Выпишите характеристику цветка из стихотворения Жаз болды.
Көріктенді құлпырып жер,
Оранып көк көрпеге бар өңірлер.
Төсінде жер ананың толықсиды,
Сапсыз көп, сары, жасыл өсімдіктер.
Атқанда таң бозарып алтын арай,
Аралап өсімдікті жүрдім талай.
Ашығы сүттен аппақ жалғыз түп гүл,
Алдымнан болды пайда әлдеқалай.
Ақ гүлді қызықтым да алдым жұлып,
Орнаттым үйге әкеліп орнын құрып.
Бейне бір күнәсіз зат күлімдейді,
Тұрғандай жүрегімнің сырын ұғып.
Қараймын ақ гүліме күнде-күнде,
Көркінен айырылып кетті мүлде.
Ақ гүлім сарғыш тартып сала берді,
Мұңайып, назаланады әлдекімге.

Томирис - САК немесе массагет тайпасынын ханшайымы . Томирис ержүрек, батыр болып тәрбиеленеді. Геродоттың естелігінше Парсы патшасы Кир Томириспен соғыста қаза болған. Кир патша Томирис патшайымды өзіне әйел етіп алмақшы өрініп, елшілер жіберді. Томирис Кирдің өзіне емес елі мен жеріне құда түскелі отырғаның түсініп, оның ұсынысын қабылдамайды. Қулығы іске аспаған Кир 530 ж. Массагеттерге ашық соғыс жариялайды. Кир массагеттер жеріне жарамсыз әскерін уланған тағамдармен қалдырып кетеді. Массагеттер Кир тастап кеткен әскерге шабуыл жасап, олардан қалған тағамдарынан уланады. Соғыста Томиристің баласы Спаргапес тұтқынға түседі. Томирис баласын босатуын сұрайды. Бірақ, Спаргаписес ұяттан өзін-өзі өлтіреді. Томирис айтқанын тыңдамаған Кирге қарсы шабуылға шығады. Шайқаста массагеттер жеңіп Кирдің өзі өлтіріледі де, әскерінің көпшілігі қаза табады. Томирис торсықты қанға толтырып, оған Кирдің басын салуға бұйрық береді: «Сен қанға құмар­тып едің, енді шөлің қансың!» дейді. Томирис патша өз елінде бұдан кейін де талай жылдар билік етіп, қара қылды ққақ жарған әділдігімен, данышпандығымен, көрегендігімен халқын талай таң қалдырды. Олар өз басшысы туралы жыр толғап, оның атын жырға айналдырған. Бұл аңыз жырлар Томирис патшаның есімі ізін басқан жауынгер әйелдің есімі ретінде ұрпақтан-ұрпаққа жеткізіп, ұлы дала аспаны астында ғасырлар бойы мәңгі жасады. Амазонка қыз болып тарихта есімі қалды. («амазонка» — салт етқа мініп, қару-жарақ асынып жүретін әйелдер.

Беимбет (Бимагамбет) Майлин родился в 1894 году в кочевье Актюбе Костанайской области. Отец его умер рано, когда мальчику не было и года. Мальчика воспитала неграмотная мать, которая хотела видеть сына образованным. Благодаря ее заботам и своему желанию учиться маленький Беимбет научился читать и писать арабским шрифтом.

мальчик поступил вскоре в Уфимское медресе, где в основном учились дети именитых родителей. Медресе готовило служителей религии, а Беимбет мечтал стать не муллой, а учителем. В эти годы он начинает писать стихи и свои первые рассказы.В отличие от других учеников Беимбет старается чтением пополнить свои знания. При медресе тогда существовала русская четырехклассная школа, и Беимбет, как в свое время великий поэт Абай, посещает эту школу и овладевает русской грамотой. Так он получает возможность читать на русском языке произведения И.А.Крылова, Н.В.Гоголя, Л.Н.Толстого и др. Особенно сильное впечатление произвели на него рассказы Чехова, умение писателя коротко и емко сказать в небольшом рассказе о многом.

Вскоре сбывается давнишняя мечта Майлина. Он стал учителем. Учить детей им получить образование он считал своим священным долгом. Одновременно в газетах и журналах начинают выходить его стихи и рассказы, а вскоре и первые сборники.
Как учитель и писатель Майлин хорошо знал людей, жизнь и быт аула. Когда кто-то упрекнул его в том, что он пишет только об ауле, Майлин ответил: «Я не умею писать о том, чего хорошо не знаю». И в самом деле, в основу многих его произведений положены факты, действительно имевшие место в жизни. Один из таких жизненных фактов лег и в основу повести «В когтях у смерти».