соч Сен киім - кешек дүкеніне барып, дүкеннен өзіне жасау, ъацезайльа, еркін сезінетін салтын алдың. алган досына суреттен эківз. (Ты покупаеть" и магазине себе новую, удобную одежду. своему другу одежду которую ты приобрел)(көлемі 90-110сөз)
Ол (автор) он бес жасына дейін апасының тәрбиесінде болады. Әпкесі Шолпан күйеуге қашып кетеді. Қашыбай құда оған ақша береді. Сол күннен бастап ол апасынан бөлек жатады. Ер жеткенін түсінеді. Білім алып, қызметке орналасып, қалада қызмет істеп жүргенде түсіне апасы кіріп, ауылға келеді. Сол жазда ешкімге ұқсамайтын, қадір-қасиеті артық, ерекше жан апасы дүниеден өтеді.
Перевод :
Его (автора) воспитывает его сестра до пятнадцати лет. Ее сестра Шолпан убегает от своего мужа. Беглый зять дает ему деньги. С того дня она была отделена от своей сестры. Человек понимает, что он прибыл. Во время учебы, работы и работы в городе его сестра приехала в деревню во сне. Тем летом умерла уникальная, достойная, особенная сестра.
Театр – халықты эстетикалық адамгершілік пен ізгілікке тәрбиелеудің аса маңызды құралы. Оның өзгеше бір қасиеті, яғни әрекетке құрылған табиғаты сахналық ойын-сауықтың мазмұн-желісі мен идеялық-эстетика негізін құрайтын драма арқылы ашылады. Театр әдеби шығарманы сахналық әрекетпен, өзіне тән бейнелі театрлық бояу-өрнекпен жаңа күйге түсіреді де драмадағы мінез-кейіптерді, олардың өзара қарым-қатынастарынан, қақтығыстарынан туатын талас-тартыс пен іс-қарекеттеріне жан бітіріп, тірілтіп жібереді. Осыған орай көрермендер де театр сахнасында өтіп жатқан оқиға әрекет пен оған қатысушы-қаһармандардың ой-арманына, шат күлкісі мен сезім діріліне, күйінішіне, жалпы тіршілік-тынысына бейжай, немқұрайлы емес, қайта бар ынта-зейінімен, ынтызар көңілімен қарайды, яғни олар осы сәтте сахналық өмір көріністерінің жай бейтарап, салқынқанды бақылаушысынан гөрі тікелей қатысушысы ретінде бой көрсетеді. Түптеп келгенде театрдың қоғамдық-тәрбиелік қызметі мен идеялық-эмоциялық және көркемдік-эстетикалық әсер күші де осыған саяды. театрдағы басты тұлға, пьесадағы берілген жағдайға байланысты әрекет етіп, сахналық қаһарманның характерін жасайтын – актер. Ол сахнада шығармалық процесс кезінде пьеса материалын өзінің болмыс шындық туралы ой-түсінігімен, өмірде көріп-байқағандарымен, эстетикалық сезім-түйсігімен үнемі байытып, толықтырып отырады. Бұл тұста актердің бойынан орындаушылық өнерге қоса ойшыл суреткерлік қасиет те айқын аңғарылады. Актер образы пьеса және спектакльді қоюшы-режиссердің (қара Режиссерлік өнер) түсінік-шешімі мен түсіндірмесі негізінде өмірге келеді. Өнердің өзге түрлеріндей театр да өмір шындығын көркем образдар жүйесі арқылы бейнелейді. Ал мұның өзі спектакль бойынша жүзеге асады.
Ол (автор) он бес жасына дейін апасының тәрбиесінде болады. Әпкесі Шолпан күйеуге қашып кетеді. Қашыбай құда оған ақша береді. Сол күннен бастап ол апасынан бөлек жатады. Ер жеткенін түсінеді. Білім алып, қызметке орналасып, қалада қызмет істеп жүргенде түсіне апасы кіріп, ауылға келеді. Сол жазда ешкімге ұқсамайтын, қадір-қасиеті артық, ерекше жан апасы дүниеден өтеді.
Перевод :
Его (автора) воспитывает его сестра до пятнадцати лет. Ее сестра Шолпан убегает от своего мужа. Беглый зять дает ему деньги. С того дня она была отделена от своей сестры. Человек понимает, что он прибыл. Во время учебы, работы и работы в городе его сестра приехала в деревню во сне. Тем летом умерла уникальная, достойная, особенная сестра.
Театр – халықты эстетикалық адамгершілік пен ізгілікке тәрбиелеудің аса маңызды құралы. Оның өзгеше бір қасиеті, яғни әрекетке құрылған табиғаты сахналық ойын-сауықтың мазмұн-желісі мен идеялық-эстетика негізін құрайтын драма арқылы ашылады. Театр әдеби шығарманы сахналық әрекетпен, өзіне тән бейнелі театрлық бояу-өрнекпен жаңа күйге түсіреді де драмадағы мінез-кейіптерді, олардың өзара қарым-қатынастарынан, қақтығыстарынан туатын талас-тартыс пен іс-қарекеттеріне жан бітіріп, тірілтіп жібереді. Осыған орай көрермендер де театр сахнасында өтіп жатқан оқиға әрекет пен оған қатысушы-қаһармандардың ой-арманына, шат күлкісі мен сезім діріліне, күйінішіне, жалпы тіршілік-тынысына бейжай, немқұрайлы емес, қайта бар ынта-зейінімен, ынтызар көңілімен қарайды, яғни олар осы сәтте сахналық өмір көріністерінің жай бейтарап, салқынқанды бақылаушысынан гөрі тікелей қатысушысы ретінде бой көрсетеді. Түптеп келгенде театрдың қоғамдық-тәрбиелік қызметі мен идеялық-эмоциялық және көркемдік-эстетикалық әсер күші де осыған саяды. театрдағы басты тұлға, пьесадағы берілген жағдайға байланысты әрекет етіп, сахналық қаһарманның характерін жасайтын – актер. Ол сахнада шығармалық процесс кезінде пьеса материалын өзінің болмыс шындық туралы ой-түсінігімен, өмірде көріп-байқағандарымен, эстетикалық сезім-түйсігімен үнемі байытып, толықтырып отырады. Бұл тұста актердің бойынан орындаушылық өнерге қоса ойшыл суреткерлік қасиет те айқын аңғарылады. Актер образы пьеса және спектакльді қоюшы-режиссердің (қара Режиссерлік өнер) түсінік-шешімі мен түсіндірмесі негізінде өмірге келеді. Өнердің өзге түрлеріндей театр да өмір шындығын көркем образдар жүйесі арқылы бейнелейді. Ал мұның өзі спектакль бойынша жүзеге асады.