Қыстың желтоқсан жұлдызы. Қар көптен жауып, нағыз қыс болды. Күн әбден қысқарған. Күннің көзі көрінсе де жылынбайды. Өзенді, көлді мұз қаптап, жұрт үстімен жүре бастады. Қалың қардан шөптің басы көрінбейді. Қыс күні аяз күшті болып, үскірік борандар да аз емес. Орман қарайған, ішінде қүстарды көре алмайсың, қоян күндіз жасырынып, түнде ғана жүгіріп жас ағаштарды кеміріп жүр. Иелері жылы қораға шөп салып бағып-қақса да, қысты күні үй хайуандарына да бапсыз. Адамның өзі де суықтан қорғанып үй салып, жылы киім киіп, үйлеріне от жағып, дәйім жұмыстарынан қала алмайды. Қыстыгүні жылқышыларға бек қиын: қандай суық борандарда күні-түні далада жүргені, қасқырдан бір қорқып, бораннан екі қорқып, бейшараларда тіпті рақат жоқ. Жалтаң аяз көбінің беттерін қарыған. Шилі бет байғұстар желге де қарсы қарай алмайды. Сабаққа мезгілімен жүретін баланың да ертеңгі аяз есінен көпке дейін шығатын емес.
Тасымалдау қызме мектепте " менің арманым балалар жүгіріп еді, ал үзілісте барып тыныш. Жаны өте демалуға келеді, бірақ сумасшедших визгов, криков, беготни шаршайсың, тағы бастайды жанкүйер басы. Қашан басталады сабақ, сидишь уставший, мен деп ойлайсың, мен запоминаешь әлдеқайда нашар. Сол керек шығып күдікпен-бұрышын, боясь, біреу собьет сені аяқ ашады кенет, есікті күшпен. Маған өте ұнайды менің мектебім, бірақ егер үзілістерде балалар носились емес деп айқайлады, ал өздерін құрама – еді және учителям, құттыбаев әлдеқайда оңай. Дегенмен, психологтардың айтуынша, крик бұзады, жүйке жүйесін. Мектепте " менің арманым еді, радио, әр үзілісте ойнап еді музыка. Арқасында радио болар еді құттықтау туған күн, не музыкалық сыйлықтарын бір-біріне. Менің пікірім, бұл мектепте тиіс арнайы ящички, балалар қалдырып еді ауыстыратын аяқ киім. Мектеп болар еді әлдеқайда таза емес еді дау-оқушылар үшін ғана емес, ауыстыратын аяқ киім киеді. Сөмке әр күні толы кітаптармен тетрадями, әсіресе қыста, қашан суық, неохота киіп ауыстыратын аяқ киім. Сондықтан, менің ойымша, тамаша мектеп қажет: тыныштық, радио, шкафтар. Мектепте " менің арманым балалар жүгіріп еді, ал үзілісте барып тыныш. Жаны өте демалуға келеді, бірақ сумасшедших визгов, криков, беготни шаршайсың, тағы бастайды жанкүйер басы. Қашан басталады сабақ, сидишь уставший, мен деп ойлайсың, мен запоминаешь әлдеқайда нашар. Сол керек шығып күдікпен-бұрышын, боясь, біреу собьет сені аяқ ашады кенет, есікті күшпен. Маған өте ұнайды менің мектебім, бірақ егер үзілістерде балалар носились емес деп айқайлады, ал өздерін құрама – еді және учителям, құттыбаев әлдеқайда оңай. Дегенмен, психологтардың айтуынша, крик бұзады, жүйке жүйесін. Мектепте " менің арманым еді, радио, әр үзілісте ойнап еді музыка. Арқасында радио болар еді құттықтау туған күн, не музыкалық сыйлықтарын бір-біріне. Менің пікірім, бұл мектепте тиіс арнайы ящички, балалар қалдырып еді ауыстыратын аяқ киім. Мектеп болар еді әлдеқайда таза емес еді дау-оқушылар үшін ғана емес, ауыстыратын аяқ киім киеді. Сөмке әр күні толы кітаптармен тетрадями, әсіресе қыста, қашан суық, неохота киіп ауыстыратын аяқ киім. Сондықтан, менің ойымша, тамаша мектеп қажет: тыныштық, радио, шкафтар.
