. Шығармадан берілген үзіңдіні түсініп оқып, автордың қолданған көркемдегіш құралдарының орны мен қызметін талдау. ЖЖ. ...Тамылжыған жаздың соңғы күндерінің бірінде Шідерті өзенінің жағасында, жайлауда отырған Сәтбай ауылынан пар ат жеккен, соңында бір топ салт атты ілескен жеңіл арба Ертісті бетке ұстап жолға шықты. Делбеде Бапай палуан, жолаушысы – әкелі-балалы Сәтбаевтар. Бөкеш, Нұр лан бас таған саяқ жігіттер бұларды күншілік жерге ұзатып салып, ұзақ қоштасып, Қанышты қай та-қайта бетінен сүйіп кейін қайтты. Қос ат сар желіске түсті. Қалаға асыққан балаға солар аяңдап келе жатқан сияқты: алып ұшқан көңілі елегізіп, алабұртқан жүрегі де өзгеше дүрсілдеп дегбірсізденіп келеді; «Қашан, қашан жетеміз? Неғылған ұзақ жол?!.» деп қобалжығандай. Қобалжыған сайын делебесі қозып, сағым ойнаған ұшы-қиырсыз иен жазыққа жабырқай қарайды. Амал не, асыға күткен қала жуық маңда жеткізер емес...
Үшінші күннің кешінде жолаушылар қала оттарын көреді.
«Ана» деген сөзді есту, оны іштей қайталау, сыртқа шығарып айту керемет сезім.Сіз барсыз. Сіз тірісіз. Сіз дүниеге келдіңіз. Әлемдегі ең сұлу және ең керемет атау – «Ана». Оның қадірі мен қасиетін түсініп біту мүмкін емес. Өйткені түн ұйқысын төрт бөліп, сіз үшін өл-өлгенше жанын беретін ананың балаға деген махаббаты мәңгілік, шексіз. Алғаш көзіңді ашқан кезде бауырына басып, «балам» деген анаңның әлдиі, бүтінін беріп жартысын алған, барын беріп жоғына қанағат танытқан – анаң. «Жұмақтың кілті анаңның табанының астында» деген сөздің мәнін ашу үшін анаңызды меккеге үш рет апару аздық етеді. Бір тағдырдың дүниеге әкеліп, бағып-қағып өсіру жауапкершіліктің үлкені. Өзінің ғана емес сіздің де алдыңыздағы борышын атқарған анаға құрметсіздік жасау келсе тек хайуанның қолынан келер. Оның өзінде төлін сүймейтін хайуан да жоқ. Әкеңіздің қабағын бағып, үйдің берекесі болып отырған ананың адамзат үшін алаңдап отыратыны тағы бар. Олар үйдің ғана емес, түздің де адамы. Қандай жұмыс болса да, қандай қиынық болса да көтеруге дайын. Өйткені олардың жанын нәзік жүрегін беріп етіп жаратқан. Ана екеу емес біреу ғана. Ал жалғыз дүниенің екінші рет қайтып келмейтінін, біреудің бірнешеу болмайтынын түсінсеңіз жақсылық жасаңыз. Көз жасын күлкіге, мұңын қуанышқа, жабырқаса жұбатып, сағынса қасынан табылыңыз. Ол міндетіңіз.
Ана бір қолымен әлемді бір қолымен бесікті тербетуші жер бетіндегі ең қасиетті адам. Оның алақаны тікеннің өзін жұмсартып, асаудың өзін жуасытар құдіретке ие. Жүрегінің кеңдігі сондай өз баласына ғана емес әлемнің баласына орын бар. Өйткені ана мен бала бір-бірі үшін жаралған қос сөздегі бір ұғым.
Однажды воины вдоль одной реки установив палатки, отдыхали. Внезапно противники напали. И забрали все имущество, которые они забрали у других. Попавших в плен тоже погнали. Один из двоих друзей попадает вражеские руки. Услышав о друге другой воин, не смотря на осенние холода, переплыв реку, подходит на тот берег, где находится враги. Солдаты врагов сразу нападает на него. Воин просит, чтобы его повели к военоначальнику. Когда его к нему привели, он говорит : - Я пришел заплатить выкуп за пленнего воина и купить. Но, у меня нет для обмена ни скота, ни вещей. Могу дать только одно. Это моя жизнь. Освободите друге, ради него могу подарить свою жизнь.
Воено начальник задумавшись, хочет проверить:
И говорит, ладно я не буду забирать у тебя жизнь, но часть своей жизни дашь, хватит.
- Это, чего,- спрашивает парень спешивший освободить друга.
- Мне нужны твои глаза,- говорит военоначальник. - Выколю обе глаз.
-Пусть так будет. Быстро забери мои глаза и освободи друга говорит он.