зіндіде көркемдегіш құралдарды табу керек (текст на самом деле легкий, но я так и не смогла найти көркемдеуіш құралдарды):
...Әкелерімен қабаттаса атқа мінген Шоқан, кешегі Мысыққа айтқан уәдесі бойынша кісілерден бөліне құдық басына тартты. Әңгімемен алданып алғашында абайламай қалған Шыңғыс баласының жалғыз кетіп бара жатқанын көріп шақырып алды.
– Сен, жалғыз қайда бара жатырсың? – деп бөліне жүру себебін сұрады.
– Атеке, кеше Мысыққа, әлгі мүсінші балаға, келем деп уәде бергем, соған барам.
– Кейін-ақ бармайсың ба, ол бір жаққа кетіп қалар деп пе едің? – деген әке сөзіне:
– Уәде айтып, артынан алдасам ұят болады ғой. Бұдан былай ол менің сөзіме сенбейді ғой, – деді. Шыңғыс Шоқанға ойлана қарады да:
– Ә, жарайды, бар. Екі айтпаған жақсы, – деді. Шыңғыстың өңінде баласына іштей разыланған ажар бар еді.
– Төре баланың мына қылығы қандай жақсы тәртіп. Өтірік айтып алдасам, ендігіде сенбейді ғой дейді. Болар бала… деген-ау, – деп Арыстан бөліне жөнелген Шоқанға сыртынан сүйсіне ықылас білдірді.
Шоқан құйғыта шауып құдық басына келгенде, Мысық алдынан қарсы шықты. Ол қолына ұстаған жаңа мүсіндерін жоғары көтере:
– Мә, Шоқан істеп қойдым. Мен сені келмей қалар деп ем!
– Жоқ, мен айттым ғой келемін деп, неге келмеймін. Уәде етпеу керек, уәде еттің орында. Міне, сен де кеше уәде еттің, айттың, орындап тосып отырсың, – деп Шоқан досына өзінің әдетін түсіндірді. Мысықтың бұл мүсіндері Шоқан айтқан түйе емес, құстың тұлғасын бейнелепті. Жаңадан көргенін, жаңа нәрсені тез танығыш Мысықтың зеректігі Шоқанға сондай ұнады. Мына жасаған мүсіндері әлі тобарсымаған, босаңдау екен. Қолына алып ұстап көрді де:
– Сен мүсіндерді күн көзіне қойып тобарсыт, қазір алуға әлі жас екен.

Байтұрсынұлы шығармашылық жұмысын өлең жазудан бастаған. Онда ол еңбекші халықтың ауыр халін, арман-тілегін, мұң-мұқтажын көрсетіп, жұртшылықты оқуға, білім-ғылымға, рухани биіктікке, адамгершілікке, мәдениетті көтеруге, еңбек етуге шақырады. Патшалық Ресейдің қанаушылық-отаршылдық саясатын, шенді-шекпендінің алдында құлдық ұрған шенеуніктердің опасыздығын сынады.[9]

Ақынның алғашқы өлеңдері «Қырық мысал» атты аударма жинағында 1909 ж. Санкт-Петербургте жарық көрді. Бұл кітабы арқылы қалың ұйқыда жатқан қараңғы елге жар салып, олардың ой-санасын оятуға бар жігер-қайратын, білімін жұмсайды. Ақын әрбір аудармасының соңына өзінің негізгі ойын, айтайын деген түйінді мәселесін халқымыздың сол кездегі тұрмыс-тіршілігіне, мінезіне, психологиясына сәйкес қосып отырған.

Байтұрсынұлының екінші кітабы — «Маса» (1911). Бұл кітапқа енген өлеңдерінде ақын қараңғылық, надандық, шаруаға енжарлық, кәсіпке марғаулық сияқты кемшіліктерді сынады. Көптеген өлеңдері сол кездегі ағартушылық бағытпен үндес болды. Ол Шоқан, Абай, Ыбырай қалыптастырған дәстүрлерді, гуманистік, демократиялық бағыттағы өрісті ойларды өзінше жалғастырушы ретінде көрінді. Қоршаған ортаға ойлана, сын көзімен қарайды, қоғам қалпына көңілі толмайды. «Қазақ салты», «Қазақ, қалпы», «Досыма хат», «Жиған-терген», «Тілек батам», «Жауға түскен жан сөзі», «Бақ» т.б. өлеңдерінің мазмұны осыны танытады. Кітаптың ішкі сазы мен ой өрнек, сөз орамы қазақ поэзиясына тән өзіндік жаңалық, ерекше өзгеріс әкелді.

Абай основал казахскую письменную литературу. Он в

со стороны смысловой системы стихотворения, обогащает видовой стороны. Абай октябрь

в стихотворение вошли около двадцати новых размеров.

Я встретил Абая в девять лет. Он на учебу в школу при казахском

теперь я начал изучать казахский язык. Наша Учительница — Кульшара

Касымова Абая «Зима» выучить стихотворение называется именно посетить на дому-

дай сырму.

Село Кишкенеколь на берегу есила под снежным бураном

остальные. В том же году зима была суровой суровой. Мы бывшего медицинского пункта

отырғанбыз технических регламентов комнату. Ұрғылайды окно на ветер. Немного

жестяная печь делает гу-гу. Сжатого света семерых ламп

"я и мой сын, и я, и я

Белая одежда, телосложение, белая борода,

Слепой, глухой, незнакомый живот.

Поверхность-голова-белая огранка, цвет холодный,

Трещит при нажатии на место президента.

Я читаю стихотворение Абая, что моя мама-младшая сестра алилеп-

говорят, что стихи місше. О том, что я говорю-потом узнала, Гете

«Золотая роза» как стихотворение. И, наконец, мое сознание Гете и Абай образы того еніпті