Саан қоршау . Сыртқы бейнесі Іс- әрекеті Қожа Мінезі Кейіпкер образы Сөзі, , пікірі Көніл күйі Оқылым тапсырмалары 1. Хикаяттағы басты кейіпкер Қожа мен оған қатысты баска кейіпкерлерді сызбаға орналастырып, олардың образын сипаттайық.өтініш көмектесіңдерші
Күндердің бір күні Жылан жер жүзіндегі жанды мен жансыздарға мынадай арыз айтады:
— Мені Тәңірім сендердің бәріңнен кем жаратыпты. Аяқ-қолым жоқ. Басымды көтере алмай, жер бауырлап қалдым. Не жеп, не қоярымды да білмеймін. Сендердің бәрің бір бүтін тілдісіңдер, ал мен айыр тілдімін. Ойлап отырсам, жанды мен жансыздың ішіндегі сорлысы мен екенмін. Маған ешқайсыңның жәрдем еткілерің келмейді. «Сен қасіретті көп тарттың, ондайлар әрдайым әділ келеді, сен барлығымызға патша да бола аласың» деп, сөзбен болса да жұбатып кетпейсіңдер, – деп, ол екі көзінен қанды жасын сорғалатып, ағыл-тегіл жылайды.
Жанды-жансыздың барлығы жыланға аяныш білдіріп, өкпесін орынды көреді, «қарасың деп шықпайтын, қара қылды қақ жарған, ақ жүрек ақылшымыз болар» десіп, өздеріне патша етіп сайлайды.
Жыл артынан жыл, күн артынан күн өтіп жатады.
Күндердің күнінде Жыланекең: «Бүкіл әлемге патша болып, барлық билікті өз қолыма алсам, бұдан да жақсы тұрар едім. Көзіме көрінген тамақты ішпей, дүниедегі жандылардың ең тәтті қандысын жер едім», – деп қиялдайды. Қан дәмін айыра алатындарды шақыртады. Қос қанатын делдитіп, аяқтарын шілтитіп, қуарып Шіркей, тұмсығын едірейтіп Маса, патшаның көңілін табам деушілердің бәрі келеді.
Менің балалық шағым Менің атым Диана. Мен он үш жастамын. Өзінің балалық шағым туралы айтқым келеді. Мен жиырма бірінші тамызда екі мыңшы жылда Жайрем ауылдағы емханада тудым. Менің туы мды үш отбасы күтті, олар:менің анам және әкем,олардың ата-аналары, өйткені мен олардың бірінші немере болдым. Мені Диана ханшайымның атымен атады. Мен жарқын, ден салығы мол, боп өстім. Анам мен өте көңілді болғанымды айтқан. Балалық шағымда мен өте томпақ болдым, сондықтан еңбектеуді үйренбедім. Жүруді мен бір жаста үйрендім, қолымен бесіқ арбаны ұстап. Балалық шағымда мен фотография түсіруді және ән айтуды ұнадым. Балалық шағым өте бақытты және ұмытпайтың болды. Мен бәрі жақсы көрді және еркелетті
Оқи салшы))
Күндердің бір күні Жылан жер жүзіндегі жанды мен жансыздарға мынадай арыз айтады:
— Мені Тәңірім сендердің бәріңнен кем жаратыпты. Аяқ-қолым жоқ. Басымды көтере алмай, жер бауырлап қалдым. Не жеп, не қоярымды да білмеймін. Сендердің бәрің бір бүтін тілдісіңдер, ал мен айыр тілдімін. Ойлап отырсам, жанды мен жансыздың ішіндегі сорлысы мен екенмін. Маған ешқайсыңның жәрдем еткілерің келмейді. «Сен қасіретті көп тарттың, ондайлар әрдайым әділ келеді, сен барлығымызға патша да бола аласың» деп, сөзбен болса да жұбатып кетпейсіңдер, – деп, ол екі көзінен қанды жасын сорғалатып, ағыл-тегіл жылайды.
Жанды-жансыздың барлығы жыланға аяныш білдіріп, өкпесін орынды көреді, «қарасың деп шықпайтын, қара қылды қақ жарған, ақ жүрек ақылшымыз болар» десіп, өздеріне патша етіп сайлайды.
Жыл артынан жыл, күн артынан күн өтіп жатады.
Күндердің күнінде Жыланекең: «Бүкіл әлемге патша болып, барлық билікті өз қолыма алсам, бұдан да жақсы тұрар едім. Көзіме көрінген тамақты ішпей, дүниедегі жандылардың ең тәтті қандысын жер едім», – деп қиялдайды. Қан дәмін айыра алатындарды шақыртады. Қос қанатын делдитіп, аяқтарын шілтитіп, қуарып Шіркей, тұмсығын едірейтіп Маса, патшаның көңілін табам деушілердің бәрі келеді.
Менің атым Диана. Мен он үш жастамын. Өзінің балалық шағым туралы айтқым келеді. Мен жиырма бірінші тамызда екі мыңшы жылда Жайрем ауылдағы емханада тудым. Менің туы мды үш отбасы күтті, олар:менің анам және әкем,олардың ата-аналары, өйткені мен олардың бірінші немере болдым. Мені Диана ханшайымның атымен атады. Мен жарқын, ден салығы мол, боп өстім. Анам мен өте көңілді болғанымды айтқан. Балалық шағымда мен өте томпақ болдым, сондықтан еңбектеуді үйренбедім. Жүруді мен бір жаста үйрендім, қолымен бесіқ арбаны ұстап. Балалық шағымда мен фотография түсіруді және ән айтуды ұнадым. Балалық шағым өте бақытты және ұмытпайтың болды. Мен бәрі жақсы көрді және еркелетті