Абай биыл ғана анық байқағандай. Мұның әжесі бір түрлі әңгімеші екен. Қызық сөйлейді. Әңгімесін дәмді ғып, қызықтырып айтады. Бірде Абай сырқаттанып жатып, әжесінен әңгіме айтуын сұраған. Сонда әжесі ойланып отырып:
- Е-е... Бұлдыр-бұлдыр күн өткен. Бұрынғыда кім өткен... – деп, кішкене тақпақтан бастап еді. Абай соны ұғып қалыпты, келесі жолы әңгіме сұрағанда әжесінің тізесінен ақырын қағып:
- Е-е... Бұлдыр-бұлдыр күн өткен. Бұрынғыда кім өткен... – деп, тағы да әңгімені тілегенін білдіруші еді.
Әжесі әуелде көп-көп ертегілер айтқан. Абай қажымай, жалықпай, ылғи ынтыға тыңдайтын. Кейде әжесі шаршап, айтпай қойса, шешесіне жабысатын. Ұлжан да көп әңгіме білуші еді және ол көбінесе өлең сөздң жиі айтатын.
Ақылына ақыл қос
Әкең мен анаң саған өмір сыйлады. Олардың есіл-дерті – сен бақытты болса екен деу. Екеуінің денсаулығын сақта, бабын тап.