Қазақстан болашағы-қазақ тілінде. Тіл халықтың даналығы, танымы мен талғамын тауып айтатын шыншылдығын көрсететін, ғасырдан-ғасырға, ұрпақтан-ұрпаққа мирас болып келе жатқан баға жетпес қазынасы. Тіл туралы заң-адастырмас Темірқазық. Тіл-қазына, мұра, күнделікті еңбек, тұрмыс, өмір сүру қаруы. XXI ғасыр табалдырығында тұрған осынау дүбірлі дүниеде өзіңді мойындатудың бір жолы бар. Ол тағылымды тарихыңды таныту, өрелі мәдениетіңді өрістету, озық ғылымыңды көрсету. Ұлтты ұлт ретінде ұстап тұратын төрт қазық бар. Олар тілі, діні, саны және салт-дәстүрі. Осы төрт қазықтың ең маңыздысы-тіл. Ұлы Ахмет Байтұрсынов «Сөзі жоғалған халықтың өзі жоғалады» деп көрегендікпен айтып кеткен. Егемендік алып, елдік қасиет, дәстүр салтымызды дәріптеп жатқан қазіргі уақытта «Туған жер- тұғырың, туған тіл қыдырың» деген ұлағатты сөзді қай кездегіден де жиі айтатын болдық. Жерсіз ел болмайды, тілсіз халық болмайды. Тіл бізге ана сүтімізбен бірге сіңеді. Бұрын жас ұрпақ тәрбиесінің түп қазаығы аталар мен әжелер болатын. Жас ұрпаққа иманжүзділіктің ұрығы әженің әлдиі мен атаның өнегесі арқылы сіңеді. Ана тілі*-халықтың өткен ұрпағын, қазіргі және келешек ұрпағын мәңгілік біріктіретін ең сенімді құрал. Осы дүниедегі адамдар тілінен айырылып, сөйлеуден қалса, қандай қиын күйге түсер еді? Сондықтан тіліміз ана тілі атану үшін, күнделікті өмірде ұдайы қолданыста болуы тиіс. Ал екінші бақытым- Тілім менің, Тас жүректі тіліммен тілімдедім. Кей-кейде дүниеден түңілсем де Қасиетті тілімнен түңілмедім, -деп Мұқағали атамыз жырлағандай ана тіліміз ешқашан ұмытылмайды. Тәуелсіздік тірегі-тіл. Демек, тіл мерейі үшін күрес-киелі күрес. Таудың кәусар бұлағы қандай таза болса, қазақтың тілі мен діні де сондай таза. Мен үшін ана тілім-Абайдың сөзі, Ақан серінің әні мен Құрманғазының күйі болып есептеледі. Тіліміздің өркендеуі үшін әр азамат үлес қосуы және ат салысуы тиіс. Қорыта айтқанда, қазақ тілі мемлекеттік тіл ретінде шын мәнінде үстем жағдай иеленіп келе жатыр, оны ұлтына қарамастан біздің еліміздің барлық азаматтары меңгеретін болады деп сенімдеміз. Тек қазақ жастары ғана емес, еліміздегі барлық ұлт өкілдері мемлекеттік тілді меңгеріп, Қазақстан Республикасын дүние жүзіне танытса екен демекпіз. Бұл үшін бізге төзімділік, белсенділік іс-қимыл қажет. Елдің ертеңіне кепілдік болар жас буынның бойына сіңіріп, ойына руханиялықтың дәнін дер кезінде егу біздің парызымыз. Еліңді тану үшін –тіліңді білу керек емес пе ағайын!
Өткен демалыс күндері біз ата-анаммен және сыныппен бірге хайуанаттар бағына бардық. Бұл өте жақсы болды. Таңғы сағат 10-да менеджерге жиналдық. Біз оның тұрғындарын еркелету үшін арнайы тамақ сатып алдық. Әрине, біз тәттілерді, шарларды және фотоаппаратты да алдық - бірақ бұл, әрине, өзіңіз үшін. Билет бақылауынан өткен соң біз құстарды тамашалауға бардық. Түрлі-түсті, дауысы мен жүріс-тұрысы бар олардың саны көп болды. Олардың кейбіреулері сұңқар мен бүркіт сияқты жыртқыштар, ал басқалары бейбіт және нанды рахаттана жейді. Мен әсіресе қызғылт фламинго есімде, олар гуашьпен толтырылған сияқты - керемет. Содан кейін бірнеше тордың артында жыртқыштар тұрды. Тірі жолбарыстар, пантералар, аюлар, сілеусіндер. Содан кейін біз хайуанаттар бағының мейірімді тұрғындары - маймылдарды қарастырдық. Олар бір-бірімен оңай сөйлесіп қана қоймай, туыстарын мазақ ететін көрінеді, сонымен қатар барлық келушілерге лап-қаламдарын батыл тартады. Маймылдар өздерінің ептілігі мен тапқырлығын көрсетеді. Олардың намысқойлығы соншалық, бананды тікелей менің сыныптасымның қолынан алып, бірден жеп қойды. Бұл ішуге жақын. Хайуанаттар бағымен ары қарай жүріп бара жатқанда біз зообақ қызметкерлері келушілерге жануарларға қатысты сұрақтар қойған викторинаның куәсі болдық. Бүкіл сынып көптеген сұрақтарға жауап бере алды - біз ақ пушистый қоянды жеңіп алдық, ол қазір мектептегі тірі бұрышымыздың тағы бір тұрғынына айналды. Біз қоянға Филка деп есім қойдық, енді оған кезекпен ас бөлмесінен және үйден тәттілер әкелеміз. Сыныптағы тағы бірнеше жігіт пони атқа мінді, ақ-қызыл сиыр Мишка Кузнецованың бетінен жалады, мен ламаның жұмсақ бетін сипап үлгердім. Біздің хайуанаттар бағындағы сенбі күні түстен кейін осылай өтті.
