Сюжетті суреттердің
(фотосуреттер) желісі бойынша сөйлем құрайды.​

Қазақта «ас атасы – нан» деген сөз бар, яғни астың, дәмнің үлкені – нан. Бала ақ пен қараны ажыратып танымай тұрып-ақ оған оң қолына нан ұстауды, нанды баспауды, тастамауды үйретеді. Нан қасиетті. Адам кез келген тамақты екі күн жесе, ол қанша нәрлі болғанымен сол тамақтан жалығады. Ал бірақ а өмір бойы наннан шықпайды, наннан зерікпейді, жалықпайды. Дастарқаныңыздың үстінде күнде нан тұрмаса, көңіліңіз де, дастарқаныңыз да – орта, берекеңіз кетіп, дүние ойсырап тұрған секілді басқа тамақ көзіңізге көрінбейді. Нанның қасиеттілігінің өзі осыдан-ақ көрінеді. Ұнның құрамындағы адамның бойына нәр беретін, куат беретін ағзаға қажеттінің бәрі бар. Өзге халықты қайдам, қазақтың нансыз күні жоқ деуге болады.

Аян мен Тортайдың ата-аналары ерте дүниеден өтеді. Ол екеуіде кітап оқығанды жақсы көреді. Ата-аналарынан ерте айырылғандықтан, оларға еркелей алмады және тәрбие ала алмай қалды. Бірақ олар тәрбиені кітаптан алады. Аянның әкесі майданға кеткенде, екі ай бұрын анасы дүниеден өтеді. Аян әжесімен бірге қалып, әкесінің оралғанын күтеді. Сонан соң әжесі дүниеден өтеді. Оның ешқандай жақыны қалмаған соң, жетім қалады. Сөйтіп оны Бапай атты туысы асырап алады. Тортайға келетін болсақ ол да жетім, ол ауылында өскен. Аян мен Тортайдың өмірлері бір-біріне ұқсас. Себебі ол екеуіде жетім. Екеуіде кітап оқығанды жақсы көреді. Екеуініңде достары көп.