Жоспар: 1)Жамбыл Жабаевтың бала шағы; 2)Жамбылдың шағармашылығы; 3)Соғысқа арналған өлеңдер;
Жамбыл Жабаев Теріскей Алатауының Солтүстік бөлігінде, 1846 жылы ақпан айында Хан, Жамбыл тауларының етегінде туған. Ол кедей отбасында дүниеге келгендіктен, балалық шағы кедейлік пен жоқшылықта өтеді. Кішкентай кезінен басқа кедей балалары сияқты Жамбыл да байдың малын бағумен өткізді. Балаларын мектепте оқытып, білім беруге ата-анасының жағдайы болмады. Жамбыл атамыздың көп шығармалары саяси тақырыпқа арналған, Ұлы Отан соғысы жылдарында қарт ақын жауынгерлерді жігерлендіретін жалынды өлеңдерімен Ұлы Жеңіске үлес қосты. "Ленинградтық өренім" атты өлеңінің аудармасы радио арқылы қала тұрғындарына таратылып, жеңістің ұранына айналды, көшелерге, үйлердің қабырғаларына жазылып ілінді. Ленинград қаласының тұрғындары үшін ұлы Жамбылдың орны ерекше. Жамбыл атында облыс, аудан, көше, мұражайлар бар.
Погода описывает одиночество Катерины Петровны, ее дочь, единственный родной человек, жила в Ленинграде. Насте было не до старой матери, у нее была своя жизнь и только из чувства долга она изредка ей писала и интересовалась жизнью матери.
Константин Паустовский своей пейзажной зарисовкой подчеркивает одиночество и угнетение, в такую погоду, даже человеку у которого много друзей рядом, бывает грустно, она угнетает.
Одиночество со стороны дочери, а так же отсутствие близких друзей создавали атмосферу на душе у Катерины Петровны похожую на погоду "Ненастной поздней осени". Были люди навещавшие Екатерину, но они не могли отвлечь от тоски по дочери.
Не смотря на насыщенную и интересную жизнь Екатерины Петровны, она доживала последние дни одна с пронзительным осенним холодом как в душе так и за окном. Паустовский вселяет душу в погоду для более яркого образа душевного состояния Екатерины Петровны.
" Ночи были уже долгие, тяжелые , как бессонница. Рассвет все больше медлил, все запаздывал и нехотя сочился в немытые окна, где между рам ещё с года лежали поверх ваты когда-то жёлтые осенние, а теперь истлевшие и черные листья."
1)Жамбыл Жабаевтың бала шағы;
2)Жамбылдың шағармашылығы;
3)Соғысқа арналған өлеңдер;
Жамбыл Жабаев Теріскей Алатауының Солтүстік бөлігінде, 1846 жылы ақпан айында Хан, Жамбыл тауларының етегінде туған. Ол кедей отбасында дүниеге келгендіктен, балалық шағы кедейлік пен жоқшылықта өтеді. Кішкентай кезінен басқа кедей балалары сияқты Жамбыл да байдың малын бағумен өткізді. Балаларын мектепте оқытып, білім беруге ата-анасының жағдайы болмады.
Жамбыл атамыздың көп шығармалары саяси тақырыпқа арналған, Ұлы Отан соғысы жылдарында қарт ақын жауынгерлерді жігерлендіретін жалынды өлеңдерімен Ұлы Жеңіске үлес қосты. "Ленинградтық өренім" атты өлеңінің аудармасы радио арқылы қала тұрғындарына таратылып, жеңістің ұранына айналды, көшелерге, үйлердің қабырғаларына жазылып ілінді. Ленинград қаласының тұрғындары үшін ұлы Жамбылдың орны ерекше. Жамбыл атында облыс, аудан, көше, мұражайлар бар.
Погода описывает одиночество Катерины Петровны, ее дочь, единственный родной человек, жила в Ленинграде. Насте было не до старой матери, у нее была своя жизнь и только из чувства долга она изредка ей писала и интересовалась жизнью матери.
Константин Паустовский своей пейзажной зарисовкой подчеркивает одиночество и угнетение, в такую погоду, даже человеку у которого много друзей рядом, бывает грустно, она угнетает.
Одиночество со стороны дочери, а так же отсутствие близких друзей создавали атмосферу на душе у Катерины Петровны похожую на погоду "Ненастной поздней осени". Были люди навещавшие Екатерину, но они не могли отвлечь от тоски по дочери.
Не смотря на насыщенную и интересную жизнь Екатерины Петровны, она доживала последние дни одна с пронзительным осенним холодом как в душе так и за окном. Паустовский вселяет душу в погоду для более яркого образа душевного состояния Екатерины Петровны.
" Ночи были уже долгие, тяжелые , как бессонница. Рассвет все больше медлил, все запаздывал и нехотя сочился в немытые окна, где между рам ещё с года лежали поверх ваты когда-то жёлтые осенние, а теперь истлевшие и черные листья."