Перевод на руский
Зоопарк
В выходные мы ходили с родителями и классом в зоопарк. Было просто замечательно. Где-то в 10 утра мы собрались у зверинца. Купили специальный корм, чтобы побаловать его обитателей. Еще конечно взяли конфет, шариков и фотоаппарат – но это, конечно, уже для себя. И пройдя билетный контроль, отправились смотреть птиц. Их было очень много, с разными окрасами, голосами и поведением. Кто-то из них хищники, как ястребы и орлы, а кто-то вполне мирные и с удовольствие кушают хлеб. Особенно мне запомнились розовые фламинго, которых словно облили гуашью – такие невероятные. Потом были хищники за несколькими клетками. Живые тигры, пантеры, медведи, рыси. Дальше мы смотрели, наверное, самых общительных обитателей зоопарка – обезьян. Они не только запросто общаются друг с другой и как будто потешаются над сородичами, но и смело тянут свои лапки-ручки ко всем посетителям. Обезьянки хвастаются своей ловкостью и смекалкой. Они такие наглые, что отобрали банан прямо из рук у моего одноклассника и тут же его слопали. Смешно почти до колик. Гуляя дальше по зоопарку, мы стали свидетелями викторины, где работники зоопарка задавали посетителям вопросы про животных. Нам всем классом удалось ответить на наибольшее количество вопросов – и мы выиграли белого пушистого кролика, который теперь стал еще одним обитателем нашего живого уголка в школе. Кролика мы назвали Филькой, и теперь по очереди приносит ему лакомства из столовой и дома. Еще несколько ребят из класса катались на пони, Мишку Кузнецова большая бело-рыжая корова лизнула в щеку, в мне удалось погладить мягкую мордочку ламы. Вот так наш субботний день в зоопарке.
Тіл-қазына, мұра, күнделікті еңбек, тұрмыс, өмір сүру қаруы. XXI ғасыр табалдырығында тұрған осынау дүбірлі дүниеде өзіңді мойындатудың бір жолы бар. Ол тағылымды тарихыңды таныту, өрелі мәдениетіңді өрістету, озық ғылымыңды көрсету. Ұлтты ұлт ретінде ұстап тұратын төрт қазық бар. Олар тілі, діні, саны және салт-дәстүрі. Осы төрт қазықтың ең маңыздысы-тіл. Ұлы Ахмет Байтұрсынов «Сөзі жоғалған халықтың өзі жоғалады» деп көрегендікпен айтып кеткен.
Егемендік алып, елдік қасиет, дәстүр салтымызды дәріптеп жатқан қазіргі уақытта «Туған жер- тұғырың, туған тіл қыдырың» деген ұлағатты сөзді қай кездегіден де жиі айтатын болдық. Жерсіз ел болмайды, тілсіз халық болмайды. Тіл бізге ана сүтімізбен бірге сіңеді. Бұрын жас ұрпақ тәрбиесінің түп қазаығы аталар мен әжелер болатын. Жас ұрпаққа иманжүзділіктің ұрығы әженің әлдиі мен атаның өнегесі арқылы сіңеді. Ана тілі*-халықтың өткен ұрпағын, қазіргі және келешек ұрпағын мәңгілік біріктіретін ең сенімді құрал. Осы дүниедегі адамдар тілінен айырылып, сөйлеуден қалса, қандай қиын күйге түсер еді? Сондықтан тіліміз ана тілі атану үшін, күнделікті өмірде ұдайы қолданыста болуы тиіс.
Ал екінші бақытым- Тілім менің,
Тас жүректі тіліммен тілімдедім.
Кей-кейде дүниеден түңілсем де
Қасиетті тілімнен түңілмедім, -деп Мұқағали атамыз жырлағандай ана тіліміз ешқашан ұмытылмайды. Тәуелсіздік тірегі-тіл. Демек, тіл мерейі үшін күрес-киелі күрес. Таудың кәусар бұлағы қандай таза болса, қазақтың тілі мен діні де сондай таза. Мен үшін ана тілім-Абайдың сөзі, Ақан серінің әні мен Құрманғазының күйі болып есептеледі. Тіліміздің өркендеуі үшін әр азамат үлес қосуы және ат салысуы тиіс.
