Менің отбасым үлкен. (если семья не большая, пиши вместо үлкен үлкен емес) Отбасымда 5 адам бар. Олар: әкем, анам, әжем, інім және мен.
Менің әкем- , 1970 жылғы, . Мамандығы- бас инженер. Қолы боста, маған физика пәнінен көмек беріп, түсіндіреді. Менің әкем- қатал, бірақ ақкөңіл адам.
Менің анам- , 1973 жылғы. Мамандығы- ұстаз. Анамның қолы алтын. Кез келген уақытта көмегін аямайды. Мен де анама үй шаруасымен көмектесуге тырысамын. Анамның мінезі жұмсақ, мейірімді.
Әжем-, 1950 жылғы, ол-зейнеткер. Әжем маған жемпір, бас киім, қолғап тоқыған жақсы көреді. Менің әжем ең керемет әже.
Інім-, 1999 жылғы, мектеп оқушысы. Сабақты жақсы оқиды. футбол мен баскетбол ойындарын жақсы көреді. Каратэмен айналысады.
Ал менің атым- Мен Астана қаласында
1996 жылы, шілденін 18-ші жұлдызында дүниеге келдім. № мектепте оқимын. Бос уақытымда кітап оқыған, кино көрген, ән тындаған, өлең жазған ұнатамын. Спорт жағынан да қалыспауға тырысамын. Маған қазақ тілі, физика, математика, денешынықтыру пәндері ұнайды.
Менің отбасым.
Менің отбасым үлкен. (если семья не большая, пиши вместо үлкен үлкен емес) Отбасымда 5 адам бар. Олар: әкем, анам, әжем, інім және мен.
Менің әкем- , 1970 жылғы, . Мамандығы- бас инженер. Қолы боста, маған физика пәнінен көмек беріп, түсіндіреді. Менің әкем- қатал, бірақ ақкөңіл адам.
Менің анам- , 1973 жылғы. Мамандығы- ұстаз. Анамның қолы алтын. Кез келген уақытта көмегін аямайды. Мен де анама үй шаруасымен көмектесуге тырысамын. Анамның мінезі жұмсақ, мейірімді.
Әжем-, 1950 жылғы, ол-зейнеткер. Әжем маған жемпір, бас киім, қолғап тоқыған жақсы көреді. Менің әжем ең керемет әже.
Інім-, 1999 жылғы, мектеп оқушысы. Сабақты жақсы оқиды. футбол мен баскетбол ойындарын жақсы көреді. Каратэмен айналысады.
Ал менің атым- Мен Астана қаласында
1996 жылы, шілденін 18-ші жұлдызында дүниеге келдім. № мектепте оқимын. Бос уақытымда кітап оқыған, кино көрген, ән тындаған, өлең жазған ұнатамын. Спорт жағынан да қалыспауға тырысамын. Маған қазақ тілі, физика, математика, денешынықтыру пәндері ұнайды.
Тучи мрачно окутали весь небосвод — Это осень в дождях и туманах ползет, И застывшую землю, от стужи дрожа, Кобылица напрасно копытом скребет.
Нет уж больше травы на степей, Смеха больше не слышно и гама детей, А деревья, иссохшие, как старики, Тянут к небу безлистые руки ветвей.
Уж дымится с овечьими шкурами чан — Износилась одежда, весь в дырках чапан, Чинят женщины юрту, заплаты кладут, И старухи свой ткацкий наладили стан.
Журавли в теплый край вереницей летят, Голодают верблюды и грустно глядят, Приуныли аулы — куда ни пойдешь, Не услышишь веселого смеха ребят.
Старики над остывшей поникли золой, Молча слушают ветер, холодный и злой, Рыщут по степи, ищут в норах мышей — Дома косточки им не дадут ни одной.
И уже ни травинки вокруг не найти, Пылью ветер заносит дороги в степи. Будь ты проклят, обычай глухой старины, Что мешает нам в юртах огонь развести