Менің Қазақстаным - сол ең шырайлым, , қымбат, ыстық сүйікті маңызды ел. Сол мен ел.
Көп ғасыр понадобилось біздің ата-бабаларымыздың, заселить чтобы, төселіп кет-, қорға- ол жаулардан және мирасқа деген жұқтыр- бізге, қазірде ашты-тоқты. Неше еңбек, тер және қанның, қуаныштың және көресілердің на сыбаға өткелек тұқымдардың жауды. Біздің халқымыздың ақындық мұрасы аз емес арба- картингтерді көрік жақын жер, оның ұшы-қиырсыз жазираларының, таудың, көлдің көк айдынының ақ қарлы зәңгірлерінің асырайды. Ұлы ақындар көрікті және қазақ жердің тарихын жырлады. Халықтың жады сақтайды және тұқымға айтулы және трагедиялық уақиғаларды қазақ халықтың өмірінде тұқымнан деген жұқтырады. Домбры халықтың себептерін тыңдай, ұсын- себе алып дала, желпілде- түздік шөптерді азат жел, онда летящего лихом атта салт аттыдан, сияқты қанаттарда, күнге.
Жаядай және дұрыс Қазақстан сұлап жатты. Күн даладан деген тұрады, барлық күнді над даламен барады, мен дремучими қармақбаулармен және мыңдаған көл, ол да далада кездесе соғады.
Менің сүйікті спортым ол баскетбол және волейбол, Мен волейболды кішкентай кезімнен бастап үйреніп жүрмін. Волейболдан көптеген жарыстарға қатысып бірінші және екінші орындарын алып жүрміз. Біздің жаттықтырушымыз әрқашан да өздеріңе сенімді ойнаңдар дейді. мінекей сол сенімнің арқасында бірінші және екінші орындар алып жатырмыз. Ал баскетбол ойынына келсек. Біздің командамыз бес адамнан тұрады. Бәріміз де тырысып ойнаймыз, әрине сеніммен. Сондықтан да біз жеңеміз. Бірақ мен қазір баскетболды көп ойнамайтын болғанмын. Себебі, біздің командамыздан екі қыз кетіп қалды. Оларды басқа мектепке ауыстырып жіберді. Міне баскетбол ойынын осылай тоқтатқандаймын. Бірақ волейбол және баскетбол менің сүйікті спортым болып қалады.
Көп ғасыр понадобилось біздің ата-бабаларымыздың, заселить чтобы, төселіп кет-, қорға- ол жаулардан және мирасқа деген жұқтыр- бізге, қазірде ашты-тоқты. Неше еңбек, тер және қанның, қуаныштың және көресілердің на сыбаға өткелек тұқымдардың жауды. Біздің халқымыздың ақындық мұрасы аз емес арба- картингтерді көрік жақын жер, оның ұшы-қиырсыз жазираларының, таудың, көлдің көк айдынының ақ қарлы зәңгірлерінің асырайды. Ұлы ақындар көрікті және қазақ жердің тарихын жырлады. Халықтың жады сақтайды және тұқымға айтулы және трагедиялық уақиғаларды қазақ халықтың өмірінде тұқымнан деген жұқтырады. Домбры халықтың себептерін тыңдай, ұсын- себе алып дала, желпілде- түздік шөптерді азат жел, онда летящего лихом атта салт аттыдан, сияқты қанаттарда, күнге.
Жаядай және дұрыс Қазақстан сұлап жатты. Күн даладан деген тұрады, барлық күнді над даламен барады, мен дремучими қармақбаулармен және мыңдаған көл, ол да далада кездесе соғады.