Менің ұлым авар анасы үйреткен тілді ұмытпауға тиіс» деп басталатын бұл эссенің мағынасы тереңде. Тіліңді ұмытқаның – еліңді, тарихыңды, анаңның ақ сүтін ұмытқанмен пара пар деген түпкі идея жатыр. Тілін ұмытқан кез келген адам – өткенін де бүгінін де мәңгі ұмытты деген сөз. Бұл эсседе өз ана тіліңді ұмытып өзге елде ғұмыр кешкенше, тірі басып жүрмей-ақ қойғаның абзал деген мазмұн бар.
«Ана тілім! Сен маған ризасың ба, білмеймін, бірақ менің тірлігім-сенсің, мен сені мақтан етем. Сонау тұңғиық терең жер түбінен жарыққа, күнге, жасыл шөпке асыққан бұлақ суындай ана тілімнің сөздері тірлігімнен қайнап шығып, алқымыма тіреледі.Ернім күбірлейді.Өз күбіріме өзім құлақ тігем, ана тілім, саған құлақ тігем, сонда маған бейне тұңғиықтан шымырлап шыққан таудың асау өзені елестейді.Мен болаттың сыңғырын ұнатам, қынабынан суырылған екі қанжардың бір-біріне соғылған дыбысын сүйем.Осының бәрі менің тілімде бар» – деп дағыстан ақыны тілін, елін тебірене сөз етеді.
Әрбір адам өзін күтетін, жақсы көретін бақытты отбасы туралы армандайды. Көптеген адамдар шын бақытты ең алдымен отбасынан көреді. Отбасы сөзімен біздің өмір, бейбітшілік, махаббат тіралы ең алғашқы ойымыз қалыптасады. Үй - бұл ең алдымен отбасы, бұл тұған жеріңе деген махаббат басталатын кіші Отаның. Жанұя - бұл сенің ең сүйікті әрі ең жақын адамдарың. Маған жаұя анадан басталады. Ананың махаббаты, мейірімі бізді өмірге келген кезден-ақ басталады. Ана - отбасы ошағын сақтаушы. Ол барлық отбасын ұстап тұрады: жұмыстан келгеннен кейін тамақ дайындап, үй жинайтын да осы ана. Мен анамның қалай ғана барлық іске үлгеретініне таңданамын. Біздің үйде маған да, әкеме де, тіпті жануарларға да жылы әрі ыңғайлы. Әріне, жалғыз анам бүкіл отбасыны құрай алмайды. Өйткені, отбасы - бұл барлық адамдар. Көмек беру, мейірімділік менің отбасымда жылулық сақтап отырады. Әрбір отбаснда өзінің әдет-ғұрыптары, мейрамдары болады. Бұл біз үшін ең алдымен күлкі, қуаныш, достар, сыйлықтар, жақын адамдар. Отбасылық мейрамдарға бәріміз бірге дайындаламыз және асыға күтеміз. Мейрамдарды біз табиғатта, үйде өткіземіз. Көбіне мұндай атаулы күндерді біз ата-анамыздың достарымен өткіземіз. Отбасы әрқайсысымызға ең ыстық. Бұл ортада бізге біздің қателіктерімізді айтады, әрқашан жақсы көреді. Отбасысыз адам өмір сүре алмайды. Менің отбасым- менің қорғаным.
Менің ұлым авар анасы үйреткен тілді ұмытпауға тиіс» деп басталатын бұл эссенің мағынасы тереңде. Тіліңді ұмытқаның – еліңді, тарихыңды, анаңның ақ сүтін ұмытқанмен пара пар деген түпкі идея жатыр. Тілін ұмытқан кез келген адам – өткенін де бүгінін де мәңгі ұмытты деген сөз. Бұл эсседе өз ана тіліңді ұмытып өзге елде ғұмыр кешкенше, тірі басып жүрмей-ақ қойғаның абзал деген мазмұн бар.
«Ана тілім! Сен маған ризасың ба, білмеймін, бірақ менің тірлігім-сенсің, мен сені мақтан етем. Сонау тұңғиық терең жер түбінен жарыққа, күнге, жасыл шөпке асыққан бұлақ суындай ана тілімнің сөздері тірлігімнен қайнап шығып, алқымыма тіреледі.Ернім күбірлейді.Өз күбіріме өзім құлақ тігем, ана тілім, саған құлақ тігем, сонда маған бейне тұңғиықтан шымырлап шыққан таудың асау өзені елестейді.Мен болаттың сыңғырын ұнатам, қынабынан суырылған екі қанжардың бір-біріне соғылған дыбысын сүйем.Осының бәрі менің тілімде бар» – деп дағыстан ақыны тілін, елін тебірене сөз етеді.
Объяснение:
Әрбір адам өзін күтетін, жақсы көретін бақытты отбасы туралы армандайды. Көптеген адамдар шын бақытты ең алдымен отбасынан көреді. Отбасы сөзімен біздің өмір, бейбітшілік, махаббат тіралы ең алғашқы ойымыз қалыптасады. Үй - бұл ең алдымен отбасы, бұл тұған жеріңе деген махаббат басталатын кіші Отаның. Жанұя - бұл сенің ең сүйікті әрі ең жақын адамдарың. Маған жаұя анадан басталады. Ананың махаббаты, мейірімі бізді өмірге келген кезден-ақ басталады. Ана - отбасы ошағын сақтаушы. Ол барлық отбасын ұстап тұрады: жұмыстан келгеннен кейін тамақ дайындап, үй жинайтын да осы ана. Мен анамның қалай ғана барлық іске үлгеретініне таңданамын. Біздің үйде маған да, әкеме де, тіпті жануарларға да жылы әрі ыңғайлы. Әріне, жалғыз анам бүкіл отбасыны құрай алмайды. Өйткені, отбасы - бұл барлық адамдар. Көмек беру, мейірімділік менің отбасымда жылулық сақтап отырады. Әрбір отбаснда өзінің әдет-ғұрыптары, мейрамдары болады. Бұл біз үшін ең алдымен күлкі, қуаныш, достар, сыйлықтар, жақын адамдар. Отбасылық мейрамдарға бәріміз бірге дайындаламыз және асыға күтеміз. Мейрамдарды біз табиғатта, үйде өткіземіз. Көбіне мұндай атаулы күндерді біз ата-анамыздың достарымен өткіземіз. Отбасы әрқайсысымызға ең ыстық. Бұл ортада бізге біздің қателіктерімізді айтады, әрқашан жақсы көреді. Отбасысыз адам өмір сүре алмайды. Менің отбасым- менің қорғаным.