Міне,қыркүйек туды, күз келді. Күн қысқарып, түн ұзарды. Аспаннан бұлттар қаптап, сіркіреп жаңбыр да жауып тұр. Күн сирек көрініп, аз жылытады. Анда-санда таңертең салқын болып қояды. Өткір суықт жел арық малды, жұқа киімдіні тоңдыра бастады. Жұрт күземін алған, киізін де басып алды. Маса, шыбын, құрт-құмырсқа жоқ болып кетіпті, құстар да жылы жаққа ұша бастады. Қарлығаштар көптен көрінбейді. Аспанда тырналар да тізіліп ұшып барады. Ағаштардың жапырақтары сарғайып түсіп шөптер де қурап қалған. Егіншілер астығын жинап алып, шашындыда әр жерде ғана жаңбырға сарғайған шошақтар тұр, оларды де иелері тасып алуға шана жолын күтіп отыр.
Бас-басы ірі қала - сол тірі бой, жас мемлекет мемлекетте. Үйреншікті өмірде біз осы байқамаймыз, ал ғой қала бас-басы күнді өзінің зұлматтарының және ұш-, алабұртады ол уайымдайды, қарамастан ғашық болады, наразы болады, анда-санда көшелерге деген шығады немесе күмілжіңкі о мәлімдейді себе оппозицияның наразылықтың митингтерінің, ал сол кенет бұрады өлтіргіштің-атқыштың хайуандық оскалом үшін өзінің дәрменсіздігінің дайын жауапқа тарт- барлық және барлық. Многие адамдар өл-өлгенше бір және баяғы жерде жасайды, ша аралайды ылғи және баяғы көшеге, таныс ғимаратты, табиғатты көреді, мен араласады ылғи және баяғы адаммен, туралы ана ойланбай, неғұрлым оларөзінің қаласымен үйренді, онымен породнились, жақын стали достармен. Қалалар өзінің халқының тағдырларын бақылау біледі, сөзсізқара- және жадта бөліп жина- бөлек-бөлек уақиғаларды. Мен есептеймін, некөрінген қала - сол тірі жүйе, біртұтас бойтүрлі-түрлі үдерістер, және, прежде барлық, қала халқылар болып жатады