Қорыта айтқанда, қазақ тілі мемлекеттік тіл ретінде шын мәнінде үстем жағдай иеленіп келе жатыр, оны ұлтына қарамастан біздің еліміздің барлық азаматтары меңгеретін болады деп сенімдеміз. Тек қазақ жастары ғана емес, еліміздегі барлық ұлт өкілдері мемлекеттік тілді меңгеріп, Қазақстан Республикасын дүние жүзіне танытса екен демекпіз. Бұл үшін бізге төзімділік, белсенділік іс-қимыл қажет.
Елдің ертеңіне кепілдік болар жас буынның бойына сіңіріп, ойына руханиялықтың дәнін дер кезінде егу біздің парызымыз. Еліңді тану үшін –тіліңді білу керек емес пе ағайын!
Хайуанаттар бағы.
Объяснение:
Өткен демалыс күндері біз ата-анаммен және сыныппен бірге хайуанаттар бағына бардық. Бұл өте жақсы болды. Таңғы сағат 10-да менеджерге жиналдық. Біз оның тұрғындарын еркелету үшін арнайы тамақ сатып алдық. Әрине, біз тәттілерді, шарларды және фотоаппаратты да алдық - бірақ бұл, әрине, өзіңіз үшін. Билет бақылауынан өткен соң біз құстарды тамашалауға бардық. Түрлі-түсті, дауысы мен жүріс-тұрысы бар олардың саны көп болды. Олардың кейбіреулері сұңқар мен бүркіт сияқты жыртқыштар, ал басқалары бейбіт және нанды рахаттана жейді. Мен әсіресе қызғылт фламинго есімде, олар гуашьпен толтырылған сияқты - керемет. Содан кейін бірнеше тордың артында жыртқыштар тұрды. Тірі жолбарыстар, пантералар, аюлар, сілеусіндер. Содан кейін біз хайуанаттар бағының мейірімді тұрғындары - маймылдарды қарастырдық. Олар бір-бірімен оңай сөйлесіп қана қоймай, туыстарын мазақ ететін көрінеді, сонымен қатар барлық келушілерге лап-қаламдарын батыл тартады. Маймылдар өздерінің ептілігі мен тапқырлығын көрсетеді. Олардың намысқойлығы соншалық, бананды тікелей менің сыныптасымның қолынан алып, бірден жеп қойды. Бұл ішуге жақын. Хайуанаттар бағымен ары қарай жүріп бара жатқанда біз зообақ қызметкерлері келушілерге жануарларға қатысты сұрақтар қойған викторинаның куәсі болдық. Бүкіл сынып көптеген сұрақтарға жауап бере алды - біз ақ пушистый қоянды жеңіп алдық, ол қазір мектептегі тірі бұрышымыздың тағы бір тұрғынына айналды. Біз қоянға Филка деп есім қойдық, енді оған кезекпен ас бөлмесінен және үйден тәттілер әкелеміз. Сыныптағы тағы бірнеше жігіт пони атқа мінді, ақ-қызыл сиыр Мишка Кузнецованың бетінен жалады, мен ламаның жұмсақ бетін сипап үлгердім. Біздің хайуанаттар бағындағы сенбі күні түстен кейін осылай өтті.
Перевод на руский
Зоопарк
В выходные мы ходили с родителями и классом в зоопарк. Было просто замечательно. Где-то в 10 утра мы собрались у зверинца. Купили специальный корм, чтобы побаловать его обитателей. Еще конечно взяли конфет, шариков и фотоаппарат – но это, конечно, уже для себя. И пройдя билетный контроль, отправились смотреть птиц. Их было очень много, с разными окрасами, голосами и поведением. Кто-то из них хищники, как ястребы и орлы, а кто-то вполне мирные и с удовольствие кушают хлеб. Особенно мне запомнились розовые фламинго, которых словно облили гуашью – такие невероятные. Потом были хищники за несколькими клетками. Живые тигры, пантеры, медведи, рыси. Дальше мы смотрели, наверное, самых общительных обитателей зоопарка – обезьян. Они не только запросто общаются друг с другой и как будто потешаются над сородичами, но и смело тянут свои лапки-ручки ко всем посетителям. Обезьянки хвастаются своей ловкостью и смекалкой. Они такие наглые, что отобрали банан прямо из рук у моего одноклассника и тут же его слопали. Смешно почти до колик. Гуляя дальше по зоопарку, мы стали свидетелями викторины, где работники зоопарка задавали посетителям вопросы про животных. Нам всем классом удалось ответить на наибольшее количество вопросов – и мы выиграли белого пушистого кролика, который теперь стал еще одним обитателем нашего живого уголка в школе. Кролика мы назвали Филькой, и теперь по очереди приносит ему лакомства из столовой и дома. Еще несколько ребят из класса катались на пони, Мишку Кузнецова большая бело-рыжая корова лизнула в щеку, в мне удалось погладить мягкую мордочку ламы. Вот так наш субботний день в зоопарке.