Ювелирное искусство-один из видов казахского ремесла. Ювелирное искусство отражает роскошь, богатство, высокий вкус Страны Великой степи. Ювелиры часто изготавливают женские декоративные изделия. К декоративным изделиям относятся браслеты, кольца, кольца, серьги. Серьги-это декоративное украшение, которое надевают на уши. Есть такое понятие, как "Сережка держит язык-от глаз". Когда надеваешь серьгу на ухо: "не болят уши, не слышишь плохого слова, будь добр!"- загадал желание. Браслет-это декоративное изделие, которое надевается на предплечье с давних времен. Когда девочке исполнилось 3-4 года, у родителей был браслет. Браслет надевают на обе руки, иногда на одну. Иногда надевают два браслета на одну руку. "Пусть девочка растет в роскоши!» золото, т. е.-из серебра дому. Когда ты дашь браслет: "Пусть твои руки будут искусными!"- загадал желание. Декоративные изделия украшены резьбой. Кольцо-ювелирное изделие, надеваемое на пальцы девушек и женщин. Ювелиры украшали кольцо драгоценными камнями и украшали его орнаментом. Ювелирные изделия демонстрируют казахское искусство и культуру. 1. Какие украшения носили казахские женщины и девушки? 2.Из чего делали украшения мастера? 3.Со скольки лет девочка носила браслет? 4. С какой целью носили украшение? приведи на каз ответы навапросы
Қазтуған жырау ноғайдың Едисанордасының билеушісі Сүйініш мырзаның ұлы. Сүйініш мырзаның Қазтуғаннан басқа Азамат және Әдіжі атты тағы екі ұлы болған. Оның арғы ата-бабалары Ноғай Ордасының билеушілері еді. Әкесі Сүйініш Абдоллаұлы Еділ бойында өмір сүрген, кейін Қобан жаққа өтіп кеткен. XVII ғасырдың екінші жартысында жазылған орыс деректерінде Сүйініш мырзаның аты жиі айтылады. Ресей мемлекеттік архивінің көне актілер жөніндегі бөлімінің «Ноғай істері» қорында Сүйініш мырзаның және ноғай ұлысының 1660 жылдарға дейінгі деректері сақталған. Қазтуғанның шежіресі былайша таратылады: Едіге би - Нұраддин - Уаққас - Мұса - Ысмайыл би - Дінбай би - Тінікей - Абдолла - Сүйініш - Қазтуған. Қазтуғанның есімі алғаш рет тарих беттерінде 1673 жылы аталады. Орыс деректерінде оның есімі Тоған деп көрсетілген. Осы жылы қалмақ билеушісі Аюке хан өзінің бірнеше тайшысымен бірге Астрахан басшыларының алдына барып, орыс-қалмақ келісіміне қол қойып, аманат сарайындағы ноғайдың жас мырзасын босатуды сұраған. Қалмақ тайшылары мұндай қадамға едисан ноғайларының мырзасы Сүйініштің сұрауы бойынша барған болатын. Олар Сүйініштің патша алдындағы абыройлы істерін еске салды. Алайда, бұл сұрақтың жауабын Астрахан билігі емес, Мәскеудегі патшаның өзі беру керек еді. Осы кезде іске қабардин кінәзі К.М. Черкасский араласып, соңғы шешімді ұлық патшаның өзі хабарлайтынын айтып, қалмақ делегациясын жылы шыраймен шығарып салады. Қазтуған 1696 жылы ұзақ жылдар бойы Қалмақ хандығына тәуелді болған Едисан ұлысын бастап, Еділ бойынан Қырым хандығына тиесілі Қобанға көшіп кетеді. Қазтуғанның есімі соңғы рет 1698 жылғы деректе аталады. Онда Едисан ордасының мырзалары Тоған мен Гидемирдің Қобанның сол жағалауында орын алған жұтқа байланысты Мәскеуге Бейшім аға бастаған елшілікті жібергені жазылған.
Қой жүрген жер береке,
Қыз жүрген жер мереке.
Батыл жігіт жол бастар,
Ақын жігіт той бастар.
Берекесіздің аулы мерекесіз.
Шақырусыз тойға барғанша,
Таяқ ал да қойға бар.
Гүлсіз болса жер мұңды,
Күлкісіз болса — ел мұңды.
Күлкі ашылған гүл,
Көңіл — шашылған нұр.
Той дегенде қу бас домалайды.
Тойға барсаң тойып бар,
Қомағайлықты қойып бар.
Тойға барсаң тойып бар,
Торқа тоның киіп бар.
Тойға барсаң бұрын бар,
Бұрын барсаң орын бар.
Сұлулық тойда керек,
Махаббат күнде керек.
Көппен көрген ұлы той.
Әшейінде ауыз жаппас,
Той дегенде өлең таппас.