Османлы патшаларынан бірі Анадолуда бір бағбанның ағаш егіп жатқанын көріп, сүйсінеді де оған:— Ей ата! Жасыңыз болса да біразға келіпті, бұл ағаш еккеніңізден сізге не пайда? Босқа әуреге түсіп жатырсыз ғой?- дейді. Диқан былай деп жауап береді:— Патшам! Біз аталарымыздың еккен ағаштарының жемістерін жедік. Енді балаларымыз да осы ағаштардың жемістерін жейді.Бұл жауап патшаға ұнап, «Бәрекелді» дейді. Сол дәуірлерде патшаның бәрекелді деп айтқан адамдарына бір әмиян алтын беру әдет болған екен. Патша диқанға бір әмиян алтын бергізеді. Бұл әдетті ұнатқан диқан: — Патшам, қараңыз ағаш қазірден бастап жемісін беріп жатыр,- дейді.Бұл жауап та патшаға ұнап, тағы да «Бәрекелді» дейді. Екінші әмиянды да алған диқан мүмкіншілікті жібермеуге тырысып, бұл жолы:— Патшам, бұл ағаш неткен берекелі ағаш, басқа ағаштар жылына бір рет өнім берсе, бұл ағаш екі рет жеміс берді,- дейді.Бұл жауап та патшаға қатты ұнап, тағы да «Бәрекелді!» дейді. Сонымен үшінші әмиян алтынды алады. Патшаның жанындағы уәзірі, бұл жерде тұрған сайын қаншама алтынның кетіп жатқанын байқап, дереу патшаны бір сылтаулармен ол жерден алып кетеді.
Столько қызықты кітаптар кітапханада табу болады, не анда-санда тіпті және емес білесің, не оқып таста- қазір, ал не кейін. Мен кітапханаларға деген аралау және тап- анда мені уже сонда заинтересует кітапты сүйетін, қашан мен оны әртіннен сөреде байқаймын; бірақ менің ең сүйікті кітабымды мен тап- - маған оны мама әкелді кітапханада.
Сол, темно-синей мұқабамен, Вениаминның Каверинаның үлкен кітабы "екі капитан", мен ештемені естімеген кітап, сияқты және ештемені туралы өзінің авторының болды естімеді. Бер ғой алдыңғы беттерімнің мен осы кітаппен түртектедім және бір демде оқу стала. Оторвать мен оқылымнан бол-, тегі, нанғысыз. Тегі, барлық олай өзінің сүйікті кітаптарын оқиды. Сол бірінші мен толықтай оқып таста- үлкен кітап болған, ни бетті, ни қаюлауды өткізіп алмап. Кітаптың мазмұны мені әсер тудырды. адамның өмірінің, нешінші сонша барлықты, ұлы отандық соғысты алабұртты, өзінің көңілін к бір бірден-бір қызға сақтады, экспедициянің тарихын алабұртты әйгілеген тарихы. Мен есептеймін, бұл сол кітап оқиды
— Патшам, қараңыз ағаш қазірден бастап жемісін беріп жатыр,- дейді.Бұл жауап та патшаға ұнап, тағы да «Бәрекелді» дейді. Екінші әмиянды да алған диқан мүмкіншілікті жібермеуге тырысып, бұл жолы:— Патшам, бұл ағаш неткен берекелі ағаш, басқа ағаштар жылына бір рет өнім берсе, бұл ағаш екі рет жеміс берді,- дейді.Бұл жауап та патшаға қатты ұнап, тағы да «Бәрекелді!» дейді. Сонымен үшінші әмиян алтынды алады.
Патшаның жанындағы уәзірі, бұл жерде тұрған сайын қаншама алтынның кетіп жатқанын байқап, дереу патшаны бір сылтаулармен ол жерден алып кетеді.
Сол, темно-синей мұқабамен, Вениаминның Каверинаның үлкен кітабы "екі капитан", мен ештемені естімеген кітап, сияқты және ештемені туралы өзінің авторының болды естімеді. Бер ғой алдыңғы беттерімнің мен осы кітаппен түртектедім және бір демде оқу стала. Оторвать мен оқылымнан бол-, тегі, нанғысыз. Тегі, барлық олай өзінің сүйікті кітаптарын оқиды. Сол бірінші мен толықтай оқып таста- үлкен кітап болған, ни бетті, ни қаюлауды өткізіп алмап. Кітаптың мазмұны мені әсер тудырды. адамның өмірінің, нешінші сонша барлықты, ұлы отандық соғысты алабұртты, өзінің көңілін к бір бірден-бір қызға сақтады, экспедициянің тарихын алабұртты әйгілеген тарихы. Мен есептеймін, бұл сол кітап оқиды