ответ : Жалынды жастық шақ» Өмірдің жарқыраған, жалындаған, бейне бір оттай лаулаған кезі – әрине бұл жастық. А ң жасындағы жүрек ештеңе жазылмаған, сызылмаған тап – таза, пәк, қағаз іспетті. Сол қағазға әркім өз қалағанын жазып, тіпті суретін де салуына болады. Қағаз бетіне салынған сурет – шимайлалар, жазу – сызулар жер бетіндегі миллиардтаған адамның біреуінің ғана өмір арнасы. Бірақ... Кейде сол қағаз кейбіреулерге дайын күйінде келеді. Ол – тағдыр. Алланың бұйрығы. Бір ғажабы оны түрлі әсем сөздермен көркемдеп, түрлі түсті бояумен әшекейлесе құлпырып шыға келеді емес пе? Адам өмірінің ақ қағазды бояуға, жазуға кеткен кезі – қамсыз жастық десек, оның нәтижесі – қалтықсыз қарттық. Өмірдің ең бір жарқырап көрінер кезеңі жап – жас кез. Адамның жүрегіне ең алғаш достық, махаббат, сағыныш, аяныш, жиіркеніш, құмарлық, әуестік секілді сезімдер ұя салатын кез.
«Дос – ажарың, жолдас – базарың» дейтін қазақта жақсы сөз бар. Дос – кез келген а ң қасынан табылатын, қиындықта да, қуанышта да бірге болатын жан жолдас, сенімді серік. Дегенмен бүгінде «дос деп жүргенім дұшпан болып шықты» деген секілді сөздерді жиі естиіміз. Бір сөзбен айтқан кезде сатқындық жасау. Дос сатып кетпеу үшін, досың саған адал болу үшін қандай әрекет жасау керек, нағыз дос деген қандай болу керек?
Қандай жағдай болмасын нағыз достың ең бірінші міндеті сырласың болу керек. Себебі сыр а ң ішінде жатқан қуанышқа да қайғыға да толы сәттері. Ал оны кез келген адаммен бөлісе беруге болмайды. Санаулы адамдардың өзімен бөліспеген дұрыс. Өйткені оның сақталып қалатынына сенімді емессіз. Ал нағыз достың ерекшелігі сізбен сырласып қана қоймай, соны түсіну керек және ішінде сақтай білу абзал. Сырды сақтау өте қиын нәрсе. «Өзіңнің ішіңе сыймаған сыр біреудің ішіне сия ма» дейтін де сөз бар. Егер сіздің ішіңізге сыймаған дүниені өз ішіне сақтай алған адам – нағыз досыңыз.
ответ : Жалынды жастық шақ» Өмірдің жарқыраған, жалындаған, бейне бір оттай лаулаған кезі – әрине бұл жастық. А ң жасындағы жүрек ештеңе жазылмаған, сызылмаған тап – таза, пәк, қағаз іспетті. Сол қағазға әркім өз қалағанын жазып, тіпті суретін де салуына болады. Қағаз бетіне салынған сурет – шимайлалар, жазу – сызулар жер бетіндегі миллиардтаған адамның біреуінің ғана өмір арнасы. Бірақ... Кейде сол қағаз кейбіреулерге дайын күйінде келеді. Ол – тағдыр. Алланың бұйрығы. Бір ғажабы оны түрлі әсем сөздермен көркемдеп, түрлі түсті бояумен әшекейлесе құлпырып шыға келеді емес пе? Адам өмірінің ақ қағазды бояуға, жазуға кеткен кезі – қамсыз жастық десек, оның нәтижесі – қалтықсыз қарттық. Өмірдің ең бір жарқырап көрінер кезеңі жап – жас кез. Адамның жүрегіне ең алғаш достық, махаббат, сағыныш, аяныш, жиіркеніш, құмарлық, әуестік секілді сезімдер ұя салатын кез.
Объяснение:
«Дос – ажарың, жолдас – базарың» дейтін қазақта жақсы сөз бар. Дос – кез келген а ң қасынан табылатын, қиындықта да, қуанышта да бірге болатын жан жолдас, сенімді серік. Дегенмен бүгінде «дос деп жүргенім дұшпан болып шықты» деген секілді сөздерді жиі естиіміз. Бір сөзбен айтқан кезде сатқындық жасау. Дос сатып кетпеу үшін, досың саған адал болу үшін қандай әрекет жасау керек, нағыз дос деген қандай болу керек?
Қандай жағдай болмасын нағыз достың ең бірінші міндеті сырласың болу керек. Себебі сыр а ң ішінде жатқан қуанышқа да қайғыға да толы сәттері. Ал оны кез келген адаммен бөлісе беруге болмайды. Санаулы адамдардың өзімен бөліспеген дұрыс. Өйткені оның сақталып қалатынына сенімді емессіз. Ал нағыз достың ерекшелігі сізбен сырласып қана қоймай, соны түсіну керек және ішінде сақтай білу абзал. Сырды сақтау өте қиын нәрсе. «Өзіңнің ішіңе сыймаған сыр біреудің ішіне сия ма» дейтін де сөз бар. Егер сіздің ішіңізге сыймаған дүниені өз ішіне сақтай алған адам – нағыз досыңыз.
Объяснение:
мен осылай жаздым