Шоқан осы күнделігінде қырғыз қыздарына қатысты «Шаштың ұзындығы сұлулықтың бірден бір өлшемі іспетті» деп жазды. Бізде қалай? «Бүгінгі сұлулықтың өлшемі не?» деген тақырыпта өз ойымызды жазайық

Әже - баланың әкесінің, сондай-ақ, анасының шешесін атайтын, туыстық қатынасты білдіретін атау. Одан арғылары үлкен әже немесе ұлы әже деп аталады.[1]

Қазақ отбасындағы әже орны ерекше әрі қадірлі. Әже - отбасының ғана емес, әулеттің де ұйытқысы, ағайын- абысындардың бірлігін, татулығын сақтайтын сыйлы анасы, кейінгі жастардың, келіндердің тәрбиешісі әрі ақылгөйі Қазақ қоғамында әдетте жас отау иелерінің тұңғыш баласын әжесі бауырына салады. Бала ата-әженің кенжесі саналып, немерені әжесі тәрбиелеп, бағып-қағады. Әже мен немере арасындағы туыстық байланыс өте нәзік әрі берік. Балажан қазақ үшін ата мен әжеге жас сәби жай ғана ермек емес, тәрбиеленуші ерекше субъект. Тарихта күллі рулы елге ана болып саналған Айпара әже, Домалақ ене, Зере, Айғаным секілді әжелердің бейнесі аңыз-әңгімелерде, әдеби шығармаларда сомдалған.

Ана ардақты ат
Ана- анамыз болмаса біз жарық дүниені, осы өмірді көрмеген  болар едік. Ал, оның бізді, яғни балаларын, өз мүддесінен артық қойып, жастық шағындағы өзіне бөлінген тамаша сәттерін сарып етіп, түн ұйқысын төрт бөліп, жұрт ұйқы құшағында болса да ол ұйықтамай, сонда да ешбір шаршадым дедім, бізді мәпелейді. Ал, біз оның осы еңбегінің ширегінде қайтара алмаймыз. Біз оған өмір бойы борыштымыз. Сондықтан да ол Ана, Ана деген ардақты ат. Әлемдегі ең сүйкімді сөз- Ана, Анашым әрдайым аман бол!