Толғанай. Уа, армысың, киелі далам! Жер. Дені - қарның сау ма, Толғанай! Өзің бе келген?
Толғанай. Білем, білем. Мен де күтіп жатқанмың, Толғанай! Япырау, бұл жолы да жалғызбысың?
Толғанай. Айтпадым. Аузым барады.
Жер. Болған оқиғаны оған баянлайтын бір адам өмір бойы табылмас деймісің? Халық аузына қақпақ қоя алмайсың. Туған анасының қасіретті күйде кеткені, әкесінің кім екенін, әдейі болмаса да, әлдебіреудің айта салу қаупін ойлаудың ба?
Толғанай. Жоқ, онда не тұр? Ерте ме, кеш пе, әйтеуір бәрі мағлұм болары анық. Шүкір, өзі де азамат болып қалды ғой. Ендігі жерде өзгеден ести қалғанда да оғаштығы жоқ. Айтайыншы-ақ деп бел байласамда, шынтуайтқа келгенде, бойымды бір қорқыныш билейді де, ауыз аша алмай қала берем.
Жер. Не десең о де, адам болған соң өзі туралы шындықты біліп жүруі шарт, Толғанай!
НАДО Переведите!
Ғафу Қайырбеков(15 тамыз 1928 Қостанай облысы, Торғай) – 1994) – ақын.Абай атындағы Қазақ педагогика институтын бітірген (1952). Қазақ мемлекеттік ба поэзия редакциясын басқарды, «Қазақ әдебиеті» газеті бас редакторының орынбасары, «Жазушы» ба поэзия редакциясының меңгерушісі болды.«Дала қоңырауы» (1956) поэмасы, «Жер астындағы жұлдыздар» (1965), «Қанатты жылдар» (1973) сияқты жинақтарын, «Беласар» атты қос томдығын оқырман қауым ілтипатпен қабылдады. «Жұлдызды тағдырлар» атты өлеңдер жинағы үшін ақынға 1980 жылы Қазақ КСР Мемлекеттік сыйлығы берілді.
Рудакидің, Байронның, Пушкиннің, Лермонтовтың, Некрасовтың, Шевченконың, Мақтымқұлының, Л.Толстойдың, Куприннің, Короленконың, Буниннің, Есениннің, Ғамзатовтың және басқа да сөз зергерлерінің туындыларын аударды.
-Әжетай, бізге сабақта "'Қазақтың ұлттық киімдері"' туралы баяндама жасауды берді,мен ешқандай мәлімет табалмадым.
-Қызым-ау ер адамның бас киіміне айыр қалпақ,тақия,бөрік жатады,ал үстіне олар шапан,қамзол ,аяқтарына мәсі киеді,
-Ал,әйелдер не киеді?
-Әйелдер бастарына кимешек,жаулық, шәлі киеді,ал ұзататын қыздарға сәукеле кигізеді үстеріне кәжекей,қамзол киеді,
-Әжетай, Сізге көп рахмет! Ертеңгі баяндамама дұрыстап дайындалайын!
Такой пойдет?