Тарихтың негізгі пәні ретінде - адам рухы қарастырылады, соған байланысты тарихтың мақсаты адамдарға тек өткенін ғана білгізу емес, рухани дүниесін қалыптастыру екенін айта кеткен жөн. Тарих - үздіксіз даму үстінде болатын ғылым. Өткенін білмей қазіргісі мен болашағын бағалау мүмкін емес, қоғамның дұрыс бағытта дамуы үшін азаматтардың тарихи сауаттылы мен белсенділігі орасан зор маңызға ие. Халықсыз - тарих жоқ, тарихсыз - халық жоқ деген нақыл бекерге айтылмаса керек. Тарихи зерделеу арқылы тарихи сана, мәдениет, дәстүр, ұрпақтар сабақтастығы қалыптасады. Тарих болып жатқан оқиғаларды жан-жақты әрі тереңінен көре білу қасиетін дамытады және болашаққа дұрыс қадам жасауға жәрдемдеседі.
Тарихтың негізгі пәні ретінде - адам рухы қарастырылады, соған байланысты тарихтың мақсаты адамдарға тек өткенін ғана білгізу емес, рухани дүниесін қалыптастыру екенін айта кеткен жөн. Тарих - үздіксіз даму үстінде болатын ғылым. Өткенін білмей қазіргісі мен болашағын бағалау мүмкін емес, қоғамның дұрыс бағытта дамуы үшін азаматтардың тарихи сауаттылы мен белсенділігі орасан зор маңызға ие. Халықсыз - тарих жоқ, тарихсыз - халық жоқ деген нақыл бекерге айтылмаса керек. Тарихи зерделеу арқылы тарихи сана, мәдениет, дәстүр, ұрпақтар сабақтастығы қалыптасады. Тарих болып жатқан оқиғаларды жан-жақты әрі тереңінен көре білу қасиетін дамытады және болашаққа дұрыс қадам жасауға жәрдемдеседі.
Ты зрачок глаз моих,
Пламень душ золотых.
Сердцу мук не избыть
Столь глубок шрам от них.
И мудрец весь седой,
Покачав головой,
Скажет: "Нет, средь живых
Не встречал я такой!"
Весь в слезах я брожу
И тоской исхожу,
Жемчуг слов дорогих
Для тебя нахожу.
Объяснение:
"В тебе - краса, внимание - в нас,
Вот правда вся, что без прикрас.Язык любви - язык без слов,
Глазами речь ведет любовь.
Тех, кто влюблен, не сбить с пути.
Хоть верь мне или прекословь.
Глаза горят, прекрасен лик,
На глади щек рубинов блик,
И шея блеском, как ледник,
И лук бровей, и тонкость рук.
Когда бы время нам найти,
До ложа тесного дойти,
Закрыть глаза, с ума сойти,
И, разомлев, не ведать мук…Нас, влюбленных, не счесть.
Кто же милый твой есть?
Ты прости, я не смог
Толком речь произнесть.
Где-то ходишь, маня...
В тебе столько огня!
Неуемный твой смех
Покоряет меня!
Каждый верит в успех,
Ты желанна для всех.
Моей бедной душе
Нет покоя вовек...
Твой взгляд ведь мне ни разу
Не подарил огня.
Ты не вернулась и меня
Ища не кликала к себе.
Горячей крови
Нет в тебе.
Прощай! Ты слышишь ли мой стон?
Увы, не любишь ты меня!
Твоим сияющим лицом
И телом, пышущим огнем.
Велел Аллах
Мне наслаждаться
Лишь в мечтах.
Неблагосклонностью казня.
Стрелу метнула ты в меня
Слепую, - бог судья тебе.
Но знай; никто в своей судьбе
Не волен, твой неверный шаг -
На справедливости весах.
Не будет он никем прощен
До рокового смерти дня!
От милой прелести твоей
Не отвести никак мне глаз.
Когда сойдемся к плоти - плоть,
Когда жар губ твоих проймет,
Когда огонь, что жег меня,
Вдруг опалит и мой живот.
Когда я сердцем изнемог,
Когда конца не знать не смог.
Я сокол тот, что коготь свой
Для лучшей жертвы приберег".
Сама подберешь