«Мен бұрын-соңды қазақтар туралы естіген емеспін. Енді мен оларды өте жақсы білемін, білемін, өйткені мен ағылшын тілінде Мұхтар Әуезовтің керемет кітабын оқыдым. Мен қазақ халқының керемет адамы және ақыны Абаймен, оның дана әжесі Зере мен анасы Ұлжанмен кездестім. сүйікті қыздар - Тоғжан мен Әйгерім, Абайдың достарымен - қайырымды және батыл адамдармен.Мен бұл батырларға ғашық болдым, мен ұзақ жылдар өмір сүргендей ғашық болдым, олардың қайғы мен қуанышына ортақтастым.Мен қазір солардың қатарындамын және сенің далаңның ауасымен тыныстаймын. Шынында да, қандай керемет халық - қазақтар! Ол туралы «Абай» романында қандай әдемі жазылған! Мен сенің бақытты адамдарыңды шын жүректен қызғанамын және мен сені, Мұхтар Әуезовті, өлмес шығармашылығымен құттықтаймын
Арман дәліз бойымен асығып келе жатыр. Бүгін оның университеттегі алғашқы күні. Кенет ол бір қарияны түйіп кетті. "Кешірім өтінемін!" деп қайтадан жүгіре бастады. Сабақтың басталуына санаулы минуттар қалды. Ал ол болса әлі лекция өтетін аудиторияны таба алмай әлек. Терезе алдында тұрған бір студенттен:
– Ғафу өтінемін, 235-аудитория қай жерде? Білмейсіз бе?-деп ентіге сұрады. Сөйтсе ол аудитория басқа ғимаратта екен. Қуанышқа орай ол ғимарат бас ғимараттың дәл жанында екен. Арман жүруін одан әрі тездетті. Ғимаратқа кіріп, күзетшіден де:
– Кешіріңіз! 235-аудитория қай жерде?-деп сұрады. Сөйтсе 2-қабаттың сол жақ бұрышында екен. Арман 2-қабатқа көтеріліп келе жатырып тағы бір қолы кітапқа толы студентті қағып кетті де "ғафу етіңіз!" деп екі беті қызарып аудиторияға жетті. Сабақ басталып кеткеніне 2 минут болған. Есікті қағып:
– Кеше көріңіз! Аудиторияны таба алмай жүріп қалдым. Бұл қазақ филологиясы ма?- деп лекторға қарады. Лектор:
– Иә. Алғашқы күн болған соң кешірімді. Бұдан бұлай қайталанбасын!-деп сабағын жалғастыра бастады. Алдағы парталардың біріне, бір қыздың қасына Арман отыра қойды.
– Мынау кітап па?-деді қыз алдында тұрған кітапқа көзі түсіп. Қыз жалт қарап:
– Жоқ, дәптер. Кітаптың қандай екенін білмеймісің?-деді.
– А, жоқ... Ренжіткен болсам әрі әбес қылығым үшін кеше көр. Жай мұқабасы қатты тозып кетіпті. Менде дәл осы кітаптың жаңасы бар. Қаласың берейін,- деді жымиып.
– Жарайды. Енді сөйлей бермей, лекторды тыңдайық!-деп тақырыпты жаза бастады. Арман да сабаққа кірісті.
«Мен бұрын-соңды қазақтар туралы естіген емеспін. Енді мен оларды өте жақсы білемін, білемін, өйткені мен ағылшын тілінде Мұхтар Әуезовтің керемет кітабын оқыдым. Мен қазақ халқының керемет адамы және ақыны Абаймен, оның дана әжесі Зере мен анасы Ұлжанмен кездестім. сүйікті қыздар - Тоғжан мен Әйгерім, Абайдың достарымен - қайырымды және батыл адамдармен.Мен бұл батырларға ғашық болдым, мен ұзақ жылдар өмір сүргендей ғашық болдым, олардың қайғы мен қуанышына ортақтастым.Мен қазір солардың қатарындамын және сенің далаңның ауасымен тыныстаймын. Шынында да, қандай керемет халық - қазақтар! Ол туралы «Абай» романында қандай әдемі жазылған! Мен сенің бақытты адамдарыңды шын жүректен қызғанамын және мен сені, Мұхтар Әуезовті, өлмес шығармашылығымен құттықтаймын
Объяснение:
Арман дәліз бойымен асығып келе жатыр. Бүгін оның университеттегі алғашқы күні. Кенет ол бір қарияны түйіп кетті. "Кешірім өтінемін!" деп қайтадан жүгіре бастады. Сабақтың басталуына санаулы минуттар қалды. Ал ол болса әлі лекция өтетін аудиторияны таба алмай әлек. Терезе алдында тұрған бір студенттен:
– Ғафу өтінемін, 235-аудитория қай жерде? Білмейсіз бе?-деп ентіге сұрады. Сөйтсе ол аудитория басқа ғимаратта екен. Қуанышқа орай ол ғимарат бас ғимараттың дәл жанында екен. Арман жүруін одан әрі тездетті. Ғимаратқа кіріп, күзетшіден де:
– Кешіріңіз! 235-аудитория қай жерде?-деп сұрады. Сөйтсе 2-қабаттың сол жақ бұрышында екен. Арман 2-қабатқа көтеріліп келе жатырып тағы бір қолы кітапқа толы студентті қағып кетті де "ғафу етіңіз!" деп екі беті қызарып аудиторияға жетті. Сабақ басталып кеткеніне 2 минут болған. Есікті қағып:
– Кеше көріңіз! Аудиторияны таба алмай жүріп қалдым. Бұл қазақ филологиясы ма?- деп лекторға қарады. Лектор:
– Иә. Алғашқы күн болған соң кешірімді. Бұдан бұлай қайталанбасын!-деп сабағын жалғастыра бастады. Алдағы парталардың біріне, бір қыздың қасына Арман отыра қойды.
– Мынау кітап па?-деді қыз алдында тұрған кітапқа көзі түсіп. Қыз жалт қарап:
– Жоқ, дәптер. Кітаптың қандай екенін білмеймісің?-деді.
– А, жоқ... Ренжіткен болсам әрі әбес қылығым үшін кеше көр. Жай мұқабасы қатты тозып кетіпті. Менде дәл осы кітаптың жаңасы бар. Қаласың берейін,- деді жымиып.
– Жарайды. Енді сөйлей бермей, лекторды тыңдайық!-деп тақырыпты жаза бастады. Арман да сабаққа кірісті.
Объяснение:
вот ответ тпиши